Стэфан V (VI)
Стэфан V (VI) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лац.: Stephanus PP. V (VI) | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Адрыян III, Папа Рымскі | ||||||
Пераемнік | Фармоз, Папа Рымскі | ||||||
|
|||||||
Дзейнасць | каталіцкі святар | ||||||
Нараджэнне |
|
||||||
Смерць |
14 верасня 891[1] |
||||||
Пахаванне | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Стэфан V (VI) (лац.: Stephanus PP. V (VI); ? — 14 верасня 891) — Папа Рымскі з верасня 885 па 14 верасня 891 года.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Бацька Стэфана, Адрыян, які належаў да рымскай арыстакратыі, даручыў адукацыю сына свайму сваяку, біскупу Захарыю, бібліятэкару Святога Прастола. Пры Папе Марыне I Стэфан стаў кардыналам царквы Санці-Куатра-Каранаці.
Ён быў пасвечаны ў верасні 885 года, не чакаючы імператарскага пацверджання. Аднак калі Карл III Тоўсты даведаўся пра аднагалоснае абранне Стэфана, ён не стаў пярэчыць.
Падчас народных бедстваў і засухі ён патраціў бацькаўскую спадчыну на дапамогу бедным, выкуп палонных і рамонт цэркваў.
У сваіх адносінах з Канстанцінопалем Стэфан прытрымліваўся палітыкі Папы Мікалая I і супрацьстаяў візантыйскаму ўплыву. Яго крытыка патрыярха Фоція ў выніку падзейнічала, і імператар Леў VI адправіў таго ў выгнанне. Адначасова Папа прасіў імператара накіраваць ваенныя караблі і салдат, каб дапамагчы Рыму адбіць нападкі сарацынаў.
Пасля смерці Святога Мяфодзія, вучань Мяфодзія, Гаразд, стаў яго пераемнікам. Аднак у сувязі з уплывам нямецкага духавенства Стэфан забараніў выкарыстанне славянскай літургіі, што стала адной з прычын далучэння славян да Праваслаўнай царквы.
Стэфан у 891 годзе каранаваў свайго прыёмнага сына Гвіда III Спалецкага імператарам Захаду. Ён таксама прызнаў Людовіка III Сляпога каралём Праванса. Паколькі Аўрэліян, архібіскуп Ліёнскі, не пасвяціў Тэўтбальда, законна абранага біскупам Лангра, гэта зрабіў сам Папа.
Стэфан быў пахаваны ў порціку базілікі Святога Пятра.
Зноскі
- ↑ autori vari Enciclopedia dei Papi — 2000.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Стефан, римские папы // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- Richard P. McBrien, Lives of the Popes, (HarperCollins, 2000), 144.