Аляксандр Пятровіч Гутар

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Футбол
Аляксандр Гутар
Alyaksandr Hutar 2.jpg
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Аляксандр Пятровіч Гутар
Мянушка Гуці
Нарадзіўся 18 красавіка 1989(1989-04-18)[1][2][3] (31 год)
Грамадзянства Flag of Belarus.svg Беларусь
Рост 190 см
Вага 83 кг
Пазіцыя брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Шахцёр
Нумар 30
Клубная кар’ера[* 1]
2008—2012 Беларусь БАТЭ 48 (-25)
2013—2016 Беларусь Дынама (Мінск) 87 (-65)
2016—2017 Расія Арэнбург 12 (-17)
2017 Расія Тосна 0 (0)
2017 Украіна Чарнаморац (Адэса) 12 (-14)
2018—2019 Беларусь Дынама-Брэст 49 (-43)
2020— Беларусь Шахцёр (Салігорск)
Нацыянальная зборная[* 2]
2009—2011 Беларусь Беларусь (да 21) 22 (-28)
2011—2012 Беларусь Беларусь (алімпійская) 10 (-15)
2013— Беларусь Беларусь 19 (-28)
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
Нагрудны знак адрознення Майстар спорту Рэспублікі Беларусь міжнароднага класа.png
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 15 студзеня 2020.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 15 кастрычніка 2020
Commons-logo.svg Аляксандр Пятровіч Гутар на Вікісховішчы

Аляксандр Пятровіч Гутар (нар. 18 красавіка 1989, Мінск) — беларускі футбаліст, брамнік салігорскага «Шахцёра» і нацыянальнай зборнай Беларусі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр з’яўляецца выхаванцам футбольнай школы СДЮШАР «Дынама» горада Мінска.

БАТЭ[правіць | правіць зыходнік]

У 2006 годзе перайшоў у БАТЭ, дзе выступаў за дублюючы склад. З 2011 года, пасля пераходу ва ўкраінскі «Севастопаль» Сяргея Верамко, стаў асноўным галкіперам клуба. Дзякуючы добрай гульні быў уключаны БФФ у спіс 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі, а таксама стаў найлепшым іграком Беларусі ў 2011 годзе. Нягледзячы на гэта, на наступны сезон БАТЭ ўзмацніўся брамнікам гродзенскага «Нёмана» Андрэем Гарбуновым, які амаль адразу выцясніў са складу Аляксандра.

Судовая справа з БАТЭ[правіць | правіць зыходнік]

22 снежня 2012 года брамнік, з-за незадаволенасці колькасцю выступаў у матчах клуба, накіраваў у БФФ ліст з просьбай скасаваць разлічаны да 2015 года кантракт з БАТЭ ў аднабаковым парадку[9]. Пасля пасяджэння па справе Гутара бакі атрымалі магчымасць мірным шляхам урэгуляваць канфлікт[10]. 22 студзеня Аляксандр атрымаў дазвол на скасаванне кантракту з БАТЭ з выплатай кампенсацыі клуба ў памеры 180 тысяч долараў. Згодна з рашэннем кампенсацыю можа таксама выплаціць клуб, які набудзе іграка[11]. БАТЭ выказаў сваю пазіцыю з нагоды вердыкту БФФ, падаўшы апеляцыю па рашэнні камітэту федэрацыі ў футбольны арбітраж, выступаючы за перагляд сумы кампенсацыі[11][12]. 30 студзеня футбаліст афіцыйна звольніўся з БАТЭ, атрымаўшы статус умоўна вольнага агента. У лютым 2014 года спартыўны арбітражны суд у Лазане адмяніў рашэнне футбольнага арбітражу БФФ і абавязаў Гутара выплаціць БАТЭ каля 230 тысяч долараў[13].

«Дынама» Мінск[правіць | правіць зыходнік]

З 1 лютага 2013 года трэніраваўся ў складзе мінскага «Дынама», з якім 19 лютага падпісаў кантракт на тры гады[14].

У складзе «Дынама» адразу стаў асноўным брамнікам, але часам паказваў няўпэўненую гульню. Пасля мачту з жодзінскім «Тарпеда-БелАЗ» 21 ліпеня 2013 года, калі з-за памылак Гутара «Дынама» саступіла 1:2, трапіў на лаўку запасных, а месца ў аснове заняў Аляксандр Суліма. Пасля матча з «Нёманам» 1 верасня 2013 года Суліма быў адпраўлены ў дубліруючы склад, а Гутар зноў заняў месца асноўнага брамніка.

Сезон 2014 распачаў у якасці асноўнага брамніка. Пачынаючы са жніўня 2014 стаў чаргавацца ў стартавым складзе дынамаўцаў з Сяргеем Ігнатовічам. У пачатку сезона 2015 на некаторы час саступіў месца ў браме Васілю Хамутоўскаму, але неўзабаве зноў стаў асноўным брамнікам мінчан. 15 жніўня 2015 года, захаваўшы ў недатыкальнасці браму ў матчы з салігорскім «Шахцёрам» (1:0), дасягнуў адзнакі ў 100 «сухіх» матчаў на вышэйшым узроўні і тым самым уступіў у беларускі клуб «сухіх» брамнікаў[15].

У кастрычніку 2015 года падоўжыў кантракт з «Дынама» на адзін год[16]. У сакавіку 2016 года быў абраны капітанам каманды[17]. Улетку 2016 года ў якасці свабоднага агента пакінуў «Дынама»[18].

«Арэнбург»[правіць | правіць зыходнік]

30 чэрвеня 2016 года стала вядома аб пераходзе Гутара ў склад дэбютанта расійскай Прэм’ер-лігі — клуба «Арэнбург»[19][20]. У другой палове 2016 года трывала гуляў у аснове «Арэнбурга», але ў 2017 годзе ўжо не з’яўляўся на полі, заставаўся другім брамнікам. Па выніках сезона 2016/17 «Арэнбург» страціў месца ў Прэм’ер-лізе, і Гутар пакінуў клуб у якасці свабоднага агента.

«Тосна»[правіць | правіць зыходнік]

14 чэрвеня 2017 года было абвешчана аб падпісанні Гутарам кантракта з клубам «Тосна», які ўпершыню выйшаў у расійскую Прэм’ер-лігу[21]. Аднак, не здолеў стаць асноўным брамнікам, і ўжо 4 верасня 2017 года, так і не згуляўшы ніводнага матча за «Тосна», па пагадненні бакоў пакінуў клуб[22].

«Чарнаморац»[правіць | правіць зыходнік]

Неўзабаве пасля зыходу з «Тосна» далучыўся да адэскага «Чарнаморца», які незадоўга да таго ўзначаліў беларускі трэнер Алег Дулуб[23]. У складзе «Чарнаморца» стаў асноўным брамнікам, дапамог камандзе пакінуць апошні радок турнірнай табліцы. У снежні 2017 года разарваў кантракт з адэскім клубам[24].

«Дынама» Брэст[правіць | правіць зыходнік]

У лютым 2018 года падпісаў аднагадовы кантракт з брэсцкім «Дынама»[25], дзе стаў асноўным брамнікам. У студзені 2019 года падоўжыў кантракт на сезон 2019[26]. У сезоне 2019 заставаўся асноўным брамнікам брэсцкай каманды, дапамог ёй стаць чэмпіёнам краіны, а сам быў прызнаны найлепшым брамнікам чэмпіянату.

«Шахцёр»[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2020 года, пакінуўшы «Дынама» па заканчэнні кантракта, перайшоў у салігорскі «Шахцёр»[27].

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр з’яўляецца бронзавым прызёрам моладзевага чэмпіянату Еўропы 2011 года, а таксама браў удзел у Алімпійскіх гульнях 2012 года ў Лондане. У студзені 2012 года брамнік быў выкліканы ў нацыянальную зборную Беларусі на таварыскую сустрэчу супраць зборнай Венгрыі[28]. Дэбютаваў у нацыянальнай зборнай 25 сакавіка 2013 года ў таварыскай гульні супраць зборнай Канады.

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр жанаты са спявачкай гурта «Las Vegas» Марынай Някрасавай. Іхняя сустрэча адбылася на мерапрыемстве ўшаноўвання БАТЭ з нагоды чарговай перамогі ў чэмпіянаце краіны, дзе «Las Vegas» была запрошана ў якасці гасцей.

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Aleksandr Gutor // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Alyaksandr Hutar // FBref.com
  3. ↑ Aleksandr Gutor // As — Madrid: PRISA, 1967.
  4. ↑ National-Football-Teams.com
  5. ↑ Sports-Reference.com
  6. ↑ Soccerway
  7. ↑ Александр Гутор — Динамо-Брест.
  8. ↑ Transfermarkt — 2000.
  9. ↑ Гуторские страсти. Уйти нельзя остаться. Прессбол
  10. ↑ Дело Гутора. Семь дней отмерь. Прессбол
  11. ↑ 11,0 11,1 Чистый развод. Запасной инстинкт. Прессбол
  12. ↑ ФК БАТЭ: Гутора ожидают месяцы или годы разбирательств. Еўрарадыё
  13. ↑ Спортивный суд в Лозанне обязал Александра Гутора выплатить БАТЭ порядка 230000 долларов (руск.) 
  14. ↑ Минское «Динамо» подписало контракт с Александром Гутором на 3 года (руск.) 
  15. ↑ Тур 16. Попурри. Гутор: номер 15-й!
  16. ↑ Минское "Динамо" продлило контракт с Александром Гутором
  17. ↑ Александр Гутор избран капитаном минского "Динамо"
  18. ↑ Александр Гутор официально покинул минское "Динамо" в качестве свободного агента
  19. ↑ Александр Гутор стал игроком "Оренбурга"
  20. ↑ «Оренбург» объявил о переходе Прудникова и Гутора
  21. ↑ Александр Гутор подписал контракт с "Тосно"
  22. ↑ Александр Гутор покинул "Тосно"
  23. ↑ Александр Гутор стал игроком "Черноморца"
  24. ↑ Александр Гутор покинул "Черноморец"
  25. ↑ Брестское "Динамо" подписало Александра Гутора и словенского полузащитника Желько Филиповича
  26. ↑ Гутор продлил контракт с брестским "Динамо"
  27. ↑ Официально: Александр Гутор - игрок солигорского "Шахтера"
  28. ↑ Кондратьев вызвал Гутора на товарищеский матч с Венгрией. Еўрарадыё

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксандр_Пятровіч_Гутар&oldid=3804483"