Станіслаў Эдуардавіч Драгун

Станіслаў Драгун
Станіслаў Драгун
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Станіслаў Эдуардавіч Драгун
Нарадзіўся	4 чэрвеня 1988[…] (36 гадоў); Мінск, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь
Рост	182 см
Вага	76 кг
Пазіцыя	паўабаронца
Клубная кар’ера
Нацыянальная зборная
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
	↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў. ; ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах ;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Станіслаў Драгун (нар. 4 чэрвеня 1988, Мінск) — беларускі футбаліст, паўабаронца. Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2011—2020).

Клубная кар’ера

Выхаванец мінскай школы «Працоўныя рэзервы», пачаў кар’еру ў сталічным «Лакаматыве». Пасля паўтары гады гуляў за «Гомель». У 2008 годзе перайшоў у мінскае «Дынама». У 2011 годзе стаў капітанам каманды і адным з ключавых ігракоў.

У студзені 2013 года перайшоў у самарскія «Крылы Саветаў»^[4], дзе пазней замацаваўся ў асноўным складзе. Застаўся ў самарскім клубе і пасля яго вылету з Прэм’ер-лігі па выніках сезона 2013/14, і на наступны год дапамог яму вярнуцца ў эліту.

У снежні 2015 года па заканчэнні кантракта з «Крыламі Саветаў» адмовіўся яго падаўжаць. 8 студзеня 2016 года маскоўскае «Дынама» афіцыйна абвясціла аб падпісанні кантракта з Драгуном да лета 2019 года^[5]. У першай палове 2016 года быў асноўным іграком масквічоў, аднак некалькі матчаў прапусціў з-за траўмы. Па выніках сезона 2015/16 «Дынама» страціла месца ў Прэм’ер-лізе, і наступны сезон Драгун распачаў у ФНЛ. Аднак месца ў аснове ўжо не меў і звычайна толькі выхадзіў на замену ў канцы матча. У лютым 2017 года «Дынама» ў аднабаковым парадку разарвала кантракт з Драгуном^[6].

У сакавіку 2017 года стаў іграком «Арэнбурга»^[7]. Па выніках сезона 2016/17 «Арэнбург» пакінуў Прэм’ер-лігу, і ў чэрвені 2017 года стала вядома, што клуб не будзе падаўжаць кантракт з Драгуном^[8]. Пасля зыходу з «Арэнбурга» цікавасць да Драгуна сталі праяўляць беларускія клубы, як то брэсцкае «Дынама» і салігорскі «Шахцёр», аднак паўабаронца папоўніў склад барысаўскага БАТЭ^[9]. У складзе БАТЭ замацаваўся ў цэнтры паўабароны. 1 кастрычніка 2017 года забіў гол у гасцявым матчы барысаўчан з мінскім «Дынама», які прынёс камандзе перамогу 1:0, у выніку стаў з БАТЭ чэмпіёнам Беларусі.

У сезоне 2018 заставаўся адным з лідараў каманды, у галасаванні за званне футбаліста года Беларусі заняў другое месца пасля аднаклубніка Ігара Стасевіча. У сезоне 2019 з 14 галамі стаў найлепшым бамбардзірам каманды. У кастрычніку 2019 года падоўжыў кантракт з БАТЭ^[10]. У чэрвені 2021 года атрымаў цяжкую траўму і выбыў на працяглы тэрмін. У верасні 2021 года падоўжыў кантракт з БАТЭ да канца 2022 года^[11]. У сезоне 2022 вярнуўся на поле ў якасці трывалага іграка асновы, з 10 галамі стаў найлепшым бамбардзірам каманды ў чэмпіянаце Беларусі.

У пачатку 2023 года трэніраваўся з БАТЭ, аднак з-за забароны Міністэрства спорту і турызму новы кантракт з клубам не быў падпісаны, і Драгун не ўдзельнічаў у афіцыйных матчах каманды ў 2023 годзе. У чэрвені 2023 года абвясціў пра завяршэнне кар’еры^[12].

У верасні 2023 года падпісаў кантракт з міні-футбольным клубам «Мінск»^[13].

Міжнародная кар’ера

Гуляў за моладзевыя зборныя розных узростаў, быў капітанам алімпійскай зборнай Беларусі. 10 жніўня 2011 года дэбютаваў у складзе нацыянальнай зборнай.

Восенню 2018 года разам са зборнай удзельнічаў у першым розыгрышы Лігі нацый УЕФА, дзе дапамог камандзе атрымаць перамогу ў сваёй групе ў дывізіёне D, сам з 5 галамі стаў адным з найлепшымх бамбардзіраў турніру.

Дасягненні

01 Чэмпіён Беларусі (2): 2017, 2018
02 Срэбраны прызёр чэмпіянату Беларусі (6): 2007, 2008, 2009, 2019, 2020, 2021
03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі (2): 2012, 2022
Уладальнік Кубка Беларусі (2): 2020, 2021
Уладальнік Суперкубка Беларусі: 2022
Пераможца Першай лігі чэмпіянату Беларусі: 2004
Найлепшы паўабаронца чэмпіянату Беларусі: 2012
У спісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі (6): 2010, 2011, 2012, 2018, 2019, 2022
Пераможца Першынства ФНЛ: 2014/15
03 Бронзавы прызёр моладзевага чэмпіянату Еўропы: 2011

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі^[14].

Крыніцы

↑ Stanislav Dragun // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2449070"></a>
↑ Stanislaw Drahun // FBref
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q56239490"></a>
↑ https://fcbate.by/team/base/24
↑ Станислав Драгун перешел из минского «Динамо» в самарские «Крылья Советов» (руск.)(недаступная спасылка). naviny.by (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 17 лютага 2013.
↑ Московское "Динамо" объявило о подписании контракта со Станиславом Драгуном (руск.). football.by (8 студзеня 2016). Праверана 2 мая 2024.
↑ Московское "Динамо" расторгло контракт с Драгуном (руск.). football.by (24 лютага 2017). Праверана 2 мая 2024.
↑ Драгун стал игроком «Оренбурга» (руск.). by.tribuna.com.
↑ Драгун и Сиваков покинули "Оренбург" (руск.). football.by (10 чэрвеня 2017). Праверана 2 мая 2024.
↑ Станислав Драгун официально представлен в качестве игрока БАТЭ (руск.). football.by (30 чэрвеня 2017). Праверана 2 мая 2024.
↑ Драгун продлил контракт с БАТЭ (руск.). football.by (1 кастрычніка 2019). Праверана 2 мая 2024.
↑ Драгун продлил контракт с БАТЭ (руск.). football.by (4 верасня 2021). Праверана 2 мая 2024.
↑ Станислав Драгун завершил карьеру (руск.). football.by (4 чэрвеня 2023). Праверана 2 мая 2024.
↑ Драгун подписал контракт с МФК "Минск" (руск.). football.by (30 верасня 2023). Праверана 2 мая 2024.
↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА (бел.). Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 2 мая 2024.

Спасылкі

Профіль на афіцыйным сайце мінскага «Дынама»

[club-3] Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.

[national-4] Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах

[_5db11da3c696f623-1] Stanislav Dragun // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2449070"></a>

[_9dc54cc7ee4d2ec1-2] Stanislaw Drahun // FBref
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q56239490"></a>

[_edc3d8609d51e8b8-5] ttps://fcbate.by/team/base/24

[6] Станислав Драгун перешел из минского «Динамо» в самарские «Крылья Советов» (руск.)(недаступная спасылка). naviny.by (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 17 лютага 2013.

[7] Московское "Динамо" объявило о подписании контракта со Станиславом Драгуном (руск.). football.by (8 студзеня 2016). Праверана 2 мая 2024.

[8] Московское "Динамо" расторгло контракт с Драгуном (руск.). football.by (24 лютага 2017). Праверана 2 мая 2024.

[9] Драгун стал игроком «Оренбурга» (руск.). by.tribuna.com.

[10] Драгун и Сиваков покинули "Оренбург" (руск.). football.by (10 чэрвеня 2017). Праверана 2 мая 2024.

[11] Станислав Драгун официально представлен в качестве игрока БАТЭ (руск.). football.by (30 чэрвеня 2017). Праверана 2 мая 2024.

[12] Драгун продлил контракт с БАТЭ (руск.). football.by (1 кастрычніка 2019). Праверана 2 мая 2024.

[13] Драгун продлил контракт с БАТЭ (руск.). football.by (4 верасня 2021). Праверана 2 мая 2024.

[14] Станислав Драгун завершил карьеру (руск.). football.by (4 чэрвеня 2023). Праверана 2 мая 2024.

[15] Драгун подписал контракт с МФК "Минск" (руск.). football.by (30 верасня 2023). Праверана 2 мая 2024.

[16] 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА (бел.). Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 2 мая 2024.

[1]

[2]

[3]

[* 1]

[* 2]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Фота, відэа і аўдыё	Instagram
Тэматычныя сайты	AS.com · BDFA · by.tribuna.com · eu-football.info (ігрок) · FBref.com · FootballDatabase.eu · FootballFacts.ru · National Football Teams.com · Olympedia · Soccerway · Sportbox.ru · teams.by · playmarkerstats.com (ігрок) · Transfermarkt (ігрок) · worldfootball.net (ігрок) · Прэсбол · РПЛ (ігрок) · УЕФА · ФНЛ