Яўген IV: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др Bot: + Шаблон:Normdaten |
Luckas-bot (размовы | уклад) др r2.7.1) (робат дадаў: sk:Eugen IV. |
||
Радок 30: | Радок 30: | ||
[[Катэгорыя:Папы Рымскія]] |
[[Катэгорыя:Папы Рымскія]] |
||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
[[Катэгорыя:Асобы]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[af:Pous Eugenius IV]] |
[[af:Pous Eugenius IV]] |
||
Радок 65: | Радок 75: | ||
[[ru:Евгений IV]] |
[[ru:Евгений IV]] |
||
[[scn:Eugeniu IV]] |
[[scn:Eugeniu IV]] |
||
[[sk:Eugen IV.]] |
|||
[[sl:Papež Evgen IV.]] |
[[sl:Papež Evgen IV.]] |
||
[[sv:Eugenius IV]] |
[[sv:Eugenius IV]] |
||
Радок 76: | Радок 87: | ||
[[yo:Pope Eugene IV]] |
[[yo:Pope Eugene IV]] |
||
[[zh:尤金四世]] |
[[zh:尤金四世]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ |
Версія ад 01:44, 10 красавіка 2012
Яўген IV | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лац.: Eugenius PP. IV | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Царква | Рымска-каталіцкая царква | ||||||
Каранацыя | 11 сакавіка 1431 | ||||||
Папярэднік | Марцін V | ||||||
Пераемнік | Мікалай V | ||||||
|
|||||||
Дзейнасць | філосаф, каталіцкі святар, каталіцкі біскуп | ||||||
Нараджэнне |
1383 Венецыя, Венецыянская рэспубліка |
||||||
Смерць |
23 лютага 1447 Рым |
||||||
Пахаванне | |||||||
Дынастыя | Condulmer family[d] | ||||||
Бацька | Angelo Condulmer[d] | ||||||
Маці | Bariola di Niccolò Correr[d] | ||||||
Прыняцце свяшчэннага сану | невядома | ||||||
Кардынал з | 1408 | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Яўген IV (лац.: Eugenius PP. IV, свецкае імя: Габрыэле Кандульмер, італ. Gabriele Condulmer; 1383 - 23 лютага 1447) — папа рымскі з 3 сакавіка 1431 па 23 лютага 1447 года.
Знешняя палітыка Яўгена IV
Арганізаваны кардыналам Чэзарыні крыжовы паход, у якім галоўная роля выпала на долю караля Польшчы і Венгрыі Уладзіслава, скончыўся паразай пад Варнай (1444). Прагерманская палітыка Яўгена IV, у якой пасроднікам быў тагачасны імператарскі сакратар, паэт і дыпламат Энеа Сільвіа Пікаламіні (пазней Папа Пій II), узмацніла жорсткасць антыпапскай пазіцыі караля Францыі. У 1438 Карл VII зацвердзіў прынятую французскім духавенствам «Прагматычную санкцыю», якая абвясціла прымат сабора над Папствам і сфармулявала асновы так званай свабоды галіканскай царквы. Гэты акт быў на працягу наступных стагоддзяў прадметам вострых спрэчак паміж апостальскай сталіцай і французскім каталіцызмам. Хоць значную частку свайго пантыфіката Яўген правёў у Фларэнцыі, ён прыклаў вялікія намаганні, каб вярнуць Рыму былы бляск. Дзякуючы яго высілкам у Вечны горад прыехала шмат выбітных гуманістаў, мысліцеляў, пісьменнікаў, мастакоў, скульптараў і музыкантаў.