Аляксандр Пятровіч Гутар

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Футбол
Аляксандр Гутар
Alyaksandr Hutar 2.jpg
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Аляксандр Пятровіч Гутар
Мянушка Гуці
Нарадзіўся 18 красавіка 1989(1989-04-18)[1] (30 гадоў)
Грамадзянства Сцяг Беларусі Беларусь
Рост 190 см
Вага 83 кг
Пазіцыя брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Сцяг Беларусі Дынама-Брэст
Нумар 30
Кар’ера
Клубная кар’ера*
2008 — 2012 Сцяг Беларусі БАТЭ 48 (-25)
2013 — 2016 Сцяг Беларусі Дынама (Мінск) 87 (-65)
2016 — 2017 Сцяг Расіі Арэнбург 12 (-17)
2017 Сцяг Расіі Тосна 0 (0)
2017 Сцяг Украіны Чарнаморац (Адэса) 12 (-14)
2018 — Сцяг Беларусі Дынама-Брэст 24 (-25)
Нацыянальная зборная**
2009 — 2011 Сцяг Беларусі Беларусь (да 21) 22 (-28)
2011 — 2012 Сцяг Беларусі Беларусь (алімпійская) 10 (-15)
2013 — Сцяг Беларусі Беларусь 12 (-18)
Міжнародныя медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
Нагрудны знак адрознення Майстар спорту Рэспублікі Беларусь міжнароднага класа.png

* Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца
толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 17 снежня 2018.

** Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў
афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 12 чэрвеня 2019.

Аляксандр Пятровіч Гутар (нар. 18 красавіка 1989, Мінск) — беларускі футбаліст, брамнік брэсцкага «Дынама» і нацыянальнай зборнай Беларусі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр з’яўляецца выхаванцам футбольнай школы СДЮШАР «Дынама» горада Мінска.

БАТЭ[правіць | правіць зыходнік]

У 2006 годзе перайшоў у БАТЭ, дзе выступаў за дублюючы склад. З 2011 года, пасля пераходу ва ўкраінскі «Севастопаль» Сяргея Верамко, стаў асноўным галкіперам клуба. Дзякуючы добрай гульні быў уключаны БФФ у спіс 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі, а таксама стаў найлепшым іграком Беларусі ў 2011 годзе. Нягледзячы на гэта, на наступны сезон БАТЭ ўзмацніўся брамнікам гродзенскага «Нёмана» Андрэем Гарбуновым, які амаль адразу выцясніў са складу Аляксандра.

Судовая справа з БАТЭ[правіць | правіць зыходнік]

22 снежня 2012 года брамнік, з-за незадаволенасці колькасцю выступаў у матчах клуба, накіраваў у БФФ ліст з просьбай скасаваць разлічаны да 2015 года кантракт з БАТЭ ў аднабаковым парадку[7]. Пасля пасяджэння па справе Гутара бакі атрымалі магчымасць мірным шляхам урэгуляваць канфлікт[8]. 22 студзеня Аляксандр атрымаў дазвол на скасаванне кантракту з БАТЭ з выплатай кампенсацыі клуба ў памеры 180 тысяч долараў. Згодна з рашэннем кампенсацыю можа таксама выплаціць клуб, які набудзе іграка[9]. БАТЭ выказаў сваю пазіцыю з нагоды вердыкту БФФ, падаўшы апеляцыю па рашэнні камітэту федэрацыі ў футбольны арбітраж, выступаючы за перагляд сумы кампенсацыі[9][10]. 30 студзеня футбаліст афіцыйна звольніўся з БАТЭ, атрымаўшы статус умоўна вольнага агента. У лютым 2014 года спартыўны арбітражны суд у Лазане адмяніў рашэнне футбольнага арбітражу БФФ і абавязаў Гутара выплаціць БАТЭ каля 230 тысяч долараў[11].

«Дынама» Мінск[правіць | правіць зыходнік]

З 1 лютага 2013 года трэніраваўся ў складзе мінскага «Дынама», з якім 19 лютага падпісаў кантракт на тры гады[12].

У складзе «Дынама» адразу стаў асноўным брамнікам, але часам паказваў няўпэўненую гульню. Пасля мачту з жодзінскім «Тарпеда-БелАЗ» 21 ліпеня 2013 года, калі з-за памылак Гутара «Дынама» саступіла 1:2, трапіў на лаўку запасных, а месца ў аснове заняў Аляксандр Суліма. Пасля матча з «Нёманам» 1 верасня 2013 года Суліма быў адпраўлены ў дубліруючы склад, а Гутар зноў заняў месца асноўнага брамніка.

Сезон 2014 распачаў у якасці асноўнага брамніка. Пачынаючы са жніўня 2014 стаў чаргавацца ў стартавым складзе дынамаўцаў з Сяргеем Ігнатовічам. У пачатку сезона 2015 на некаторы час саступіў месца ў браме Васілю Хамутоўскаму, але неўзабаве зноў стаў асноўным брамнікам мінчан. 15 жніўня 2015 года, захаваўшы ў недатыкальнасці браму ў матчы з салігорскім «Шахцёрам» (1:0), дасягнуў адзнакі ў 100 «сухіх» матчаў на вышэйшым узроўні і тым самым уступіў у беларускі клуб «сухіх» брамнікаў[13].

У кастрычніку 2015 года падоўжыў кантракт з «Дынама» на адзін год[14]. У сакавіку 2016 года быў абраны капітанам каманды[15]. Улетку 2016 года ў якасці свабоднага агента пакінуў «Дынама»[16].

«Арэнбург»[правіць | правіць зыходнік]

30 чэрвеня 2016 года стала вядома аб пераходзе Гутара ў склад дэбютанта расійскай Прэм’ер-лігі — клуба «Арэнбург»[17][18]. У другой палове 2016 года трывала гуляў у аснове «Арэнбурга», але ў 2017 годзе ўжо не з’яўляўся на полі, заставаўся другім брамнікам. Па выніках сезонп 2016/17 «Арэнбург» страціў месца ў Прэм’ер-лізе, і Гутар пакінуў клуб у якасці свабоднага агента.

«Тосна»[правіць | правіць зыходнік]

14 чэрвеня 2017 года было абвешчана аб падпісанні Гутарам кантракта з клубам «Тосна», які ўпершыню выйшаў у расійскую Прэм’ер-лігу[19]. Аднак, не здолеў стаць асноўным брамнікам, і ўжо 4 верасня 2017 года, так і не згуляўшы ніводнага матча за «Тосна», па пагадненні бакоў пакінуў клуб[20].

«Чарнаморац»[правіць | правіць зыходнік]

Неўзабаве пасля зыходу з «Тосна» далучыўся да адэскага «Чарнаморца», які незадоўга да таго ўзначаліў беларускі трэнер Алег Дулуб[21]. У складзе «Чарнаморца» стаў асноўным брамнікам, дапамог камандзе пакінуць апошні радок турнірнай табліцы. У снежні 2017 года разарваў кантракт з адэскім клубам[22].

«Дынама» Брэст[правіць | правіць зыходнік]

У лютым 2018 года падпісаў аднагадовы кантракт з брэсцкім «Дынама»[23], дзе стаў асноўным брамнікам. У студзені 2019 года падоўжыў кантракт на сезон 2019[24].

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр з’яўляецца бронзавым прызёрам моладзевага чэмпіянату Еўропы 2011 года, а таксама браў удзел у Алімпійскіх гульнях 2012 года ў Лондане. У студзені 2012 года брамнік быў выкліканы ў нацыянальную зборную Беларусі на таварыскую сустрэчу супраць зборнай Венгрыі[25]. Дэбютаваў у нацыянальнай зборнай 25 сакавіка 2013 года ў таварыскай гульні супраць зборнай Канады.

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр жанаты са спявачкай гурта «Las Vegas» Марынай Някрасавай. Іхняя сустрэча адбылася на мерапрыемстве ўшаноўвання БАТЭ з нагоды чарговай перамогі ў чэмпіянаце краіны, дзе «Las Vegas» была запрошана ў якасці гасцей.

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Aleksandr Gutor // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 National-Football-Teams.com
  3. ↑ 3,0 3,1 Sports-Reference.com
  4. ↑ 4,0 4,1 Soccerway
  5. ↑ 5,0 5,1 Александр Гутор — Динамо-Брест.
  6. ↑ 6,0 6,1 Transfermarkt — 2000.
  7. ↑ Гуторские страсти. Уйти нельзя остаться. Прессбол
  8. ↑ Дело Гутора. Семь дней отмерь. Прессбол
  9. ↑ 9,0 9,1 Чистый развод. Запасной инстинкт. Прессбол
  10. ↑ ФК БАТЭ: Гутора ожидают месяцы или годы разбирательств. Еўрарадыё
  11. ↑ Спортивный суд в Лозанне обязал Александра Гутора выплатить БАТЭ порядка 230000 долларов (руск.) 
  12. ↑ Минское «Динамо» подписало контракт с Александром Гутором на 3 года (руск.) 
  13. ↑ Тур 16. Попурри. Гутор: номер 15-й!
  14. ↑ Минское "Динамо" продлило контракт с Александром Гутором
  15. ↑ Александр Гутор избран капитаном минского "Динамо"
  16. ↑ Александр Гутор официально покинул минское "Динамо" в качестве свободного агента
  17. ↑ Александр Гутор стал игроком "Оренбурга"
  18. ↑ «Оренбург» объявил о переходе Прудникова и Гутора
  19. ↑ Александр Гутор подписал контракт с "Тосно"
  20. ↑ Александр Гутор покинул "Тосно"
  21. ↑ Александр Гутор стал игроком "Черноморца"
  22. ↑ Александр Гутор покинул "Черноморец"
  23. ↑ Брестское "Динамо" подписало Александра Гутора и словенского полузащитника Желько Филиповича
  24. ↑ Гутор продлил контракт с брестским "Динамо"
  25. ↑ Кондратьев вызвал Гутора на товарищеский матч с Венгрией. Еўрарадыё

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]


Дынама-Брэст

2 Кікі • 3 Дуарты • 5 Кацыкас • 7 Быкаў • 8 Васільеў • 9 Крывец • 10 Мілеўскі • 11 Бабаво • 13 Вітус • 15 Кісляк • 18 Шасцюк • 19 Наёк • 20 Багамольскі • 21 Вераціла • 22 Паўлавец • 27 Палхоўскі • 29 Хабленка • 30 Гутар (б) • 33 Няхайчык (к) • 35 Паўлючэнка (б) • 51 Лапцеў • 62 Гардзяйчук • 70 Нікіфарэнка • 72 Лотыш • 77 Юзапчук • 88 Савіцкі • 99 Асучукву • Трэнер: Марцэл Лічка

Маладзёжная зборная Беларусі — Маладзёжны чэмпіянат Еўропы 2011 — трэцяе месца
Сцяг Беларусі

1 Гутар (б) • 2 Драгун • 3 Мацвейчык • 4 Паліцевіч • 5 Бага • 6 Астравух • 7 Сівакоў (к) • 8 Букаткін • 9 Скавыш • 10 Перапечка • 11 Варанкоў • 12 Гамялько (б) • 13 Няхайчык • 14 Рыжко • 15 Рэкіш • 16 Гардзяйчук • 17 Гайдучык • 18 Палякоў • 19 Савасцьянаў • 20 Вераціла • 21 Філіпенка • 22 Гушчанка (б) • 23 Хвашчынскі • трэнер: Георгій Кандрацьеў

Алімпійская зборная Беларусі — Алімпійскія гульні 2012
Сцяг Беларусі

1 Гутар (б) • 2 Драгун (к) • 3 Кузьмянок • 4 Паліцевіч • 5 Бага • 6 Гаўрыловіч • 7 Вітус • 8 Карніленка • 9 Хвашчынскі • 10 Брэсан • 11 Варанкоў • 12 Казлоў • 13 Алексіевіч • 14 Зубовіч • 15 Салавей • 16 Гардзяйчук • 17 Палякоў • 18 Шчарбакоў (б) • 19 Скавыш • трэнер: Георгій Кандрацьеў

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксандр_Пятровіч_Гутар&oldid=3388168"