Лявонавічы (Пухавіцкі раён)
Вёска
Лявонавічы
|
Ляво́навічы[1] (трансліт.: Liavonavičy, руск.: Леоновичи) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці, на рацэ Шаць. Уваходзіць у склад Шацкага сельсавета.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Вядома з пачатку XVIII стагоддзя як вёска з складзе маёнтка Шацк, уласнасць Тызенгаўзаў. У 1735 годзе Шацк быў куплены на імя Антонія Аскеркі, старасты мазырскага[2]. Паселішча ўваходзіла ў склад Менскага павета Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Ігуменскім павеце Мінскай губерні. У 1799 годзе былі вёска, капліца, маёнтак Аскеркі. Жыццё Юзафа Габрыеля Аскеркі не па сродках вычарпала яго рэсурсы і прывяло да эксдывізіі ў канцы 1812 года, якая працягвалася да 1816 года. Эксдывізійны суд складаўся з Караля Тавянскага, Пятра Завадскага і Вінцэнта Павенскага[3]. Юзафоў з вёскай Лявонавічы (30 дымоў) былі аддзелены на карысць Качноўскіх. Уласнасць тут мелі Юркевічы, Абранпольскія і інш[4].
У 1858 годзе вёска ў маёнтку Пчолка, уласнасць Сабецкай, таксама вёска ў маёнтку Юзафоў, уласнасць Л. Абранпольскага.
Пасля 1861 года ў Шацкай воласці Ігуменскага павета. У 1888 годзе землеўласнікам у засценку Лявонавічы быў праваслаўны дваранін Якаў Васілевіч Матусевіч, меў 20 дзесяцін зямлі[5]. У вёсцы землеўласнікамі былі: праваслаўны селянін Ціт Тарасевіч (7,5 дзесяцін), праваслаўны дваранін Мацвей Міхайлавіч Татур (13 дзесяцін)[6].
З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).
З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1920-х гадах працавала школа 1-й ступені. У пачатку 1930-х гадоў праведзена прымусовая калектывізацыя, створаны калгас «Энергія», былі кузня, стальмашня, рымарня.
У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі.
Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік]- 1755 год — 31 двор
- 1799 год — 32 двары, 172 жыхары
- 1816 год — 6 двароў
- 1858 год — у маёнтку Пчолка 46 рэвізскіх душ, у маёнтку Юзафоў 132 жыхары
- 1897 год — 83 двары, 462 жыхары
- 1908 год — 61 двор, 394 жыхары
- 1917 год — 93 двары, 425 жыхароў, усе беларусы[7]
- 1960 год — 406 жыхароў
- 2002 год — 70 двароў, 167 жыхароў
- 2009 год — 95 жыхароў[8]
- 2012 год — 50 двароў, 90 жыхароў
- 2019 год — 71 жыхар[9]
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
- ↑ SgKP 1890, s. 755.
- ↑ SgKP 1890, s. 756.
- ↑ SgKP 1884, s. 146.
- ↑ Списокъ Землевладѣльцевъ Минской Губерніи за 1888 год 1889, с. 200.
- ↑ Памяць 2003, с. 77—99.
- ↑ Список населенных мест Б.С.С.Р. (б. Минской губернии) 1924, с. 125.
- ↑ Итоговые данные перепеси населения Республики Беларусь 2009 года Архівавана 2 кастрычніка 2019.
- ↑ Belarus . pop-stat.mashke.org. Праверана 29 мая 2025.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Лявонавічы // Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 8: Мінская вобласць, кн. 4 / рэдкал.: Т. У. Бялова (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 156. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
- Памяць: Пухавіцкі раён: Гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / Укл. А. А. Прановіч; Рэдкал.: А. М. Карлюкевіч і інш.. — Мінск: Беларусь, 2003. — 749 с. — ISBN 985-01-0251-9.
- Ярмоловичъ В. С. Списокъ населенныхъ мѣстъ Минской губерніи. — Минскъ: Изданіе Минскаго Губернскаго Статистическаго Комитета, 1909. — 231 с.
- Список населенных мест Б.С.С.Р. (б. Минской губернии) / Центральное Статистическое Бюро Б.С.С.Р.. — Минск: Белтрестпечать, 1924.
- Jelski A. Leonowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce (польск.). — Warszawa, 1884. — S. 146.
- Jelski A. Szack // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola (польск.). — Warszawa, 1890. — S. 755—758.
- Списокъ Землевладѣльцевъ Минской Губерніи [за 1888 год] / Изданіе Минскаго Губернскаго Статистическаго Комитета. — Минскъ: Минская Губернская Типографія, 1889. — 419 с.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх