Анастасій IV

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Анастасій IV
лац.: Anastasius PP. IV
B Anastasius IV.jpg

168-ы Папа Рымскі
16 ліпеня 1153 — 3 снежня 1154
Папярэднік Яўген III, Папа Рымскі
Пераемнік Адрыян IV, Папа Рымскі
Дэкан Калегіі кардыналаў
1139 — 1153
Папярэднік Guillaume[d]
Пераемнік Imar of Tusculum[d]
Кардынал-біскуп сабінскі[d]
1 снежня 1127 — 8 ліпеня 1153
Дыяцэзія Сабінская дыяцэзія[d]

Дзейнасць клірык, каталіцкі святар, пісьменнік
Нараджэнне невядома[1]
Смерць 3 снежня 1154[2]
Пахаванне
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Анастасій IV (лац.: Anastasius PP. IV, у міру Карада дэла Субарра, італ.: Corrado della Subarra; не пазней 1073 года — 3 снежня 1154 ) — Папа Рымскі з 8 ліпеня 1153 па 3 снежня 1154 года.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Карада дэла Субарра паходзіў з рымскай арыстакратычнай сям’і Дэметры. Каля 1114 года ён быў узведзены Папам Пасхаліям II у сан кардынала-святара з тытулам Санта-Пуденциана. Каля 1128 года Ганорый II зрабіў Карада кардыналам-біскупам Сабіны. У 1130 годзе, калі адначасова на папскі трон прэтэндавалі Інакенцій II і Анаклет II, Карада рашуча прыняў бок Інакенція II, а пасля ўцёкаў апошняга ў Францыю застаўся яго вікарыем у Італіі. Пасля смерці Яўгена III Карада дэла Субарра, да гэтага моманту найстарэйшы з кардыналаў па ўзросце і дэкан калегіі кардыналаў, быў абраны на папскі пасад і прыняў імя Анастасія IV.

Пантыфікат 70-гадовага Анастасія IV працягваўся ўсяго толькі адзін год. Па большасці канфліктных пытанняў тата аддаваў перавагу саступаць: Вільяму Йоркскім, пытанне пра законнасць прысвячэння якога расцягнуўся на трынаццаць гадоў і займаў розум чатырох пантыфікаў, быў высланы палій; спрэчка з Фрыдрыхам Барбаросай аб прызначэнні магдэбургскага біскупа ўрэгуляваны. Рымскі сенат пад уплывам Арнольда Брешианского фактычна захапіў уладу ў горадзе, пазбавіўшы Анастасія IV усякага палітычнага ўплыву пры поўным абыякавасці з боку таты.

Пры гэтым Анастасій паклапаціўся пра сваю пасмяротнай славе. Па яго ўказанні моцы роўнаапостальнай Алены былі перанесены ў сціплую раку ў Санта-Марыя-ін-Арачэлі, а які вызваліўся пры гэтым антычны Парфіравай саркафаг тата падрыхтаваў для ўласнага спачынку. 3 снежня 1154 года Анастасія IV памёр і быў пахаваны ў гэтым труне там, у крыпце сабора святога Пятра.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]