Алег Грушэцкі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма тлумачэння праўкі
→‎Біяграфія: састарэлая інфа
Радок 27: Радок 27:
Нарадзіўся 8 мая 1974 г. ў Мінску. Навучаўся ў СШ № 20 (сёння [[Гімназія № 8, Мінск|гімназія № 8]]). У юнацтве і маладосці шмат займаўся рознымі відамі спорту<ref name="моцны" />. Працоўную дзейнасць пачаў са старэйшага [[завадатар]]а ў СШ № 140 (1992 г.).
Нарадзіўся 8 мая 1974 г. ў Мінску. Навучаўся ў СШ № 20 (сёння [[Гімназія № 8, Мінск|гімназія № 8]]). У юнацтве і маладосці шмат займаўся рознымі відамі спорту<ref name="моцны" />. Працоўную дзейнасць пачаў са старэйшага [[завадатар]]а ў СШ № 140 (1992 г.).


У 1996 г. прайшоў навучанне ў РІПА ([[Рэспубліканскі інстытут прафесійнай адукацыі]]) па навучальным плане «Кіраванне прадпрыемствам ва ўмовах рыначнай эканомікі» з прысваеннем кваліфікацыі «Менеджар-прадпрымальнік». Скончыў на выдатна. Пасля працаваў на заводзе сродкаў комплекснай аўтаматызацыі НВА «Гранат» менеджарам аддзелу [[маркетынг]]у<ref name="моцны" />.
У 1996 г. прайшоў навучанне ў РІПА ([[Рэспубліканскі інстытут прафесійнай адукацыі]]) па навучальным плане «Кіраванне прадпрыемствам ва ўмовах рыначнай эканомікі» з прысваеннем кваліфікацыі «Менеджар-прадпрымальнік»<ref name="Марціновіч">{{артыкул |аўтар= [[Дзяніс Аляксандравіч Марціновіч|Дзяніс Марціновіч]]|загаловак=У лесе, без дзяўчат і мабільнікаў |спасылка=http://www.nv-online.info/by/713/printed/122915/ |выданне=[[Народная Воля (1995)|Народная воля]] |тып=газета |месца= Мн.|год=12 жніўня 2016 |выпуск= 4106|нумар= 59|старонкі=4|ref= |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160824192357/http://www.nv-online.info/by/713/printed/122915/ |archivedate=2016-08-24}}</ref>. Скончыў на выдатна. Пасля працаваў на заводзе сродкаў комплекснай аўтаматызацыі НВА «Гранат» менеджарам аддзелу [[маркетынг]]у<ref name="моцны" />.


У 2019 г. паспяхова скончыў навучанне ў [[Польскі інстытут у Мінску|Інстытуце Польскім]], сярод лепшых выпускнікоў<ref>{{cite web |url=https://novychas.by/kultura/sjarod-lepszyh-vypusknikou-polskaha-instytuta-ad |title= Сярод лепшых выпускнікоў Польскага Інстытута – адзін з аўтараў «Новага Часа» |author= |date= 2019-06-08 | publisher= [[Новы Час]]|accessdate=2019-06-09 |archiveurl= http://web.archive.org/web/20190609142223/https://novychas.by/kultura/sjarod-lepszyh-vypusknikou-polskaha-instytuta-ad|archivedate= 2019-06-09}}</ref><ref>{{cite web| author =| date =2019-06-07| url = http://www.instpol.by/news/Minioneprojekty/1219.html| title = Уручэнне пасведчанняў слухачам курсаў 2017/2019|publisher = Польскі інстытут у Мінску | accessdate = 2019-06-09}}</ref>.
У 2019 г. паспяхова скончыў навучанне ў [[Польскі інстытут у Мінску|Інстытуце Польскім]], сярод лепшых выпускнікоў<ref>{{cite web |url=https://novychas.by/kultura/sjarod-lepszyh-vypusknikou-polskaha-instytuta-ad |title= Сярод лепшых выпускнікоў Польскага Інстытута – адзін з аўтараў «Новага Часа» |author= |date= 2019-06-08 | publisher= [[Новы Час]]|accessdate=2019-06-09 |archiveurl= http://web.archive.org/web/20190609142223/https://novychas.by/kultura/sjarod-lepszyh-vypusknikou-polskaha-instytuta-ad|archivedate= 2019-06-09}}</ref><ref>{{cite web| author =| date =2019-06-07| url = http://www.instpol.by/news/Minioneprojekty/1219.html| title = Уручэнне пасведчанняў слухачам курсаў 2017/2019|publisher = Польскі інстытут у Мінску | accessdate = 2019-06-09}}</ref>.


Жанаты, трое дзяцей<ref>{{артыкул|аўтар= Юлія Сенькавец|загаловак= Анёлы не спяць|арыгінал=Ангелы не спят |спасылка=http://mk.by/2012/12/21/75163 |выданне=Минский курьер |тып=газ. |месца= Мінск|выдавецтва=Мінгарвыканкам |год= 21 снежня 2012|выпуск=2322 |нумар=144 |старонкі= 6 |issn=1992—3031 |мова=ru |ref= |archiveurl=http://www.peeep.us/33a7d706 |archivedate=2013-09-14}}</ref><ref name="Маладосць">{{артыкул|аўтар= Алег Грушэцкі |загаловак=Каралеўна і чорны бык|спасылка= http://www.maladost.lim.by/wp-content/uploads/2016/05/maladost_12_2015.pdf|выданне=[[Маладосць (1953)|Маладосць]] |тып= часопіс|год=2015 |том= |нумар=12 |старонкі=25—28|archiveurl=https://web.archive.org/save/_embed/http://www.maladost.lim.by/wp-content/uploads/2016/05/maladost_12_2015.pdf|archivedate=6 мая 2016}}</ref>. Абодва сыны — выхаванцы Мінскага кадэцкага вучылішча памежнікаў<ref name="Марціновіч">{{артыкул |аўтар= [[Дзяніс Аляксандравіч Марціновіч|Дзяніс Марціновіч]]|загаловак=У лесе, без дзяўчат і мабільнікаў |спасылка=http://www.nv-online.info/by/713/printed/122915/ |выданне=[[Народная Воля (1995)|Народная воля]] |тып=газета |месца= Мн.|год=12 жніўня 2016 |выпуск= 4106|нумар= 59|старонкі=4|ref= |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160824192357/http://www.nv-online.info/by/713/printed/122915/ |archivedate=2016-08-24}}</ref>. Дачка — выхаванка мінскага беларускамоўнага садка<ref>{{артыкул|аўтар= |загаловак=Беларусікі. Проста Марыя |спасылка= http://zviazda.by/be/news/20161214/1481735156-prosta-maryya |выданне=[[Звязда (1917)|Звязда]] |тып=газета |месца= Мн.|выдавецтва=РВУ «Звязда» |год= 15 снежня 2016 |выпуск= 28352|нумар=242 |старонкі=12 |ref= |archiveurl=http://www.peeep.us/6be4b9d7 |archivedate=}}</ref>.
Жанаты, трое дзяцей<ref>{{артыкул|аўтар= Юлія Сенькавец|загаловак= Анёлы не спяць|арыгінал=Ангелы не спят |спасылка=http://mk.by/2012/12/21/75163 |выданне=Минский курьер |тып=газ. |месца= Мінск|выдавецтва=Мінгарвыканкам |год= 21 снежня 2012|выпуск=2322 |нумар=144 |старонкі= 6 |issn=1992—3031 |мова=ru |ref= |archiveurl=http://www.peeep.us/33a7d706 |archivedate=2013-09-14}}</ref><ref name="Маладосць">{{артыкул|аўтар= Алег Грушэцкі |загаловак=Каралеўна і чорны бык|спасылка= http://www.maladost.lim.by/wp-content/uploads/2016/05/maladost_12_2015.pdf|выданне=[[Маладосць (1953)|Маладосць]] |тып= часопіс|год=2015 |том= |нумар=12 |старонкі=25—28|archiveurl=https://web.archive.org/save/_embed/http://www.maladost.lim.by/wp-content/uploads/2016/05/maladost_12_2015.pdf|archivedate=6 мая 2016}}</ref>. Дачка — выхаванка мінскага беларускамоўнага садка<ref>{{артыкул|аўтар= |загаловак=Беларусікі. Проста Марыя |спасылка= http://zviazda.by/be/news/20161214/1481735156-prosta-maryya |выданне=[[Звязда (1917)|Звязда]] |тып=газета |месца= Мн.|выдавецтва=РВУ «Звязда» |год= 15 снежня 2016 |выпуск= 28352|нумар=242 |старонкі=12 |ref= |archiveurl=http://www.peeep.us/6be4b9d7 |archivedate=}}</ref>.


=== Грамадская дзейнасць ===
=== Грамадская дзейнасць ===

Версія ад 11:09, 2 верасня 2020

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Грушэцкі.
Алег Грушэцкі
А. Грушэцкі ў Палацы Рэспублікі
А. Грушэцкі ў Палацы Рэспублікі
Род дзейнасці Літаратар, публіцыст
Дата нараджэння 8 мая 1974(1974-05-08) (49 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства Сцяг Беларусі Беларусь
Месца працы
Альма-матар
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алег Леанідавіч Грушэцкі (8 мая 1974, Мінск) — беларускі літаратар, публіцыст, перакладчык, грамадскі дзеяч. Адраджэнец скаўтынгу на Беларусі, адзін з заснавальнікаў «Аб’яднання беларускіх скаўтаў»[1][2].

Біяграфія

Нарадзіўся 8 мая 1974 г. ў Мінску. Навучаўся ў СШ № 20 (сёння гімназія № 8). У юнацтве і маладосці шмат займаўся рознымі відамі спорту[2]. Працоўную дзейнасць пачаў са старэйшага завадатара ў СШ № 140 (1992 г.).

У 1996 г. прайшоў навучанне ў РІПА (Рэспубліканскі інстытут прафесійнай адукацыі) па навучальным плане «Кіраванне прадпрыемствам ва ўмовах рыначнай эканомікі» з прысваеннем кваліфікацыі «Менеджар-прадпрымальнік»[3]. Скончыў на выдатна. Пасля працаваў на заводзе сродкаў комплекснай аўтаматызацыі НВА «Гранат» менеджарам аддзелу маркетынгу[2].

У 2019 г. паспяхова скончыў навучанне ў Інстытуце Польскім, сярод лепшых выпускнікоў[4][5].

Жанаты, трое дзяцей[6][7]. Дачка — выхаванка мінскага беларускамоўнага садка[8].

Грамадская дзейнасць

Алег Грушэцкі з пасведчаннем Мінюсту аб рэгістрацыі «Аб’яднання беларускіх скаўтаў» у дзень атрымання пасведчання (12.08.1992)

З 1987 г. — актыўны удзельнік таварыства «Талака», якое займалася адраджэннем беларускай культуры. У 1989 г. вылучаўся на Сойме Талакі ў сябры Рады.

Напачатку 1989 г. стаў маладзёжным кіраўніком «Беларускага Вучнёўскага Саюзу» («БВС»)[2].

У жніўні 1989 г. сабраў першы скаўцкi звяз (атрад), у склад якога ўвайшлi ў асноўным вучні школы № 20, а таксама сябры «БВС»[2]. Створаны атрад (які складаўся пераважна з хлопцаў і некалькіх дзяўчат) узяў назву «Касінеры», у гонар касінераў Кастуся Каліноўскага. Гэта была першая спроба адраджэння беларускага скаўтынгу.

У жніўні 1990 г. прымаў удзел у адкрыцці першага заезду першага беларускамоўнага дзіцячага летніку «Грунвальд» — урачыста ўздымаў сцяг на цырымоніі адкрыцця[9].

Напачатку 1991 г. Алегам Грушэцкім было надрукавана першае сучаснае беларускае скаўцкае выданне — газета «Скаўт Беларусі»[10].

У 1991 г. прадстаўляў Беларусь на XVII Сусветным скаўцкім Джамбары (скаўцкі злёт), які праходзіў з 8 па 16 жніўня 1991 г. ў Паўднёвай Карэі. Грушэцкі быў першым (і на той час адзіным) беларускім скаўтам, які прадстаўляў Беларусь на сусветным Джамбары (па запрашэнні Сусветнага скаўцага кіраўніцтва)[1].

У 1992 г. стаў адным з арганізатараў Устаноўчага Сойму «Аб’яднання беларускіх скаўтаў». 21 сакавіка 1992 г., падчас Устаноўчага Сойму, Алег Грушэцкі абраны сябрам Рады «АБС». 14 жніўня 1992 году ў Рэспубліканскім скаўцкім летніку «Лясун» здаў іспыты з прысваеннем кваліфікацыі Скаўт-майстра. 15 лістапада 1992 г. на сходзе па ўтварэнню Мінскай харугвы імя Вітаўта быў абраны сябрам Рады мінскай харугвы.

У ліпені 1993 г. адкрываў першы Джамбары «АБС» — запальваў Вялікае Джамбарыйскае вогнішча.

Творчасць

У юнацтве навучаўся маляванню ў беларускага скульптара Гэніка Лойкі.

У 1992 г. пачаў пісаць бардаўскія ды скаўцкія песні. У 1993 г. выступіў на «III Беларускім фестывалі бардаўскай песні»[11] (28—29 жніўня; прысвечаны Аршанскай бітве). Выканаў некалькі песень на свае вершы і адну на верш А. Сыса, ўсе песні ў муз. жанры блюз-рок. Пасля чаго быў заўважаны. Музыказнаўца Вітаўт Мартыненка ў газ. «Чырвоная змена» ў сваім артыкуле прысвечаным гэтаму фестывалю тады пісаў пра яго:

" … Не падмануў фестываль і спадзяванняў тых, хто ад фестываляў чакае ў першую чаргу адкрыццяў. Імі сталі магіляўчанін Алесь Аўраменка, мінчук Алег Грушэцкі. Мяне асабіста найбольш уразіў апошні, які стварыў нечаканы вобраз гэткага беларускага панк-барда. Хацелася б, каб Алег працягваў творчасць у знойдзенай плыні…
Вітаўт Мартыненка Яшчэ адна цагліна ў падмурак адраджэння // Чырвоная змена. — 2 верасня 1993. — № 83. 		"

Пасля фестываля Грушэцкага запрасілі запісаць свае песні на «Белрадыё». Яго песні, як вершы, упершыню былі надрукаваны ў часопісе «Першацвет» (№ 3, 1994)[12].

Піша казкі-фэнтэзі і вершы на беларускай мове[1][13]). Публікаваўся са сваімі творамі, а таксама з літаратуразнаўчымі, біяграфічнымі і публіцыстычнымі артыкуламі ў беларускіх газетах «Літаратура і мастацтва», «Настаўніцкая газета», «Культура», «Звязда», «Белорусская нива» («Сельская газета»), «Народная Воля», «Новы Час», польскай «Gazeta Polska Codziennie», у часопісах «Маладосць»[14], «Буся», «Бярозка», «Вясёлка», «Першацвет», «Роднае слова». Прымае ўдзел у творчых імпрэзах Паэтычнага тэатра «Арт.С»[15][16].

На думку Алега Грушэцкага беларускую літаратуру вылучае дух таямнічасці і загадкавасці, пэўнай містычнасці і міфалагічнасці[17]. Літаратуру ён лічыць «неад’емнай часткай культуры, тым, на чым адбываецца фарміраванне свядомасці нацыі, яе выхаванне, будуецца менталітэт. А таксама фарміруецца культурны і інтэлектуальны ўзровень тых, хто падрастае»[2].

Узнагароды

  • 2015 год  — 2 месца на конкурсе «Таварыства беларускай мовы» на тэму «Гуманітарныя навукі. Персаналіі», за артыкул «Беларускае фэнтэзі»[18][19].
  • 2016 год — Дыплом І ступені рэспубліканскага конкурсу навукова-даследчых работ «Памяць роду: мінулае вачыма сучаснікаў» у намінацыі «Гісторыя ўласнага роду, сям’і» (арганізатар — навукова-метадычны часопіс Міністэрства адукацыі РБ «Роднае слова»)[20].
  • 2017 год — 1 месца ў конкурсе «Культурны ракурс» газеты «Літаратура і мастацтва»[21].

Іншае

  • 2019 год — лонг-ліст IV міжнароднага літаратурнага конкурсу «Рускі Гофман — 2019», намінацыя «Проза казачная, фантазійная»[22].
  • 2019 год — кніга «Краіна Вымярэнія» ўвайшла ў ТОП-10 найлепшых кніг для дзяцей на беларускай мове (па версіі TUT.BY)[23].
Узнагароджанне дыпл. I ступені на рэсп. конк. нав.-дасл. работ «Памяць роду: мінулае вачыма сучаснікаў». Узнагароджвае нач. упр. па справах моладзі Мінадукацыі РБ Н. Пшанічная
Узнагароджанне дыпл. за 1-е месца ў конк. «Культурны ракурс» газ. «Літаратура і мастацтва». Разам з галоўным рэдактарам газ. «Літаратура і мастацтва» Л. Цімошык

Фільмаграфія

Год Беларуская назва Арыгінальная назва Роля
2015
 ф ГараШ ГараШ Аўтамеханік
2016
 ф PARTY-zan фільм PARTY-zan фильм Вайсковец, жыхар памежнага раёна

Бібліяграфія

У зборніках

Творы


Артыкулы

Артыкулы на беларускай мове
Артыкулы на польскай мове
Артыкулы на рускай мове

Рэцэнзіі на творчасць

Спасылкі

Зноскі

  1. ↑ а б в Алег Грушэцкі // Народная Воля : газета. — Мн.: 7 мая 2013. — В. 3777. — № 36. — С. 8. — ISSN 2071-9647. Архівавана з першакрыніцы 14 верасня 2013.
  2. ↑ а б в г д е Юры Тамковіч. Скаўтынг у сэрцы, казкі ў душы. mocny.by (21 лютага 2020). Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2020. Праверана 24 лютага 2020.
  3. ↑ Дзяніс Марціновіч У лесе, без дзяўчат і мабільнікаў // Народная воля : газета. — Мн.: 12 жніўня 2016. — В. 4106. — № 59. — С. 4. Архівавана з першакрыніцы 24 жніўня 2016.
  4. ↑ Сярод лепшых выпускнікоў Польскага Інстытута – адзін з аўтараў «Новага Часа». Новы Час (8 чэрвеня 2019). Архівавана з першакрыніцы 9 чэрвеня 2019. Праверана 9 чэрвеня 2019.
  5. ↑ Уручэнне пасведчанняў слухачам курсаў 2017/2019. Польскі інстытут у Мінску (7 чэрвеня 2019). Праверана 9 чэрвеня 2019.
  6. ↑ Юлія Сенькавец Анёлы не спяць(руск.) = Ангелы не спят // Минский курьер : газ.. — Мінск: Мінгарвыканкам, 21 снежня 2012. — В. 2322. — № 144. — С. 6. — ISSN 1992—3031. Архівавана з першакрыніцы 14 верасня 2013.
  7. ↑ а б Алег Грушэцкі Каралеўна і чорны бык // Маладосць : часопіс. — 2015. — № 12. — С. 25—28. Архівавана з першакрыніцы 6 мая 2016.
  8. ↑ Беларусікі. Проста Марыя // Звязда : газета. — Мн.: РВУ «Звязда», 15 снежня 2016. — В. 28352. — № 242. — С. 12.
  9. ↑ Свэн Экдаль Грунвальдская (Таненбергская) бітва 1410 г. і яе адлюстраванне ў помніках XX ст. // Андрэй Дынько ARCHE : часопіс. — Мн.: кастрычнік 2010. — В. 97. — № 10. — С. 323. — ISSN 1392-9682. Архівавана з першакрыніцы 14 верасня 2013.
  10. ↑ Скаўт Беларусі. Дэмакратычная апазыцыя Беларусі (1956-1991). Даведнік (27 красавіка 1999). Архівавана з першакрыніцы 14 верасня 2013.
  11. ↑ Юрка Копцік. Гісторыя фестываля “Аршанская бітва” // Аршанская бітва і Аршанскі фэст: гісторыя. — Орша: Цэнтр імя Філона Кміты, 2007. — С. 21—22. — 36 с.
  12. ↑ Алег Грушэцкі Што такое скаўтынг. (Прадмова.) Вось і вечар настаў. Хай заўжды будзе так. (Вершы.) // Першацвет : часопіс. — Мн.: Полымя, 1994. — В. 16. — № 3. — С. 58—61.
  13. ↑ Паэты Уздзеншчыны сустрэліся з Дзяржынскімі творцамі. news.21.by (5 сакавіка 2012). Архівавана з першакрыніцы 14 верасня 2013. Праверана 20 ліпеня 2012.
  14. ↑ Наста Грышчук Ударны ліпень // Літаратура і мастацтва : газета. — Мн.: СПБ, РВУ «Звязда», 7 жніўня 2015. — В. 4831. — № 31. Архівавана з першакрыніцы 11 кастрычніка 2015.
  15. ↑ Паэтычны тэатр «Арт.С» запрашае на творчы вечар. Новы Час (2 снежня 2018). Праверана 10 чэрвеня 2019.
  16. ↑ Інга Вінарская Прывітанне ад Таццян для «Беларускай хаткі» // Наша слова  : газ.. — Таварыства беларускай мовы, 12 лютага 2020. — В. 1470. — № 7. — С. 3. Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2020.
  17. ↑ Ганна Севярынец. VELVETавае інтэрв’ю. Слова чытачу: Алег Грушэцкі. Velvet.by (28 студзеня 2015). Праверана 25 красавіка 2015.
  18. ↑ Вынікі конкурсу артыкулаў у Вікіпедыі. ТБМ (28 чэрвеня 2015). Архівавана з першакрыніцы 26 ліпеня 2015. Праверана 26 ліпеня 2015.
  19. ↑ Яўгенія Парашчанка Вынікі конкурсу артыкулаў у Вікіпедыю // Наша слова (1990) : газета. — ТБМ, 30 чэрвеня 2015. — В. 1229. — № 26. — С. 5. Архівавана з першакрыніцы 30 ліпеня 2016.
  20. ↑ Вынікі рэспубліканскага конкурсу “Памяць роду: мінулае вачыма сучаснікаў”. час. «Роднае слова» (14 лістапада 2016). Архівавана з першакрыніцы 19 лістапада 2016. Праверана 19 лістапада 2016.
  21. ↑ Культурны ракурс // Літаратура і мастацтва : газета. — Мн.: СПБ, РВУ «Звязда», 6 студзеня 2017. — В. 4904. — № 1. — С. 16. Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2017.
  22. ↑ Бартфельд, Б. Н. Лонг-лист IV международного литературного фестиваля-конкурса «Русский Гофман2019». Проза сказочная, фантазийная // Альманах «Русский Гофман — 2019». — Калининград: Издательские решения, 2019. — С. 20. — 340 с. — ISBN 978-5-0050-8134-6.
  23. ↑ Ганна Кісліцына. 10 лучших детских книг 2019 года (руск.). TUT.BY (13 снежня 2019). Архівавана з першакрыніцы 15 снежня 2019. Праверана 15 снежня 2019.
  24. ↑ Алег Грушэцкі. Цямлівы кот і шляхецкі сын. часопіс «Вясёлка» (4 сакавіка 2015). Архівавана з першакрыніцы 11 кастрычніка 2015. Праверана 15 верасня 2015.
  25. ↑ Алег Грушэцкі Жаўнер і вужалка // Маладосць : часопіс. — 2015. — № 7. — С. 15—22. Архівавана з першакрыніцы 11 кастрычніка 2015.
  26. ↑ Алег Грушэцкі. Вавельскі цмок. часопіс «Вясёлка» (12 жніўня 2016). Архівавана з першакрыніцы 24 кастрычніка 2016. Праверана 24 кастрычніка 2016.
  27. ↑ Алег Грушэцкі. Лепельскі цмок. часопіс «Вясёлка» (20 верасня 2016). Архівавана з першакрыніцы 24 кастрычніка 2016. Праверана 24 кастрычніка 2016.
  28. ↑ Алег Грушэцкі. Варшаўская сірэнка. часопіс «Вясёлка» (11 сакавіка 2017). Архівавана з першакрыніцы 23 мая 2017. Праверана 23 мая 2017.
  29. ↑ Алег Грушэцкі Мінскі цмок // Бярозка : часопіс. — Мн.: 2020. — В. 1100. — № 1. — С. 28—31.
  30. ↑ Казуха Ілгуха. часопіс «Вясёлка» (7 чэрвеня 2016). Праверана 31 снежня 2017.

Літаратура

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Алег_Грушэцкі&oldid=3689664"