Дыялекты беларускай мовы: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 20: | Радок 20: | ||
Вялікі ўклад у вывучэнне асаблівасцяў гаворак беларускай мовы ўнёс акадэмік [[Расійская Імператарская Акадэмія навук|Расійскай Імператарскай Акадэміі навук]] [[Яўхім Фёдаравіч Карскі|Яўхім Карскі]]. Пасля заканчэння [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] — Інстытутам [[мовазнаўства]] [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|Акадэміі навук БССР]] сумесна з [[БДУ|Беларускім Дзяржаўным універсітэтам]] і педагагічнымі інстытутамі савецкай рэспублікі было арганізавана падрабязнае і сістэматычнае вывучэнне гаворак беларускай мовы ў дзяржаўных межах [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]]. На аснове сабраных матэрыялаў быў складзены падрабязны «дыялектычны атлас беларускай мовы»; не ўсе мовы свету і нават [[Еўропа|Еўропы]] маюць такія падрабязныя і добра зафіксаваныя навуковыя працы ў галіне [[Дыялекталогія|дыялекталогіі]]. |
Вялікі ўклад у вывучэнне асаблівасцяў гаворак беларускай мовы ўнёс акадэмік [[Расійская Імператарская Акадэмія навук|Расійскай Імператарскай Акадэміі навук]] [[Яўхім Фёдаравіч Карскі|Яўхім Карскі]]. Пасля заканчэння [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] — Інстытутам [[мовазнаўства]] [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|Акадэміі навук БССР]] сумесна з [[БДУ|Беларускім Дзяржаўным універсітэтам]] і педагагічнымі інстытутамі савецкай рэспублікі было арганізавана падрабязнае і сістэматычнае вывучэнне гаворак беларускай мовы ў дзяржаўных межах [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]]. На аснове сабраных матэрыялаў быў складзены падрабязны «дыялектычны атлас беларускай мовы»; не ўсе мовы свету і нават [[Еўропа|Еўропы]] маюць такія падрабязныя і добра зафіксаваныя навуковыя працы ў галіне [[Дыялекталогія|дыялекталогіі]]. |
||
=== Трасянка === |
==== Трасянка ==== |
||
У Беларусі таксама існуе такая з'ява, як ''[[трасянка]]''. Гэта — [[размоўная мова]] з пераважна [[Руская мова|рускай]] лексікай-[[Слоўнік|слоўнікам]], але беларускай [[Граматычны лад|граматыкай]] і [[фанетыка]]й. Утварылася трасянка ў выніку змешвання народна-дыялектнай беларускай мовы з сучаснай рускай літаратурнай мовай. Адзначаецца, што з вуснай прамовы трасянка пранікае і ў [[Публіцыстыка|публіцыстыку]]. Літаратурная беларуская мова выкарыстоўваецца галоўным чынам гарадской інтэлігенцыяй; вялікая частка гарадскога насельніцтва карыстаецца сучаснай рускай літаратурнай мовай. |
У Беларусі таксама існуе такая з'ява, як ''[[трасянка]]''. Гэта — [[размоўная мова]] з пераважна [[Руская мова|рускай]] лексікай-[[Слоўнік|слоўнікам]], але беларускай [[Граматычны лад|граматыкай]] і [[фанетыка]]й. Утварылася трасянка ў выніку змешвання народна-дыялектнай беларускай мовы з сучаснай рускай літаратурнай мовай. Адзначаецца, што з вуснай прамовы трасянка пранікае і ў [[Публіцыстыка|публіцыстыку]]. Літаратурная беларуская мова выкарыстоўваецца галоўным чынам гарадской інтэлігенцыяй; вялікая частка гарадскога насельніцтва карыстаецца сучаснай рускай літаратурнай мовай. |
||
Версія ад 17:56, 1 верасня 2016
Асноўныя дыялекты
Беларуская народна-дыялектных мова падзяляецца вучонымі на два асноўных дыялекты: паўночна-усходні дыялект і паўднёва-заходні дыялект — падзеленыя пераходнымі сярэднебеларускімі гаворкамі.
Гаворкі
Асаблівасці
Гаворкі беларускай народна-дыялектнай мовы адрозніваюцца адна ад адной:
- Лексічна;
- Характарам акання;
- Наяўнасцю цвёрдага «Р» ва ўсякім становішчы або ў пэўных умовах, або змешваннем цвёрдага «Р» з мяккім;
- Наяўнасцю або адсутнасцю:
... а таксама ўяўляюць змешаныя гаворкі па суседстве з украінскімі, паўночна- і паўднёва- рускімі.
Вывучэнне
Вялікі ўклад у вывучэнне асаблівасцяў гаворак беларускай мовы ўнёс акадэмік Расійскай Імператарскай Акадэміі навук Яўхім Карскі. Пасля заканчэння Другой сусветнай вайны — Інстытутам мовазнаўства Акадэміі навук БССР сумесна з Беларускім Дзяржаўным універсітэтам і педагагічнымі інстытутамі савецкай рэспублікі было арганізавана падрабязнае і сістэматычнае вывучэнне гаворак беларускай мовы ў дзяржаўных межах БССР. На аснове сабраных матэрыялаў быў складзены падрабязны «дыялектычны атлас беларускай мовы»; не ўсе мовы свету і нават Еўропы маюць такія падрабязныя і добра зафіксаваныя навуковыя працы ў галіне дыялекталогіі.
Трасянка
У Беларусі таксама існуе такая з'ява, як трасянка. Гэта — размоўная мова з пераважна рускай лексікай-слоўнікам, але беларускай граматыкай і фанетыкай. Утварылася трасянка ў выніку змешвання народна-дыялектнай беларускай мовы з сучаснай рускай літаратурнай мовай. Адзначаецца, што з вуснай прамовы трасянка пранікае і ў публіцыстыку. Літаратурная беларуская мова выкарыстоўваецца галоўным чынам гарадской інтэлігенцыяй; вялікая частка гарадскога насельніцтва карыстаецца сучаснай рускай літаратурнай мовай.
Класіфікацыя беларускіх дыялектаў
Групы дыялектаў
Для беларускай мовы вылучаюць наступныя асноўныя групы дыялектаў[2]:
- Паўночна-усходні дыялект — Віцебская вобласць, паўночны ўсход і цэнтральная частка Магілёўскай вобласці:
- Віцебская група дыялектаў — усход Віцебскай вобласці;
- Полацкая група дыялектаў — заходняя і цэнтральная часткі Віцебскай вобласці і паўночны захад Магілёўскай вобласці;
- Усходне-Магілёўская група дыялектаў — усход і частка цэнтра Магілёўскай вобласці;
- Сярэднебеларускія дыялекты — паласа праз поўнач Гарадзенскай, цэнтр Мінскай, паўднёвы захад Магілёўскай і паўночны ўсход Гомельскай абласцей;
- Паўднёва-заходні дыялект — Гарадзенская вобласць, поўдзень Мінскай вобласці і Гомельскай вобласці:
- Гарадзенска-Баранавіцкая група дыялектаў— Гарадзенская вобласць і поўнач Брэсцкай вобласці;
- Слуцкая група дыялектаў — поўдзень і паўднёвы ўсход Мінскай вобласці, Гомельская вобласць;
- Мазырская група дыялектаў — поўдзень Гомельскай вобласці;
- Палеская група дыялектаў — паўднёвы захад Брэсцкай вобласці.
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Беларуская мова: энцыклапедыя // Пад рэд. А. Я. Міхневіча. — Мн.: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1994. — C. 55.
- ↑ Этнаграфія Беларусі: Энцыкл. (Беларус. Сав. Энцыкл.; Э91 Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1989. — 575 с.:іл. ISBN 5-85700-014-9