Ігнацы Масціцкі: Розніца паміж версіямі

Ігнацы Масціцкі
Ігнацы Масціцкі
	польск.: Ignacy Mościcki
	; Слепаўрон
Прэзідэнт Польшчы
	4 чэрвеня 1926 — 30 верасня 1939
Папярэднік	Станіслаў Вайцяхоўскі
Пераемнік	Уладзіслаў Рачкевіч на эміграцыі
Нараджэнне	1 снежня 1867; Межанова[d], Цеханоўскі павет[d], Плоцкая губерня, Царства Польскае, Расійская імперыя;
Смерць	2 кастрычніка 1946 (78 гадоў); Версуа[d], Жэнева, Швейцарыя;
Месца пахавання	сабор Святога Яна Хрысціцеля; Старыя Павонзкі;
Род	Масціцкія[d]
Жонка	Міхаліна Масціцкая; Марыя Масціцкая
Нацыянальнасць	паляк
Веравызнанне	каталік
Партыя	Пралетарыят[d]; Нацыянальна-дзяржаўны саюз[d];
Член у	Польскае навуковае таварыства ў Львове[d]; Венгерская акадэмія навук;
Адукацыя	Рыжскі тэхнічны ўніверсітэт; Рыжскае політэхнічнае вучылішча[d];
Прафесія	хімік
Дзейнасць	хімік, палітык, прафесар, вынаходнік, пісьменнік-дакументаліст, выкладчык універсітэта
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	палітыка і хімія
Месца працы	Львоўская палітэхніка; Варшаўская палітэхніка; Львоўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Івана Франко;
Аўтограф
Узнагароды	Мальтыйскі ордэн Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej[d] (30 лістапада 1933) Honorary Medal of the Polish Red Cross[d] (1935)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 19:33, 9 лістапада 2017

Ігнацы Масціцкі (польск.: Ignacy Mościcki; 1 снежня 1867, Межанова каля г. Плоцк, Польшча — 2 кастрычніка 1946) — польскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, вучоны-хімік. Акадэмік Акадэміі навук Польшы ў Кракаве (1928 г.).

Скончыў Рыжскі палітэхнікум (1892 г.). У час вучобы удзельнічаў ў польскіх сацыялістычных арганізацыях. У 1892—1897 гг. у эміграцыі ў Вялікабрытаніі і Швейцарыі, дзе пазнаёміўся з Ю.Пілсудскім. У 1912—1922 г. прафесар Львоўскага політэхнічнага інстытута. Пасля ваеннага перавароту ў маі 1926 г. па рэкамендацыі Пілсудскага 4 чэрвеня 1926 г. абраны прэзідэнтам Польскай Рэспублікі, рэалізоўваў яго палітычную лінію, якую падтрымліваў шэраг дзеячаў нацыянальна-вызваленчага руху ў Заходняй Беларусі. Быў прыхільнікам памяркоўнага ўмяшання дзяржавы ў эканоміку. У пачатку Другой сусветнай вайны інтэрніраваны ў Румынію (верасень 1939 г.), дзе 30 верасня аб'явіў пра сваю адстаўку. Са снежня 1939 г. у эміграцыі ў Швейцарыі. Аўтар больш як 60 навуковых прац і патэнтаў у галіне хімічных тэхналогій, арганізатар хімічнай прамысловасці ў Польшчы. Распрацаваў прамысловы метад атрымання азотнай кіслаты з паветра.

Зноскі

↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>
↑ ^а ^б ^в ^г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

Спасылкі

Хрэснікі Масціцкага // Руслан Равяка, Наша Ніва

[_d624579f13813cd1-1] Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>

[_033495c6053bf66f-2] а ^б ^в ^г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

[1]

[2]

@@ Радок 39: / Радок 39: @@
 | каментар           =
 }}
-'''Ігнацы Масціцкі''' ({{lang-pl| Ignacy Mościcki}}; {{ДН|1|12|1867}}, Мяжанаў каля г. [[Плоцк]], [[Польшча]] — {{ДС|2|10|1946}}) — польскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, вучоны-хімік. Акадэмік [[Акадэмія навук Польшчы|Акадэміі навук Польшы]] ў [[Кракаў|Кракаве]] (1928 г.).
+'''Ігнацы Масціцкі''' ({{lang-pl| Ignacy Mościcki}}; {{ДН|1|12|1867}}, [[Межанова]] каля г. [[Плоцк]], [[Польшча]] — {{ДС|2|10|1946}}) — польскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, вучоны-хімік. Акадэмік [[Акадэмія навук Польшчы|Акадэміі навук Польшы]] ў [[Кракаў|Кракаве]] (1928 г.).
-Скончыў Рыжскі палітэхнікум (1892 г.). У час вучобы удзельнічаў ў польскіх сацыялістычных арганізацыях. У 1892—1897 гг. у эміграцыі ў [[Вялікабрытанія|Вялікабрытаніі]] і [[Швейцарыя|Швейцарыі]], дзе пазнаёміўся з [[Юзаф Пілсудскі|Ю.Пілсудскім]]. У 1912—1922 г. прафесар [[Львоўскі політэхнічны інстытут|Львоўскага політэхнічнага інстытута]]. Пасля ваеннага перавароту ў маі 1926 г. па рэкамендацыі [[Юзаф Пілсудскі|Пілсудскага]] [[4 чэрвеня]] 1926 г. абраны прэзідэнтам Польскай Рэспублікі, рэалізоўваў яго палітычную лінію, якую падтрымліваў шэраг дзеячаў нацыянальна-вызваленчага руху ў Заходняй Беларусі. Быў прыхільнікам памяркоўнага ўмяшання дзяржавы ў эканоміку. У пачатку [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] інтэрніраваны ў Румынію (верасень 1939 г.), дзе [[30 верасня]] аб'явіў пра сваю адстаўку. Са снежня 1939 г. у эміграцыі ў [[Швейцарыя|Швейцарыі]]. Аўтар больш як 60 навуковых прац і патэнтаў у галіне хімічных тэхналогій, арганізатар хімічнай прамысловасці ў Польшчы. Распрацаваў прамысловы метад атрымання азотнай кіслаты з паветра.
+Скончыў [[Рыжскі палітэхнікум]] (1892 г.). У час вучобы удзельнічаў ў польскіх сацыялістычных арганізацыях. У 1892—1897 гг. у эміграцыі ў [[Вялікабрытанія|Вялікабрытаніі]] і [[Швейцарыя|Швейцарыі]], дзе пазнаёміўся з [[Юзаф Пілсудскі|Ю.Пілсудскім]]. У 1912—1922 г. прафесар [[Львоўскі політэхнічны інстытут|Львоўскага політэхнічнага інстытута]]. Пасля ваеннага перавароту ў маі 1926 г. па рэкамендацыі [[Юзаф Пілсудскі|Пілсудскага]] [[4 чэрвеня]] 1926 г. абраны прэзідэнтам Польскай Рэспублікі, рэалізоўваў яго палітычную лінію, якую падтрымліваў шэраг дзеячаў нацыянальна-вызваленчага руху ў Заходняй Беларусі. Быў прыхільнікам памяркоўнага ўмяшання дзяржавы ў эканоміку. У пачатку [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] інтэрніраваны ў Румынію (верасень 1939 г.), дзе [[30 верасня]] аб'явіў пра сваю адстаўку. Са снежня 1939 г. у эміграцыі ў [[Швейцарыя|Швейцарыі]]. Аўтар больш як 60 навуковых прац і патэнтаў у галіне хімічных тэхналогій, арганізатар хімічнай прамысловасці ў Польшчы. Распрацаваў прамысловы метад атрымання азотнай кіслаты з паветра.
 {{зноскі}}

Кіраўнікі Польшчы (з 1918)
Другая рэспубліка (1918—1939)	Юзаф Пілсудскі (1918—1922) Габрыэль Нарутовіч (1922—1922) Мацей Ратай (1922; в. а.) Станіслаў Вайцяхоўскі (1922—1926) Мацей Ратай (1926; в. а.) Ігнацы Масціцкі (1926—1939)
Урад Польшчы ў выгнанні (1939—1990)	Балеслаў Вянява-Длугашоўскі (1939) Уладзіслаў Рачкевіч (1939—1947) Аўгуст Залескі (1947—1972) Станіслаў Астроўскі (1972—1979) Эдвард Рачыньскі (1979—1986) Казімеж Сабат (1986—1989) Рышард Качароўскі (1989—1990)
Польская Народная Рэспубліка (1944—1989)	Балеслаў Берут (1944—1952) Аляксандр Завадскі (1952—1964) Эдвард Охаб (1964—1968) Марыян Спыхальскі (1968—1970) Юзаф Цыранкевіч (1970—1972) Генрык Яблоньскі (1972—1985) Войцех Ярузельскі (1985—1989)
Трэцяя рэспубліка (з 1990)	Войцех Ярузельскі (1989—1990) Лех Валенса (1990—1995) Аляксандр Квасьнеўскі (1995—2005) Лех Качыньскі (2005—2010) Браніслаў Камароўскі (2010; в. а.) Богдан Барусевіч (2010; в. а.) Гжэгаж Схетына (2010; в. а.) Браніслаў Камароўскі (2010—2015) Анджэй Дуда (з 2015)