Жалудок: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
D.Yushkevich (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
D.Yushkevich (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 31: | Радок 31: | ||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
||
{{main|Гісторыя Жалудка}} |
{{main|Гісторыя Жалудка}} |
||
Вядомы з 2-й пал. 15 ст. як вялікакняжацкае ўладанне. З 1486 [[мястэчка]], да 1567 цэнтр павета Віленскага ваяводства [[ВКЛ]]. Належаў Лацкім, Сапегам, Францкевічам-Радзімінскім. У лютым 1706 галоўная кватэра шведскага караля [[Карл XII|Карла XII]]. У 18 — 1-й чвэрці 19 ст. уласнасць Тызенгаўзаў. З 1795 у складзе [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], цэнтр воласці Лідскага павета Віленскай губерніі. З 1921 у складзе Польшчы, цэнтр гміны Лідскага павета. З 1939 у [[БССР]], з 1940 гарадскі пасёлак, цэнтр раёна. З 1962 у Шчучынскім р-не. |
Вядомы з 2-й пал. 15 ст. як вялікакняжацкае ўладанне. З 1486 [[мястэчка]], да 1567 цэнтр павета [[Віленскае ваяводства|Віленскага ваяводства]] [[ВКЛ]]. Належаў Лацкім, Сапегам, Францкевічам-Радзімінскім. У лютым 1706 галоўная кватэра шведскага караля [[Карл XII|Карла XII]]. У 18 — 1-й чвэрці 19 ст. уласнасць Тызенгаўзаў. З 1795 у складзе [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], цэнтр воласці Лідскага павета Віленскай губерніі. З 1921 у складзе Польшчы, цэнтр гміны Лідскага павета. З 1939 у [[БССР]], з 1940 гарадскі пасёлак, цэнтр раёна. З 1962 у Шчучынскім р-не. |
||
{{main|Гісторыя каталіцкай царквы ў Жалудку}} |
{{main|Гісторыя каталіцкай царквы ў Жалудку}} |
Версія ад 15:35, 9 ліпеня 2009
Гарадскі пасёлак
Жалудок
| ||||||||||||||||||
Шаблон:Вызн — гарадскі пасёлак у Шчучынскім раёне Гродзенскай вобласці Беларусі. У 22 км ад г. Шчучын, у 12 км ад чыгуначнай станцыі Скрыбаўцы на лініі Масты—Ліда. Насельніцтва 1,5 тыс. чал. (2006).
Гісторыя
Вядомы з 2-й пал. 15 ст. як вялікакняжацкае ўладанне. З 1486 мястэчка, да 1567 цэнтр павета Віленскага ваяводства ВКЛ. Належаў Лацкім, Сапегам, Францкевічам-Радзімінскім. У лютым 1706 галоўная кватэра шведскага караля Карла XII. У 18 — 1-й чвэрці 19 ст. уласнасць Тызенгаўзаў. З 1795 у складзе Расійскай імперыі, цэнтр воласці Лідскага павета Віленскай губерніі. З 1921 у складзе Польшчы, цэнтр гміны Лідскага павета. З 1939 у БССР, з 1940 гарадскі пасёлак, цэнтр раёна. З 1962 у Шчучынскім р-не.
Першы касцёл быў закладзены ў 1490 вялікім князем Казімірам IV. У 1682 Фрацкевічы-Радзімінскія заснавалі ў Жалудку кляштар кармелітаў “старых” (па іншых дадзеных – у 1686). У 1832 кляштар скасаваны, а яго касцёл знішчаны. У 1853 пабудаваны новы парафіяльны касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі.
На пачатку 20 ст. была пабудавана сінагога, пасля другой сусветнай вайны прыстасавана пад Дом культуры.
У 1999 пабудавана з дрэва праваслаўная царква на аснове былога будынка медыцынскай установы.
Эканоміка
Прадпрыемствы сацыяльна-бытавога абслугоўвання.
Выдатныя мясціны
- касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі
- маёнтак князёў Святаполк-Чацьвярцінскіх (пач. 20 ст.)
Вядомыя асобы
- Канстанцін Тызенгаўз (1786—1853), арнітолаг
- Валерый Урублеўскі (1836—1908), удзельнік рэвалюцыйнага руху
- Вольга Галіна (Александроўская) (1899—1980), беларуская актрыса
У Сеціве
- Гісторыя Жалудка
- Жалудок на radzima.org
- Жалудок на jewishgen.org