Яўген IV: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
шаблон, дапаўненне |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 23: | Радок 23: | ||
'''Яўген IV''' (лац.: Eugenius PP. IV, свецкае імя: '''Габрыэле Кандульмер''', італ. Gabriele Condulmer; [[1383]] - [[23 лютага]] [[1447]]) — [[папа рымскі]] з [[3 сакавіка]] [[1431]] па [[23 лютага]] [[1447]] года. |
'''Яўген IV''' (лац.: Eugenius PP. IV, свецкае імя: '''Габрыэле Кандульмер''', італ. Gabriele Condulmer; [[1383]] - [[23 лютага]] [[1447]]) — [[папа рымскі]] з [[3 сакавіка]] [[1431]] па [[23 лютага]] [[1447]] года. |
||
== Знешняя палітыка |
== Знешняя палітыка Яўгена IV == |
||
Арганізаваны [[кардынал]]ам Чэзарыні [[Крыжовы паход на Варну|крыжовы паход]], у якім галоўная роля выпала на долю [[кароль|караля]] [[Польшча|Польшчы]] і [[Венгрыя|Венгрыі]] [[Уладзіслаў III, кароль Польшчы|Уладзіслава]], скончыўся [[Бітва пры Варне|паразай пад Варнай]] ([[1444]]). Прагерманская палітыка Яўгена IV, у якой пасроднікам быў тагачасны імператарскі сакратар, паэт і дыпламат [[Энеа Сільвіа Пікаламіні]] (пазней [[Папа Рымскі|Папа]] [[Пій II, Папа Рымскі|Пій II]]), узмацніла жорсткасць антыпапскай пазіцыі [[кароль|караля]] [[Францыя|Францыі]]. У [[1438]] [[Карл VII, кароль Францыі|Карл VII]] зацвердзіў прынятую французскім духавенствам «Прагматычную санкцыю», якая абвясціла прымат сабора над [[Папства|Папствам]] і сфармулявала асновы так званай свабоды галіканскай царквы. Гэты акт быў на працягу наступных стагоддзяў прадметам вострых спрэчак паміж апостальскай сталіцай і французскім [[каталіцызм]]ам. Хоць значную частку свайго [[пантыфікат]]а Яўген правёў у Фларэнцыі, ён прыклаў вялікія намаганні, каб вярнуць [[Рым]]у былы бляск. Дзякуючы яго высілкам у Вечны горад прыехала шмат выбітных гуманістаў, мысліцеляў, пісьменнікаў, мастакоў, скульптараў і музыкантаў. |
Арганізаваны [[кардынал]]ам Чэзарыні [[Крыжовы паход на Варну|крыжовы паход]], у якім галоўная роля выпала на долю [[кароль|караля]] [[Польшча|Польшчы]] і [[Венгрыя|Венгрыі]] [[Уладзіслаў III, кароль Польшчы|Уладзіслава]], скончыўся [[Бітва пры Варне|паразай пад Варнай]] ([[1444]]). Прагерманская палітыка Яўгена IV, у якой пасроднікам быў тагачасны імператарскі сакратар, паэт і дыпламат [[Энеа Сільвіа Пікаламіні]] (пазней [[Папа Рымскі|Папа]] [[Пій II, Папа Рымскі|Пій II]]), узмацніла жорсткасць антыпапскай пазіцыі [[кароль|караля]] [[Францыя|Францыі]]. У [[1438]] [[Карл VII, кароль Францыі|Карл VII]] зацвердзіў прынятую французскім духавенствам «Прагматычную санкцыю», якая абвясціла прымат сабора над [[Папства|Папствам]] і сфармулявала асновы так званай свабоды галіканскай царквы. Гэты акт быў на працягу наступных стагоддзяў прадметам вострых спрэчак паміж апостальскай сталіцай і французскім [[каталіцызм]]ам. Хоць значную частку свайго [[пантыфікат]]а Яўген правёў у Фларэнцыі, ён прыклаў вялікія намаганні, каб вярнуць [[Рым]]у былы бляск. Дзякуючы яго высілкам у Вечны горад прыехала шмат выбітных гуманістаў, мысліцеляў, пісьменнікаў, мастакоў, скульптараў і музыкантаў. |
||
Версія ад 11:58, 9 верасня 2011
Яўген IV | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лац.: Eugenius PP. IV | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Царква | Рымска-каталіцкая царква | ||||||
Каранацыя | 11 сакавіка 1431 | ||||||
Папярэднік | Марцін V | ||||||
Пераемнік | Мікалай V | ||||||
|
|||||||
Дзейнасць | філосаф, каталіцкі святар, каталіцкі біскуп | ||||||
Нараджэнне |
1383 Венецыя, Венецыянская рэспубліка |
||||||
Смерць |
23 лютага 1447 Рым |
||||||
Пахаванне | |||||||
Дынастыя | Condulmer family[d] | ||||||
Бацька | Angelo Condulmer[d] | ||||||
Маці | Bariola di Niccolò Correr[d] | ||||||
Прыняцце свяшчэннага сану | невядома | ||||||
Кардынал з | 1408 | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Яўген IV (лац.: Eugenius PP. IV, свецкае імя: Габрыэле Кандульмер, італ. Gabriele Condulmer; 1383 - 23 лютага 1447) — папа рымскі з 3 сакавіка 1431 па 23 лютага 1447 года.
Знешняя палітыка Яўгена IV
Арганізаваны кардыналам Чэзарыні крыжовы паход, у якім галоўная роля выпала на долю караля Польшчы і Венгрыі Уладзіслава, скончыўся паразай пад Варнай (1444). Прагерманская палітыка Яўгена IV, у якой пасроднікам быў тагачасны імператарскі сакратар, паэт і дыпламат Энеа Сільвіа Пікаламіні (пазней Папа Пій II), узмацніла жорсткасць антыпапскай пазіцыі караля Францыі. У 1438 Карл VII зацвердзіў прынятую французскім духавенствам «Прагматычную санкцыю», якая абвясціла прымат сабора над Папствам і сфармулявала асновы так званай свабоды галіканскай царквы. Гэты акт быў на працягу наступных стагоддзяў прадметам вострых спрэчак паміж апостальскай сталіцай і французскім каталіцызмам. Хоць значную частку свайго пантыфіката Яўген правёў у Фларэнцыі, ён прыклаў вялікія намаганні, каб вярнуць Рыму былы бляск. Дзякуючы яго высілкам у Вечны горад прыехала шмат выбітных гуманістаў, мысліцеляў, пісьменнікаў, мастакоў, скульптараў і музыкантаў.