Сусуму Танегава

Сусуму Танегава
яп.: 利根川 進
Дата нараджэння	6 верасня 1939(1939-09-06) (83 гады) ці 5 верасня 1939(1939-09-05) (83 гады)
Месца нараджэння	Нагоя, прэфектура Айты, Японія
Грамадзянства	Японія
Род дзейнасці	малекулярны біёлаг, імунолаг, нейрабіёлаг, прафесар, навуковец, урач, хімік, генетык, даследчык, удзельнік міжнароднага форуму
Навуковая сфера	малекулярная біялогія, імуналогія і нейранавукі[d]
Месца працы	Масачусецкі тэхналагічны інстытут Salk Institute for Biological Studies[d] Basel Institute for Immunology[d] RIKEN[d]
Навуковая ступень	доктар філасофіі
Альма-матар	Кіёцкі ўніверсітэт Hibiya High School[d] Каліфарнійскі ўніверсітэт у Сан-Дыега
Навуковы кіраўнік	Рэната Дульбека
Вядомыя вучні	Adrian Hayday[d]
Вядомы як	адкрыў генетычны механізм у адаптыўнай імуннай сістэме
Член у	Нацыянальная акадэмія навук ЗША Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Еўрапейская арганізацыя малекулярнай біялогіі[d]
Узнагароды	прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні (1987) прэмія Луізы Грос-Хорвіц (1982) міжнародная прэмія Фонда Гайрднера (1983) German Immunology Prize[d] (1981) член Еўрапейскай арганізацыі малекулярнай біялогіі[d] Shincho Gakugei Literature Prize[d] (1991) заслужаны дзеяч культуры[d] (1983) Cloëtta Prize[d] (1978) прэмія Асахі[d] (1981) Robert Koch Prize[d] (1986) Bristol-Myers Squibb Award for Distinguished Achievement in Cancer Research[d] (1986) ганаровы доктар Універсітэта Алькалы[d] (2006) Gold medal of the Spanish National Research Council[d] (2 кастрычніка 2007)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сусуму Танегава (таксама Судзумі Танегава, яп.: 利根川 進, англ.: Tonegawa Susumu, нар. 6 верасня 1939, Нагоя, Японія) — японскі малекулярны біёлаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1987 годзе «за адкрыццё генетычнага прынцыпу ўтварэння разнастайнасці антыцелаў» .

Біяграфія

Сусуму Танегава нарадзіўся 6 верасня 1939 года ў горадзе Нагоя (Японія). Скончыў вышэйшую школу Хібія, затым у 1963 годзе ўніверсітэт Кіота (Кіота). Абараніў дысертацыю ва ўніверсітэце Каліфорніі ў Сан-Дыега і працаваў у Інстытуце Салта (Сан-Дыега) у лабараторыі Нобелеўскага лаўрэата 1975 года Рэната Дульбека. Затым пачаў імуналагічныя даследаванні ў Базельскім інстытуце імуналогіі (Базель), дзе правёў свае эксперыменты, якія прывялі да адкрыцця. У 1981 года стаў прафесарам Масачусецкага тэхналагічнага інстытута, дзе заснаваў Інстытут Піковера навучання і памяці.

Аўтар навуковых прац у галіне імунагенетыкі, выявіў будову рэцэптараў T-лімфацытаў, перарывістую будову генаў імунаглабулінаў.

У апошнія час пераключыўся на даследаванні клеткавых механізмаў утварэння памяці.

Узнагароды

• 1982 — Прэмія Луізы Грос-Хорвіц
• 1983 — Міжнародная прэмія Гайрднера
• 1984 — Ордэн Культуры
• 1986 — Прэмія Роберта Коха
• 1987 — Прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні
• 1987 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).

Спасылкі

• Ааўтабіяграфія на Нобелеўскім сайце (англ.)
• Біяграфія на сайце «MIT Biology» (англ.)
• Апісанне на сайце «Picower Institute for Learning and Memory» (англ.)