Перайсці да зместу

Аляксандр Паўлавіч Глеб

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Футбол
Аляксандр Глеб
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Аляксандр Паўлавіч Глеб
Нарадзіўся 1 мая 1981(1981-05-01)[1][2][…] (43 гады)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 185 см
Вага 74 кг
Пазіцыя паўабаронца
Клубная кар’ера[* 1]
1998 Беларусь Дынама-Юні (Мінск) 11 (1)
1999—2000 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 25 (4)
1999 →  Беларусь Змена-БАТЭ (Мінск) 1 (0)
2000—2005 Германія Штутгарт 160 (13)
2000—2001 →  Германія Штутгарт II 17 (1)
2005—2008 Англія Арсенал (Лондан) 89 (7)
2008—2012 Іспанія Барселона 19 (0)
2009—2010 →  Германія Штутгарт 27 (0)
2010—2011 →  Англія Бірмінгем Сіці 19 (1)
2011 →  Германія Вольфсбург 4 (1)
2012 Расія Крылы Саветаў (Самара) 8 (0)
2012—2013 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 29 (3)
2014—2015 Турцыя Каньяспор (Конья) 30 (2)
2015 Турцыя Генчлербірлігі (Анкара) 15 (2)
2015 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 4 (0)
2016 Турцыя Генчлербірлігі (Анкара) 12 (0)
2016 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 6 (0)
2017 Расія Крылы Саветаў (Самара) 7 (0)
2018—2019 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 16 (0)
2019 Беларусь Іслач (Мінскі раён) 13 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2000—2004 Беларусь Беларусь (да 21) 24 (5)
2001—2019 Беларусь Беларусь 80 (6)
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 14 сакавіка 2020.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 29 сакавіка 2019
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Паўлавіч Глеб (нар. 1 мая 1981, Мінск) — беларускі футбаліст (паўабаронца). Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2001—2019). Адзін з самых паспяховых футбалістаў у гісторыі Беларусі.

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Глеб пачаў займацца футболам у школе мінскага «Дынама». Ва ўзросце 17 гадоў падпісаў кантракт з барысаўскім БАТЭ. У 1999 годзе ў складзе каманды стаў чэмпіёнам Беларусі.

«Штутгарт»

[правіць | правіць зыходнік]

Адзначаны скаўтамі ў 2000 годзе Аляксандр перайшоў у клуб нямецкай Бундэслігі — «Штутгарт». За футбаліста БАТЭ атрымаў прыкладна 150,000 еўра. Дэбютаваў у Бундэслізе 5 верасня 2000 года ў гасцявым матчы супраць «Кайзерслаўтэрна», Глеб выйшаў на замену на апошнія 20 хвілін. Правёўшы толькі 6 матчаў у свой першы сезон у Германіі, на другі год Глеб стаў стабільным гульцом асновы.

У сезоне 2002/2003 «Штутгарт» заняў другое месца ў чэмпіянаце Германіі і выйшаў у Лігу чэмпіёнаў. Пасля таго як галоўны трэнер Фелікс Магат пакінуў клуб, вынікі Штутгарта пагоршыліся. Нягледзячы на гэта, у сезоне 2004/05 Глеб стаў адным з першых па колькасці галявых перадач у Бундэслізе.

«Арсенал»

[правіць | правіць зыходнік]

У чэрвені 2005 года Глеб далучыўся да складу лонданскага «Арсенала». За яго пераход Штутгарт атрымаў каля 15 мільёнаў еўра. Арсен Венгер выкарыстоўваў Глеба на многіх пазіцыях, у першую чаргу як правага вінгера. Дэбют у складзе Арсенала адбыўся ў жніўні 2005 у матчы супраць «Чэлсі». У студзені 2006 Аляксандр замацаваўся ў аснове клубу і забіў свой першы гол у вароты «Мідлсбра». У маі Глеб стаў першым і на дадзены момант адзіным беларускім футбалістам, які прымаў удзел у фінале Лігі чэмпіёнаў. За сезон Глеб згуляў 40 матчаў.

У сезоне 2006/07 Глеб правеў 48 матчаў у складзе «Арсенала». На наступны сезон Аляксандр з-за шэрагу траўм у камандзе ў поўнай меры змог праявіць свой універсалізм.

«Барселона»

[правіць | правіць зыходнік]

16 ліпеня 2008 года Глеб перайшоў у іспанскую «Барселону». Кошт трансферу склаў 15 мільёнаў еўра. Нягледзячы на тытулы, якія Аляксандр выйграў у складзе каманды (чэмпіянат і Кубак Іспаніі, Ліга чэмпіёнаў), Глеб вырашыў пакінуць каманду з-за адсутнасці гульнявой практыкі.

«Штутгарт»

[правіць | правіць зыходнік]

У ліпені 2009 года Барселона аддала Глеба ў арэнду на адзін год у яго мінулую каманду, «Штутгарт». Аляксандр правеў свой не лепшы сезон, не забіўшы ніводнага мяча ў чэмпіянаце Германіі.

«Бірмінгем Сіці»

[правіць | правіць зыходнік]

Вярнуўшыся са «Штутгарта» ў Барселону Глеб апынуўся ў чарговай арэндзе. На гэты раз у англійскім «Бірмінгем Сіці». Аднак брытанская манера гульні, якую дэманстравала каманда, не падыходзіла Глебу. Клуб выйграў Кубак англійскай лігі, але вылецеў з Прэм’ер-лігі.

«Вольфсбург»

[правіць | правіць зыходнік]

У пачатку сезона 2011/12 перайшоў у арэнду ў «Вольфсбург», дзе далучыўся да свайго былога трэнера Фелікса Магата. Яшчэ ў канцы мінулага сезона футбаліст атрымаў траўму, пасля якой доўга аднаўляўся. Глеб спадзяваўся, што трэнерскі талент Магата дапаможа яму зноў выйсці на пік формы. Футбаліст паспеў правесці за клуб 4 матчы і забіў 1 гол, пасля чаго адносіны Глеба з «Вольфсбургам» нечакана былі разарваныя.

«Крылы Саветаў»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2012 года датэрмінова разарваў кантракт з «Барселонай», што дзейнічаў да чэрвеня гэтага года. У лютым падпісаў кантракт да канца сезона з самарскім клубам «Крылы Саветаў».

БАТЭ

[правіць | правіць зыходнік]

26 ліпеня 2012 года вярнуўся ў барысаўскі БАТЭ, падпісаўшы кантракт да 30 жніўня 2012 года. Пасля выхаду БАТЭ ў Лігу чэмпіёнаў падоўжыў кантракт да канца года. Дапамагаў барысаўскаму клубу пераважна ў матчах Лігі чэмпіёнаў, у нацыянальным першынстве правёў толькі 6 матчаў.

16 студзеня 2013 года падпісаў з БАТЭ новы кантракт на адзін год[3]. Стаў выступаць на пазіцыі атакуючага паўабаронцы замест пакінуўшага клуб Рэнана Брэсана. 17 красавіка 2013 года ў матчы супраць «Нёмана» (1:2) ударыў па твары Аляксандра Анюкевіча, за што атрымаў дыскваліфікацыю на 5 матчаў[4], але пазней яна была скарочана да трох[5]. Пасля адбыцця дыскваліфікацыі вярнуўся ў асноўны склад барысаўчан.

«Каньяспор»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2014 года ў якасці свабоднага агента падпісаў кантракт на 1,5 гады з клубам наймацнейшага турэцкага дывізіёна «Каньяспор» з горада Конья[6]. У чэмпіянаце Турцыі дэбютаваў 27 студзеня 2014 года ў матчы супраць «Фенербахчэ» (1:2), дзе адразу вызначыўся галявой перадачай. У далейшым стаў трывала з’яўляцца ў стартавым складзе «Каньяспора».

Апошні матч за «Каньяспор» згуляў 20 снежня 2014 года. Пасля толькі трэніраваўся разам з камандай, але нават не трапляў у заяўку на матчы. Прычынай адхілення Глеба ад складу лічыцца канфлікт з галоўным трэнерам Айкютам Каджаманам. У выніку, 2 лютага 2015 года, разарваўшы кантракт з «Каньяспорам», стаў іграком іншага турэцкага клуба — «Генчлербірлігі»[7].

«Генчлербірлігі» і БАТЭ

[правіць | правіць зыходнік]

У складзе сталічнага клуба Глеб трывала выступаў у аснове. За паўгады правёў за «Генчлербірлігі» 15 матчаў у чэмпіянаце і 4 у Кубку Турцыі, забіў 2 галы. У чэрвені 2015 года Аляксандр паведаміў, што па заканчэнні кантракта пакідае «Генчлербірлігі»[8].

Пасля зыходу з «Генчлербірлігі» цікавасць да Глеба праяўляла некалькі замежных клубаў, таксама ім цікавіліся мінскае «Дынама» і БАТЭ. 7 жніўня 2015 года было афіцыйна абвешчана аб чарговым вяртанні Аляксандра ў БАТЭ, з якім быў падпісаны кантракт да канца сезона 2015[9]. У складзе БАТЭ ў асноўным выкарыстоўваўся ў матчах Лігі чэмпіёнаў, у чэмпіянаце Беларусі правёў толькі чатыры матчы ў сезоне 2015. У кастрычніку 2015 года не гуляў з-за траўмы.

Па заканчэнні кантракта з БАТЭ ў студзені 2016 года вярнуўся ў «Генчлербірлігі»[10]. Улетку 2016 пакінуў «Генчлербірлігі» ў якасці свабоднага агента, і 22 ліпеня 2016 года зноў стаў іграком БАТЭ[11]. Па заканчэнні кантракта ў снежні 2016 года не стаў яго падаўжаць і пакінуў БАТЭ.

«Крылы Саветаў»

[правіць | правіць зыходнік]

У лютым 2017 года зноў стаў іграком самарскіх «Крылаў Саветаў», падпісаўшы кантракт да канца сезона 2016/17[12]. У складзе самарскага клуба, аднак, не здолеў замацавацца ў якасці асноўнага іграка, з-за траўм прыняў удзел толькі ў сямі матчах Прэм’ер-лігі. Па выніках сезона 2016/17 «Крылы Саветаў» выбылі ў ФНЛ, пасля чаго ў маі 2017 года стала вядома аб сыходзе Глеба з каманды[13].

Нягледзячы на прапановы розных клубаў, доўгі час знаходзіўся без каманды. У жніўні 2017 года, пасля жараб’ёўкі групавога раўнда Лігі Еўропы, дзе ў супернікі БАТЭ дастаўся «Арсенал», хацеў вярнуцца ў барысаўскі клуб і завяршыць кар’еру гасцявым матчам у Лондане ў снежні 2017 года, аднак БАТЭ адмовіўся ад паслуг паўабаронцы. У другой палове 2017 года і пачатку 2018 года заставаўся без каманды, аддаючы час сям’і і перыядычна з’яўляючыся ў медыйнай прасторы ў якасці эксперта на тэлебачанні, праводзіў жараб’ёўкі Лігі нацый УЕФА і чэмпіянату Беларусі 2018.

Вяртанне ў БАТЭ

[правіць | правіць зыходнік]

У сакавіку 2018 года адправіўся ў Казахстан, аднак не здолеў дамовіцца аб падпісанні кантракта з «Кайратам». Неўзабаве зноў стаў іграком БАТЭ[14]. Пачынаў сезон 2018 на лаўчы запасных, неўзабаве стаў выхадзіць на замену. У чэрвені і верасні адсутнічаў з-за траўмы, а ў лістападзе замацаваўся ў стартавым складзе каманды.

У студзені 2019 года падоўжыў кантракт з барысаўчанамі[15]. У лютым 2019 года прымаў удзел у матчах 1/16 фіналу Лігі Еўропы супраць лонданскага «Арсенала». З красавіка з-за траўмы практычна перастаў з’яўляца на полі, адгуляў толькі 18 хвілін у матчы з «Мінскам». У чэрвені 2019 года кантракт з барысаўскім клубам быў разарваны[16].

«Іслач»

[правіць | правіць зыходнік]

У жніўні 2019 года стаў трэніравацца з «Іслаччу» і ў хуткім часе падпісаў кантракт з клубам з Мінскага раёна[17]. Спачатку выхадзіў на замену, а пазней замацаваўся ў стартавым складзе.

У сакавіку 2020 года афіцыйна абвясціў аб завяршэнні кар’еры[18].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

У складзе моладзевай зборнай Беларусі (да 21 года) удзельнічаў у фінальнай частцы чэмпіянату Еўропы 2004 года.

У 2001 годзе дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі. Пазней быў капітанам зборнай. З восені 2016 года перастаў выклікацца ў каманду, аднак у лістападзе 2018 года зноў быў запрошаны на матчы Лігі нацый УЕФА супраць Люксембурга і Сан-Марына.

Дзейнасць пасля футбола

[правіць | правіць зыходнік]

У ліпені 2021 года ў складзе дэлегацыі беларускага НАК быў з візітам на Бахрэйне, дзе сустрэўся з кіраўніком мясцовага НАК. Некаторыя рэсурсы распаўсюдзілі інфармацыю аб падпісанні Глебам кантракта з клубам «Аль-Халідыя», але яго жонка абвергла гэтыя звесткі[19].

У студзені 2022 года стала вядома, што ў канцы 2021 года Глеб увайшоў у новаўтвораны савет дырэктараў жодзінскага клуба «Тарпеда-БелАЗ»[20].

У снежні 2023 года атрымаў трэнерскую ліцэнзію катэгорыі B[21].

Сям’я і прыватнае жыцце

[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр быў жанаты з былой вакалісткай гурта «Топлесс», Настассяй Касенковай. У 2016 годзе паўторна ажаніўся, жонку завуць Святлана. У тым жа годзе ў Аляксандра і Святланы нарадзілася дачка.

Брат Вячаслаў таксама футбаліст. Падчарка Аляксандра (дачка яго жонкі Святланы) замужам за беларускім футбалістам Уладзіславам Клімовічам.

У 2021 годзе Tribuna.com апублікавала расследаванне аб зямельным участку каля Мінскага мора ў в. Лапаравічы, які футбаліст набыў за 2,5 дзяржкошту і папрасіў яго ў самога Аляксандра Лукашэнкі[22].

Тытулы

[правіць | правіць зыходнік]

БАТЭ

«Барселона»

  • Чэмпіён Іспаніі: 2009
  • Пераможца Кубка Іспаніі: 2009
  • Пераможца Лігі чэмпіёнаў: 2009

«Бірмінгем Сіці»

  • Пераможца Кубка Лігі (2011)

Індывідуальныя

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Aleksandr Hleb // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Alexander Hleb // FBref.com
  3. ↑ Александр Глеб подписал с БАТЭ новый контракт — до конца года (руск.). naviny.by (16 студзеня 2013). Праверана 8 лютага 2024.
  4. ↑ Футбол. Александр Глеб получил дисквалификацию на пять матчей (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (22 красавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 24 красавіка 2013.
  5. ↑ Дисквалификация Глеба сокращена: Решил подать апелляцию. Видите, прокатило (руск.)(недаступная спасылка). sport.tut.by (6 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2013.
  6. ↑ Александр Глеб подписал контракт с турецким "Коньяспором" (руск.). football.by (5 студзеня 2014). Праверана 8 лютага 2024.
  7. ↑ Александр Глеб подписал контракт с "Генчлербирлиги" (ФОТО) (руск.). football.by (2 лютага 2015). Праверана 8 лютага 2024.
  8. ↑ Александр Глеб заявил, что покинул "Генчлербирлиги" (руск.). football.by (6 чэрвеня 2015). Праверана 8 лютага 2024.
  9. ↑ Александр Глеб стал игроком БАТЭ (руск.). football.by (7 жніўня 2015). Праверана 8 лютага 2024.
  10. ↑ Александр Глеб подписал полугодовой контракт с "Генчлербирлиги" (руск.). football.by (8 студзеня 2016). Праверана 8 лютага 2024.
  11. ↑ БАТЭ объявил о подписании контракта с Александром Глебом (руск.). football.by (22 ліпеня 2016). Праверана 8 лютага 2024.
  12. ↑ "Крылья Советов" объявили о подписании контракта с Александром Глебом (руск.). football.by (15 лютага 2017). Праверана 8 лютага 2024.
  13. ↑ Александр Глеб покидает "Крылья Советов" (руск.). football.by (21 мая 2017). Праверана 8 лютага 2024.
  14. ↑ Александр Глеб вернулся в БАТЭ (руск.). football.by (22 сакавіка 2018). Праверана 8 лютага 2024.
  15. ↑ БАТЭ подтвердил продление контракта с Александром Глебом (руск.). football.by (11 студзеня 2019). Праверана 8 лютага 2024.
  16. ↑ Глеб и БАТЭ расторгли контракт (руск.). football.by (2 чэрвеня 2019). Праверана 8 лютага 2024.
  17. ↑ Александр Глеб подписал контракт с "Ислочью" (руск.). football.by (8 жніўня 2019). Праверана 8 лютага 2024.
  18. ↑ Официально: Александр Глеб завершил карьеру (руск.). football.by (12 сакавіка 2020). Праверана 8 лютага 2024.
  19. ↑ Слухи о том, что Александр Глеб возобновит карьеру в Бахрейне, опровергла его жена (руск.). onliner.by (6 ліпеня 2021). Праверана 8 лютага 2024.
  20. ↑ Членом чего стал Александр Глеб. Как мы искали загадочный совет директоров (он все-таки существует!) «Торпедо-БелАЗ» (руск.)(недаступная спасылка). athletes.by (11 студзеня 2022). Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2022.
  21. ↑ Александр Глеб, Владимир Бушма, Павел Рыбак и другие получили тренерскую лицензию "В" (руск.). football.by (14 снежня 2023). Праверана 8 лютага 2024.
  22. ↑ Попросил у Лукашенко (ФОТО) и заплатил 2,5 госцены: теперь мы точно знаем, как Глеб получил элитную землю у Минского моря (руск.). by.tribuna.com (8 лютага 2021). Праверана 28 лютага 2021.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксандр_Паўлавіч_Глеб&oldid=4752333"