Ілья Міхайлавіч Франк

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Франк.
Ілля Міхайлавіч Франк
Ilya Frank.jpg
Дата нараджэння 10 (23) кастрычніка 1908
Месца нараджэння Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці 22 чэрвеня 1990(1990-06-22)[1][2][…] (81 год)
Месца смерці Масква, СССР
Месца пахавання
Грамадзянства
Бацька Mikhail Frank[d]
Род дзейнасці фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера ядзерная фізіка
Месца працы Фізічны інстытут АН СССР (1934—1940)
Аб’яднаны інстытут ядзерных даследаванняў у Дубне (1957—1971)
Інстытут ядзерных даследаванняў АН СССР (1971—1990)
Навуковая ступень доктар фізіка-матэматычных навук (1935)
Навуковае званне прафесар,
акадэмік АН СССР (1968)
Альма-матар Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт (1930)
Навуковы кіраўнік Сяргей Іванавіч Вавілаў
Член у
Прэміі
Дзяржаўная прэмія СССР Сталінская прэмія
Узнагароды

Нобелеўская прэмія Нобелеўская прэмія па фізіцы (1958)

Ордэн Леніна  — 1952 Ордэн Леніна  — 1953 Ордэн Леніна  — 1975
Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі — 1978 Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга  — 1948 Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга  — 1968
Ордэн «Знак Пашаны»  — 1945
Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.»
Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
Сталінская прэмія — 1946 Сталінская прэмія — 1953 Дзяржаўная прэмія СССР — 1971
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ілья Міхайлавіч Франк (10 (23) кастрычніка 1908, Санкт-Пецярбург — 22 чэрвеня 1990, Масква) — савецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1958) за адкрыццё і інтэрпрэтацыю эфекту Чаранкова (сумесна з Чаранковым і Тамам), лаўрэат дзвюх Сталінскіх прэмій (1946, 1953) і Дзяржаўнай прэміі СССР (1971).

Навуковая кар'ера[правіць | правіць зыходнік]

Пасля заканчэння ў 1930 г. Маскоўскага дзяржаўнага універсітэта, І. М. Франк працуе ў Ленінградзе ў ДзяржАІ ў прафесара А. Н. Цярэніна. З 1934 г. працуе ў Фізічным інстытуце ім. Лебедзева АН СССР. У 1937 годзе пабраўся шлюбам з Элай Абрамаўнай Бейліхіс (1909—1960), родам з Харкава. У 1944 г. І. М. Франк становіцца прафесарам МДУ. У 1946 г. абіраецца членам-карэспандэнтам, ў 1968 г. акадэмікам АН СССР. Лаўрэат двух Сталінскіх прэмій (1946, 1953) і Дзяржаўнай прэміі СССР (1971). У 1934 Чаранкоў выявіў, што зараджаныя часціцы, праходзячы з вельмі вялікімі хуткасцямі скрозь ваду, выпускаюць святло. І. М. Франк і І. Я. Там далі тэарэтычнае апісанне гэтага эфекту, які адбываецца пры руху часціц у асяроддзі з хуткасцямі, якія перавышаюць хуткасць святла ў гэтым асяроддзі. Гэтае адкрыццё прывяло да стварэння новага метаду дэтэктавання і вымярэння хуткасці высокаэнергетычных ядзерных часціц. Гэты метад мае вялікае значэнне ў сучаснай эксперыментальнай ядзернай фізіцы.

Зноскі

  1. ↑ Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #130651648 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 27 красавіка 2014.
  2. ↑ Ilja Michailowitsch Frank // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Ilja Mikhajlovič Frank // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  4. ↑ NNDB — 2002.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ілья_Міхайлавіч_Франк&oldid=4221896"