Дональд Туск

Дональд Туск
польск.: Donald Tusk
Прэм’ер-міністр Польшчы 16 лістапада 2007 — 22 верасня 2014
Папярэднік	Яраслаў Качыньскі
Пераемнік	Эва Копач
Старшыня Еўрапейскага савета 1 снежня 2014 — 1 снежня 2019
Папярэднік	Херман ван Рампёй
Пераемнік	Шарль Мішэль
дэпутат Сойма Польшчы[d] 25 лістапада 1991 — 31 мая 1993
Міністр унутранных спраў і адміністрацыі Польшчы[d] 13 кастрычніка 2009 — 14 кастрычніка 2009
Папярэднік	Гжэгаж Схятына
Пераемнік	Ежы Мілер[d]
дэпутат Сойма Польшчы[d] 19 кастрычніка 2001 — 22 верасня 2014
сенатар Польшчы[d] 20 кастрычніка 1997 — 18 кастрычніка 2001
Deputy Marshal of the Sejm of the Republic of Poland[d] 19 кастрычніка 2001 — 18 кастрычніка 2005
Deputy Marshal of the Senate of the Republic of Poland[d] 20 кастрычніка 1997 — 18 кастрычніка 2001
старшыня 1 снежня 2019 — 31 мая 2022
Папярэднік	Joseph Daul[d]
Пераемнік	Manfred Weber[d]
Прэм’ер-міністр Польшчы з 13 снежня 2023
Папярэднік	Матэвуш Маравецкі
дэпутат Сойма Польшчы[d] 25 лістапада 1991 — 31 мая 1993
Нараджэнне	22 красавіка 1957(1957-04-22)[…] (68 гадоў) Гданьск, Гданьскае ваяводства, Польская Народная Рэспубліка
Імя пры нараджэнні	польск.: Donald Franciszek Tusk
Бацька	Дональд Туск
Маці	Эва Туск[d]
Жонка	Małgorzata Tusk[d]
Дзеці	Міхал Туск[d] і Katarzyna Tusk[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Грамадзянская платформа Еўрапейская народная партыя Унія Свабоды[d] (студзень 2001) Liberal Democratic Congress[d] (23 красавіка 1994)
Член у	Паморска-кашубская асацыяцыя[d] Салідарнасць
Адукацыя	гістарычны факультэт Гданьскага ўніверсітэта[d] (1980) I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku[d] (1976)
Аўтограф
Узнагароды	honorary doctor of TU Dortmund[d] (16 снежня 2018) Honorary doctor of University of Pécs[d] (2017) Kisiel Prize[d] (2002) Чалавек года па версіі часопіса «Wprost»[d] (2008) Gazeta Wyborcza Person of the Year[d] (2019) Чалавек года па версіі часопіса «Wprost»[d] (2011) Marion Dönhoff Award[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дональд Францішак Туск (польск.: Donald Franciszek Tusk; нар. 22 красавіка 1957, Гданьск) — польскі дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Польшчы (2007—2014, з 2023).

Нарадзіўся ў Гданьску, скончыў гістарычны факультэт Гданьскага ўніверсітэта. У 1990-я гады быў удзельнікам партыі Ліберальна-дэмакратычны кангрэс. У 1997 годзе абраны ў Сейм. З 2001 года Туск стаў лідарам партыі «Грамадзянская платформа» як адзін з яе заснавальнікаў. У 2005 годзе ўдзельнічаў у прэзідэнцкіх выбарах. Перамог у першым туры з 36,3 % галасоў, аднак у другім туры саступіў Леху Качыньскаму, які атрымаў 54,04 % галасоў.

16 лістапада 2007 годзе пасля перамогі яго партыі на парламенцкіх выбарах стаў прэм’ер-міністрам Польшчы. Пакінуў пасаду да 22 верасня 2014 года.

30 жніўня 2014 года Дональд Туск абраны прэзідэнтам Рады ЕС.

11 снежня 2023 года зноў абраны прэм’ер-міністрам Польшчы.

Дональд Туск і Беларусь

Дональд Туск наведваў Беларусь 1 жніўня 2005 года, калі выконваў функцыі віцэ-маршалка польскага Сейма. Візіт быў звязаны з канфліктам вакол Саюза палякаў на Беларусі, дзе ў 2005 годзе здарыўся раскол. Туск прыехаў падтрымаць тую частку арганізацыі, якая згуртавалася вакол новаабранай старшыні Анжалікі Борыс. Папярэдні кіраўнік Саюза Тадэвуш Кручкоўскі, які падтрымліваў лаяльную да беларускіх уладаў частку Саюза, крытычна паставіўся да прыезду Дональда Туска ў Гродна.

Тады ж было зроблена фота, на якім быццам бы гродзенскія палякі стаяць перад Тускам на каленях. Фота з 2015 года пачала выкарыстоўваць у сваіх патрэбах расійская прапаганда, выдаючы гродзенцаў за ўкраінцаў. Насамрэч, гродзенская польская меншасць не станавілася на калені перад Тускам. Сталыя жанчыны маліліся на каленях каля сядзібы Саюзу палякаў, якую заняў АМАП, а Дональд Туск проста прайшоў побач, патрапіўшы ў аб’ектывы фатографаў.

У 2007 годзе Дональд Туск зноў хацеў прыехаць у Беларусь, але яго машыну не прапусцілі праз мяжу. КДБ Беларусі зрабіў тады заяву, што Туск ведаў аб сваім статусе нон-грата, але наўмысна пайшоў на скандал, каб павысіць папулярнасць сваёй партыі перад выбарамі.

Аднак на часы першага прэм’ерства Туска выпаў таксама перыяд адлігі ў адносінах Захаду з Беларуссю. У 2009 годзе стартавала ініцыятыва Усходняе партнёрства, у склад удзельнікаў якой увайшла і Беларусь. Аднак канфлікт вакол Саюза палякаў на Беларусі, які не спыніўся, і парушэнні правоў чалавека ў час прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі ў 2010 годзе, сталі прычынай рэзкай крытыкі беларускага рэжыму з боку Туска.

У 2020 годзе Дональд Туск адкрыта падтрымаў пратэсты ў Беларусі і прапанаваў высунуць Святлану Ціханоўскую і Сяргея Ціханоўскага на Нобелеўскую прэмію міру.