Ігнацы Красіцкі

Ігнацы Красіцкі
польск.: Ignacy Krasicki
архібіскуп гнезненскі[d] з 13 красавіка 1795
Дыяцэзія	Гнезненская архідыяцэзія
Папярэднік	Міхал Ежы Панятоўскі[d]
Пераемнік	Ignacy Raczyński[d]
біскуп вармінскі[d] з 15 снежня 1766
Дыяцэзія	Вармінская дыяцэзія[d]
Папярэднік	Adam Stanisław Grabowski[d]
Пераемнік	Karol von Hohenzollern[d]
тытулярны біскуп з 1 снежня 1766
Дыяцэзія	Uranopolis[d]
Адукацыя	Львоўскі езуіцкі калегіум[d]
Дзейнасць	журналіст, мовазнавец, паэт, пісьменнік, раманіст, перакладчык, каталіцкі святар, драматург, каталіцкі дыякан, каталіцкі біскуп, епіскап
Нараджэнне	3 лютага 1735(1735-02-03)[…] Дубецка[d], Рэч Паспалітая
Смерць	14 сакавіка 1801(1801-03-14)[…] (66 гадоў) Берлін, Каралеўства Прусія, Свяшчэнная Рымская імперыя
Пахаванне	базіліка Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі[d]
Дынастыя	Красіцкія[d]
Бацька	Ян Божы Красіцкі[d]
Маці	Anna Starzechowska[d]
Аўтограф
Узнагароды
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Ігнацы Блажэй Францішак Красіцкі (польск.: Ignacy Błażej Franciszek Krasicki, 3 лютага 1735 — 14 сакавіка 1801) — польскі рэлігійны дзеяч і паэт, біскуп вармінскі з 1767, архібіскуп гнезненскі з 1795, адзін з найбуйнейшых прадстаўнікоў польскага Асветніцтва.

Біяграфія

Нарадзіўся ў збяднелай магнацкай сям’і. У 1743—1750 гадах Красіцкі вучыўся ў езуіцкім калегіуме ў Львове. 1 мая 1751 г. Паступіў у семінарыю пры касцёле св. Крыжа ў Варшаве. Быў пахаваны ў кафедральным саборы ў Берліне.

Аўтар шматлікіх твораў, разнастайных паводле жанру і тэматыкі. Вядомы як аўтар гераічна-камічных паэмаў «Мышаіда» (Myszeida, 1775), «Манахамахія» (Monachomachia, 1778), «Антыманахамахія» (Antymonachomachia, 1779). Напісаў першы польскі раман «Прыгоды Мікалая Дасвядчыньскага» (Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki, 1776). Таксама напісаў некалькі камедый, у якіх часткова пераймаў Мальера.

Некаторыя творы Красіцкага былі вядомымі ва ўсёй еўрапейскай літаратуры і былі перакладзены на шмат моў (лацінскую, французскую, нямецкую, італьянскую, рускую, чэшскую, харвацкую, славенскую і венгерскую). У 1767 годзе быў узнагароджаны ордэнам Святога Станіслава, а пасля ў 1774 годзе ордэнам Белага Арла.