Новы Час (газета)

З пляцоўкі Вікіпедыя
(Пасля перасылкі з Новы Час)
Jump to navigation Jump to search
«Новы Час»
Novy Chas logo.jpg
Арыгінальная
назва		 Novy čas[1]
Тып газета
Фармат A3
Краіна
Галоўны рэдактар Колб Аксана Мікалаеўна
Заснавана 2002
Мова беларуская і некалькі моў[d][1]
Галоўны офіс Flag of Belarus.svg Беларусь: Мінск
Тыраж 5200 (жнівень 2021)
ISSN 2218-2144
Вэб-сайт novychas.by

«Новы Час» — агульнапалітычная штотыднёвая газета, заснавана Мінскай гарадской арганізацыяй ТБМ імя Ф. Скарыны[2]. Выдаецца з сакавіка 2002 г. Наклад газеты вагаецца ад 6000 да 7500 асобнікаў (май 2021).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Першы нумар выдання выйшаў у сакавіку 2002 г. 7 сакавіка 2014 г. газета змяніла лагатып, а таксама дадала ў афармленне чырвоны колер[3]. Юбілейны 500-ы нумар выйшаў 16 верасня 2016 г.

22 сакавіка 2017 г. РУП «Белсаюздрук» падпісала дамову на распаўсюджванне газеты «Новы Час» праз сваю гандлёвую сетку. 8 красавіка 2017 г. газета з'явілася ў шапіках «Белсаюздруку» ў Мінску і Мінскай вобласці, а таксама з’явілася магчымасць афармлення падпіскі на газету праз каталог РУП «Белпошта»[4].

У 2018 г. газета апублікавала серыю артыкулаў Дзяніса Івашына «Хто і як павінен будаваць» аб магчымых уладальніках рэстаранна-забаўляльнага комплексу «руск.: Поедем поедим» каля мемарыяла Курапаты. У жніўні прадпрымальнік Аркадзь Ізраілевіч падаў у суд пазоў аб абароне гонару, годнасці і дзелавой рэпутацыі[5], запатрабаваўшы кампенсацыю 40000 BYN ад «Новага Часу» і 1000 BYN ад Івашына. У верасні суд Савецкага раёна Мінска(бел. (тар.)) бел. адмовіў Ізраілевічу ў задавальненні пазову і абавязаў пазоўніка кампенсаваць адказчыкам паслугі адвакатаў — 600 BYN[6].

Дзейнасць падчас пратэстаў у Беларусі. Рэпрэсіі з боку улад[правіць | правіць зыходнік]

Асноўны артыкул: Пратэсты ў Беларусі (2020—2021)

1 лістапада 2020 г. падчас асвятлення «Маршу супраць тэрору» былі затрыманы тры фотакарэспандэнты газеты, сярод іх Яна Трусіла і Аляксандр Зяньковіч. Суд Кастрычніцкага раёна Мінска(бел. (тар.)) бел. (суддзя — Алена Жывіца) прысудзіў Яне 13 сутак адміністрацыйнага арышту паводле 23.34 КоАП Беларусі[7].

29 лістапада 2020 г. падчас асвятлення «Маршу суседзяў» была затрымана пазаштатная фотакарэспандэнтка газеты Яна Трусіла. 30 лістапада суд Ленінскага раёна Мінска(бел. (тар.)) бел. (суддзя — Юлія Шут) прысудзіў ёй 15 сутак адміністрацыйнага арышту паводле 23.34 КоАП Беларусі[8].

14 студзеня 2021 г. стала вядома, што «Белсаюздрук» разрывае дамову з рэдакцыяй газеты аб рэалізацыі «Новага Часу» ў сваіх кіёсках з лютага 2021 года, пасля чаго газета зрабілася даступнай толькі праз падпісны індэкс «Белпошты»[9].

Па крымінальнай справе за ўмяшанне ў дзейнасць міліцыі 12 сакавіка 2021 года быў арыштаваны Дзяніс Івашын, журналіст выдання, які быў аўтарам цыкла артыкулаў «Каго ці што абараняе „Беркут“ у Беларусі» і за дзень да затрымання даваў інтэрв’ю каналу «Настоящее время», у якім паведаміў пра вынікі свайго журналісцкага расследвання[10]. 24 сакавіка 2021 года сумеснай заявай васьмі арганізацый, сярод якіх Праваабарончы цэнтр «Вясна», Беларуская асацыяцыя журналістаў, Беларускі Хельсінкскі камітэт, Беларускі ПЭН-цэнтр, быў прызнаны палітычным зняволеным[11].

28 мая 2021 года намеснік генеральнага пракурора Беларусі Максім Варонін вынес галоўнаму рэдактару «Новага Часу» афіцыйнае папярэджанне, выказаўшы прэтэнзіі да трох артыкулаў, апублікаваных у лютым і красавіку 2021 года, прычым некаторыя цытаты з тых артыкулаў у папярэджанні, падпісаным Вароніным, былі перакладзены з беларускай мовы на рускую некарэктна[12]. 7 чэрвеня 2021 года «Белпошта» адрэагавала на папярэджанне і праінфарміравала рэдакцыю, што газету на другое паўгоддзе ў падпісны каталог не возьме[13].

5 жніўня 2021 года Дзмітрый Дзмітрыеў, фатакор газеты, быў затрыманы ў сябе дома і арыштаваны на 15 содняў за «непадпарадкаванне» міліцыянтам[14].

10 жніўня 2021 года стала вядома пра спыненне выпуску друкаванай газеты пасля 12 жніўня: прыватная друкарня «Рол Прынт» у сваім лісце ад 27 ліпеня спаслалася на складанасці ў вытворчым цыкле, у выніку чаго стала немагчымым надалей выконваць дагавор на друк[14]. Рэдакцыя спрабавала знайсці ёй замену, аднак беспаспяхова[14]. Тым не менш было паабяцана, што сайт і сацыяльныя сеткі будуць абнаўляцца[14].

Змест[правіць | правіць зыходнік]

Газета-штотыднёвік «Новы Час» з'яўляецца адным з нешматлікіх перыядычных выданняў, якое выдаецца цалкам на беларускай мове. У выданні надаецца значная ўвага нацыянальнай культурнай і гістарычнай тэматыцы, газета прапагандуе палітыку кіраўніцтва беларускай дзяржавы ў той частцы, якая накіравана на захаванне і ўмацаванне незалежнасці Рэспублікі Беларусь, а таксама на захаванне і распаўсюджванне беларускай мовы[15]. Выданне лічыцца газетай для інтэлектуалаў[16]. У выглядзе ўкладак ажыццяўляюцца спецпраекты «Новага Часу»: «Літаратурная Беларусь», «Cпартыўная Беларусь».

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

У 2009 г. газета атрымала Прэмію імя Герда Буцэрыўса(руск.) бел. «Вольная прэса Усходняй Еўропы(руск.) бел.» (Gerd Bucerius-Forderpreis Freie Presse Osteuropas) у памеры 30000 еўра. Намінавалі газету на прэмію: міністр замежных спраў Германіі Гернот Эрлер(польск.) бел., Беларуская асацыяцыя журналістаў, Саюз беларускіх пісьменнікаў і беларускае інфармацыйнае агенцтва БелаПАН[17]. Цырымонія ўручэння ўзнагароды адбылася ў сталіцы Нарвегіі Осла ў Нобелеўскім інстытуце[18][19].

Галоўны рэдактар газеты Аляксей Кароль стаў пераможцам міжнароднага конкурсу журналістаў імя Найта (Knight International Journalism Award) за 2008 г., які праводзіцца Міжнародным цэнтрам для журналістаў (ICFJ)[20][21].

Конкурс імя Аляксея Караля[правіць | правіць зыходнік]

Дзіяну Пінчук, пераможцу 2019 г. у намінацыі конкурсу імя Аляксея Караля, узнагароджвае гал. рэд. газеты «Новы Час» Аксана Колб (справа)

Штогод (пачынаючы з 2017 года) рэдакцыя «Новага Часу» сумесна з Саюзам беларускіх пісьменнікаў праводзіць конкурс маладых журналістаў імя Аляксея Караля ў гонар галоўнага рэдактара газеты «Новы Час» (2010—2015). У ім бяруць удзел маладыя журналісты ва ўзросце да 30 гадоў. Да ўдзелу ў конкурсе прымаюцца толькі арыгінальныя артыкулы на беларускай мове, раней не апублікаваныя.

Конкурсныя працы ацэньваюцца ў чатырох намінацыях:

  • найлепшы грамадска-палітычны матэрыял;
  • найлепшы сацыяльна-эканамічны матэрыял;
  • найлепшы культурна-гістарычны матэрыял;
  • найлепшы літаратурна-крытычны матэрыял.

Трох лаўрэатаў конкурсу вызначае рэдакцыя «Новага Часу». Трох пераможцаў вызначаюць чытачы шляхам галасавання на сайце выдання. У намінацыі «лепшы літаратурна-крытычны матэрыял» пераможцу вызначае сакратарыят ГА «Саюз беларускіх пісьменнікаў»[22][23].

Галоўныя рэдактары[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

commons: Новы Час (газета) на Вікісховішчы
  • novychas.by — афіцыйны сайт газеты «Новы Час»

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 The ISSN portal — Paris: ISSN International Centre, 2005. — ISSN 2218-2144
  2. ↑ Dimiter Kenarov (2012-03-02). "Tongue Oppressor" (in en). Columbia Journalism Review(руск.) бел.. https://www.cjr.org/feature/tongue_oppressor.php?page=all&print=true. Retrieved on 2014-01-23. 
  3. ↑ «Новы час» змяніў дызайн. Наша Ніва (11 сакаваіка 2014). Праверана 12 лютага 2018.
  4. ↑ Коровенкова Т. "Белсоюзпечать" подписала договор на распространение газеты "Новы час". БелаПАН (22 сакавіка 2017). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіа 2017. Праверана 8 красавіа 2017.
  5. ↑ Бізнэсмэн Ізраілевіч падаў у суд на газету «Новы час» за расследаванні пра рэстаран у Курапатах. Наша Ніва (8 кастрычніка 2018). Праверана 19 верасня 2018.
  6. ↑ Не виноваты они // БелГазета. — 2018. — № 34 (1160). — 18 верасня. — С. 2.
  7. ↑ Фотакор Яна Трусіла атрымала 13 сутак за сваю прафесійную дзейнасць (бел.) . Новы Час (2 лістапада 2020). Праверана 25 студзеня 2021.
  8. ↑ Фотакора «Новага Часу» Яну Трусіла асудзілі на 15 сутак (дапоўнена) (бел.) . Новы Час (30 лістапада 2020). Праверана 25 студзеня 2021.
  9. ↑ Печатную версию «Брестской газеты» постигла участь «Народной воли», «БелГазеты», «Свободных новостей Плюс» (руск.) . mediaiq.by. Брестская газета (19 студзеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2021. Праверана 19 студзеня 2021.
  10. ↑ «Ён змагаўся за праўду». Чым вядомы Дзяніс Івашын, якога затрымаў КДБ, і пры чым тут Украіна (бел.) . БелаПАН. Радыё Свабода (15 сакавіка 2021). Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2021. Праверана 20 сакавіка 2021.
  11. ↑ Патрабуем неадкладнага вызвалення палітвязня Дзяніса Івашына (бел.) . Праваабарончы цэнтр «Вясна» (24 сакавіка 2021). Архівавана з першакрыніцы 23 красавіка 2021. Праверана 23 красавіка 2021.
  12. ↑ Shustin, Aaron ЖУРНАЛИСТЫ ИЛИ ЭКСТРЕМИСТЫ? (руск.) . Independent Israeli site / אתר ישראלי עצמאי / Независимый израильский сайт / Незалежны iзраiльскi сайт (2 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 7 чэрвеня 2021. Праверана 7 чэрвеня 2021.
  13. ↑ «Белпочта» исключила газету «Новы Час» из подписного каталога (руск.) . Брестская газета (7 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 7 чэрвеня 2021. Праверана 7 чэрвеня 2021.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 АД Выхад газеты «Новы час» прыпынены: прыватная друкарня адмовілася яе друкаваць (бел.) . Белсат (10 жніўня 2021). Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2021. Праверана 11 жніўня 2021.
  15. ↑ Начался сбор подписей за включение еженедельника «Новы час» в государственную систему распространения прессы. Наша Ніва (22 лютага 2017). Архівавана з першакрыніцы 6 красавіка 2017. Праверана 6 красавіка 2017.
  16. ↑ Mazurkevich, Veranika Kontra: Nowy czas (Białoruś) (польск.) . Res Publica Nowa(польск.) бел. (27 чэрвеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2021. Праверана 17 сакавіка 2021.
  17. ↑ Preisträger 2009 (ням.) . ZEIT-Stiftung(фр.) бел.. Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2013. Праверана 9 ліпеня 2013.
  18. ↑ "Новы час" уганараваны прэміяй. Радыё Свабодная Еўропа/Радыё Свабода (19 лютага 2009). Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2017. Праверана 17 студзеня 2017.
  19. ↑ Недзяржаўная газета "Новы час" атрымала прэмію нямецкага фонда "Цайт". Еўрапейскае радыё для Беларусі (4 ліпеня 2009). Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2017. Праверана 17 студзеня 2017.
  20. ↑ Dawn Arteaga Belarus’ Pioneering Editor and Ugandan Human Rights Reporter Named 2008 Knight International Journalism Award Winners (англ.) . Міжнародны цэнтр для журналістаў(руск.) бел. (3 ліпеня 2008). Архівавана з першакрыніцы 18 ліпеня 2013. Праверана 17 ліпеня 2013.
  21. ↑ Марина Рахлей Алексей Король: лучше не премии получать, а жить в свободной стране (руск.) . БелаПАН (4 ліпеня 2008). Праверана 17 ліпеня 2013.
  22. ↑ «Новы час» абвяшчае конкурс маладых журналістаў імя Аляксея Караля. Новы Час (11 кастрычніка 2019). Праверана 30 мая 2019.
  23. ↑ «Новы час» абвяшчае конкурс маладых журналістаў імя Аляксея Караля. Беларуская асацыяцыя журналістаў (16 верасня 2016). Праверана 30 мая 2019.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Новы_Час_(газета)&oldid=3937577"