Чарнышова дача
| Славутасць | |
| Чарнышова дача | |
|---|---|
 | |
| 59°50′43″ пн. ш. 30°13′13″ у. д.HGЯO | |
| Краіна | |
| Месцазнаходжанне | |
| Архітэктурны стыль | класіцызм і класіцызм |
| Архітэктар | Жан-Батыст-Мішэль Вален-Дэламот |
| Заснавальнік | Наталля Аляксееўна[d] |
| Першае згадванне | 1714 |
| Дата заснавання | 1770-я |
| Статус |
 Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7810238000 |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Чарнышова дача — старадаўняя паладыянская сядзіба графаў Чарнышовых у раёне Пецяргофской дарогі, цяпер у межах Санкт-Пецярбурга. Вакол помніка размешчаны парк Аляксандрына, названы па імені апошняга дарэвалюцыйнага ўладальніка — А. Д. Шарамецева.
У пачатку XVIII стагоддзя, калі ўчасткі ўздоўж дарогі раздавалася пад забудову, на месцы цяперашняга парку «Александрына» знаходзілася шырокая сядзіба малодшай сястры Пятра I царэўны Наталлі Аляксееўны, якая належала ёй з 1714 года. У канцы XVII стагоддзя тут месціліся зямлі двух хутароў з агульнай назвай Пяткеле. У 1716 годзе царэўна памерла і «месца» было падзелена на два ўчасткі.
Першы, усходні, быў перададзены Захару Данілавічу Мішукову, пасля адміралу і камандуючаму Балтыйскім флотам, які на заходнім беразе безназоўнага ручая пабудаваў «Прыморскі двор».
Усходні ўчастак сядзібы захоўваўся яшчэ ў 1930-х гадах, але быў пасля разбураны. Заходняя частка былой дачы царэўны Наталлі Аляксееўны была перададзена сенатару, буйному дыпламату, былому пасланцу ў Канстанцінопалі, сапраўднага тайнаму саветніку Пятру Андрэевічу Талстому.
У 1760-х гадах уладальнікам заходняга ўчастка стаў Іван Рыгоравіч Чарнышоў, дыпламат, які карыстаўся неабмежаваным даверам імператрыцы Лізаветы Пятроўны і заступніцтвам Кацярыны II. Узвядзенне свайго загараднага дома ён даручыў французскаму архітэктару Ж.-Б. Вален-Дэламоту, прадстаўніку новага для Расіі класіцызму. Гэты будынак захаваўся да нашых дзён.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1
