Перайсці да зместу

Андрэй Віктаравіч Салавей

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Андрэй Салавей)
Футбол
Андрэй Салавей
Поўнае імя Андрэй Віктаравіч Салавей
Нарадзіўся 13 снежня 1994(1994-12-13)[1] (29 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 176 см
Вага 67 кг[2]
Пазіцыя паўабаронца, нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Славія
Нумар 30
Клубная кар’ера[* 1]
2011—2015 Беларусь Дынама (Брэст) 39 (4)
2016—2017 Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 7 (0)
2017—2018 Беларусь Слонім-2017 39 (12)
2019—2020 Беларусь Лакаматыў (Гомель) 47 (34)
2021 Беларусь Гомель 29 (18)
2022—2023 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 19 (1)
2023   Казахстан Аксу 13 (2)
2024— Беларусь Славія (Мазыр)
Нацыянальная зборная[* 2]
2015 Беларусь Беларусь (да 21) 1 (0)
2021—2022 Беларусь Беларусь 8 (2)
  1. Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 16 студзеня 2024.
  2. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 12 ліпеня 2022

Андрэй Салавей (нар. 13 снежня 1994, Бяроза) — беларускі футбаліст, нападнік мазырскай «Славіі» і былы ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі. Футбаліст года Беларусі (2021).

Старэйшы брат Арцём Салавей, таксама футбаліст.

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Гуляў за дубль, а пачынаючы з 2012 года праходзіў у асноўны склад брэсцкага «Дынама».

У сезоне 2013 толькі ў другой палове стаў з’яўляцца на лаўцы запасных, адкуль часам выхадзіў на замену. 1 верасня 2013 года забіў свой першы гол за асноўную каманду, чым прынёс перамогу над «Нафтанам» (2:1).

У першай палове 2014 года не гуляў з-за траўмы, у чэрвені 2014 года вярнуўся ў строй. У лістападзе 2014 года ўпершыню з’явіўся ў стартавым складзе брэсцкай каманды. У лютым 2015 года падоўжыў кантракт з «Дынама»[3]. У сезоне 2015 ужо трывала замацаваўся ў аснове брэстчан, стаў выкарыстоўвацца пераважна на пазіцыі нападніка.

У студзені 2016 года адправіўся на прагляд у жодзінскае «Тарпеда-БелАЗ» і ў выніку падпісаў кантракт з гэтым клубам[4]. У складзе жодзінцаў стаў выступаць у асноўным за дубль, у галоўнай камандзе звычайна толькі часам выхадзіў на замену. У ліпені 2016 года адправіўся на зборы ва Узброеныя Сілы[5], у верасні вярнуўся ў каманду. У першай палове сезона 2017 выступаў выключна за дубль жодзінцаў. У ліпені 2017 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт з «Тарпеда-БелАЗ»[6] і далучыўся да «Слоніма-2017»[7], дзе стаў адным з асноўных ігракоў.

У студзені 2019 года пакінуў слонімскі клуб[8] і неўзабаве перайшоў у гомельскі «Лакаматыў»[9]. Замацаваўся ў якасці аднаго з асноўных ігракоў клуба, у сезоне 2020 з 21 голам стаў найлепшым бамбардзірам Першай лігі.

У студзені 2021 года падпісаў кантракт з «Гомелем»[10]. Стаў адным з лідараў каманды ў Вышэйшай лізе і найлепшым яе бамбардзірам. Па выніках сезона заняў другое месца ў спісе бамбардзіраў Вышэйшай лігі пасля Дэмбо Дарбо, быў прызнаны найлепшым нападнікам і футбалістам года Беларусі[11].

У студзені 2022 года па заканчэнні кантракта з «Гомелем» у якасці свабоднага агента падпісаў пагадненне з салігорскім «Шахцёрам»[12]. У першай палове сезона 2022 нярэдка гуляў у стартавым складзе, пасля стаў часцей выхадзіць на замену або заставацца на лаўцы запасных. Сезон 2023 пачынаў у складзе «Шахцёра», а ў сакавіку быў аддадзены ў арэнду ў казахстанскі «Аксу»[13]. Па заканчэнні сезона ў лістападзе 2023 года пакінуў клуб[14].

У студзені 2024 года пачынаў трэніравацца з салігарчанамі[15], аднак неўзабаве разарваў кантракт з клубам і стаў іграком мазырскай «Славіі»[16].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

У жніўні 2015 года быў упершыню выкліканы ў моладзевую зборную Беларусі. Свой адзіны матч за моладзевую зборную згуляў 6 верасня таго ж года ў адборачным матчы чэмпіянату Еўропы 2017 супраць Славакіі, выйшаўшы на замену на 78-й хвіліне.

2 чэрвеня 2021 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць Азербайджана (1:2), калі выйшаў на замену ў другім тайме.

  1. Andrey Solovei // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. https://www.pressball.by/footballstat/andrey_solovey/
  3. Клопоцкий, Щербо, Нечаев и Соловей продлили контракты с брестским "Динамо" (руск.). football.by (19 лютага 2015). Праверана 17 лістапада 2023.
  4. "Торпедо-БелАЗ" выкупил у брестского "Динамо" права на Павлюковца и Соловья (руск.). football.by (4 лютага 2016). Праверана 17 лістапада 2023.
  5. Футбол. Игорь Криушенко: Соловей сейчас в армии. Служит в резерве сорок дней (руск.). pressball.by.
  6. "Торпедо-БелАЗ" расторг контракт с Андреем Соловьем (руск.). football.by (31 ліпеня 2017). Праверана 17 лістапада 2023.
  7. Андрей Соловей и Чешун перейдут в «Слоним-2017», 23-летний Дручик завершил карьеру (руск.). by.tribuna.com.
  8. Четыре игрока покинули "Слоним-2017" (руск.). football.by (25 студзеня 2019). Праверана 17 лістапада 2023.
  9. Лучший бомбардир "Слонима-2017" перешел в "Локомотив" (руск.). football.by (29 студзеня 2019). Праверана 17 лістапада 2023.
  10. "Гомель" объявил о подписании лучшего бомбардира первой лиги Соловья (руск.). football.by (13 студзеня 2021). Праверана 17 лістапада 2023.
  11. Лучшим футболистом Беларуси в 2021 году признан Андрей Соловей (руск.). football.by (9 снежня 2021). Праверана 17 лістапада 2023.
  12. "Шахтер" объявил о подписании Соловья (руск.). football.by (13 студзеня 2022). Праверана 17 лістапада 2023.
  13. Андрей Соловей сменил "Шахтер" на "Аксу" (руск.). football.by (30 сакавіка 2023). Праверана 31 сакавіка 2023.
  14. Соловей и Земко покинули "Аксу" (руск.). football.by (13 лістапада 2023). Праверана 17 лістапада 2023.
  15. Андрей Соловей тренируется с солигорским "Шахтером" (руск.). football.by (8 студзеня 2024). Праверана 16 студзеня 2024.
  16. Соловей стал игроком "Славии" (руск.). football.by (12 студзеня 2024). Праверана 16 студзеня 2024.