Міжнародная Ленінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі»
Міжнародная Ленінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі» | |
---|---|
Тып | узнагарода |
Заснавальнік | СССР |
Заснаванне | 21 снежня 1949 |
Краіна | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Міжнародная Ленінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі» — ганаровая ўзнагарода СССР з 1956 года.
Па статусе прэмія прысуджалася грамадзянам замежных дзяржаў незалежна ад іх палітычных поглядаў, партыйнай прыналежнасці, рэлігійных перакананняў і расавых адрозненняў, за выдатныя заслугі ў барацьбе за мір паміж народамі.
Заснавана ў выніку перайменавання Міжнароднай Сталінскай прэміі «За ўмацаванне міру паміж народамі» у адпаведнасці з Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 6 верасня 1956 года[1]. Згодна з Пастановай Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 11 снежня 1989 года № 905-1 Вярхоўнага Савета СССР Міжнародная Ленінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі» была перайменавана ў Міжнародную Ленінскую прэмію міру.
Прэмія прысуджалася Камітэтам па міжнародных Ленінскіх прэміях «За ўмацаванне міру паміж народамі», які ўтвараўся Прэзідыумам Вярхоўнага Савета СССР у складзе старшыні і 14 членаў — грамадскіх дзеячаў Савецкага Саюза і прадстаўнікоў іншых краін[1].
Права вылучэння кандыдатаў на суісканне прэмій было дадзена міжнародным і нацыянальным арганізацыям (прафсаюзным, кааператыўным, жаночым, моладзевым і іншым), навуковым установам і навучальным установам, асацыяцыям дзеячаў навукі, культуры і мастацтва і персанальна членам Камітэта па міжнародных Ленінскім прэміях.
Згодна з Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 8 сакавіка 1961 года Камітэту па міжнародных Ленінскіх прэміях было нададзена права штогод прысуджаць да пяці прэмій. Асобам, якія атрымлівалі прэмію, уручаўся дыплом лаўрэата Міжнароднай Ленінскай прэміі, залаты нагрудны медаль з выявай У. І. Леніна і грашовая прэмія ў памеры 25 тысяч рублёў[1].
Лаўрэаты
[правіць | правіць зыходнік]1957
[правіць | правіць зыходнік]- Эмануэль д’Асцье дэ ла Віжэры (Францыя); публіцыст і пісьменнік
- Мікалай Сямёнавіч Ціханаў (СССР); пісьменнік
- Удакендавала Сарананкара Тхера (Цэйлон); будысцкі манах
- Даніла Дольчы (Італія); пісьменнік
- Генрых Брандвейнер (Аўстрыя); вучоны-юрыст
- Марыя Роса Олівер (Аргенціна); пісьменнік
- Чандрасекхара Венката Раман (Індыя); фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі (1930 год)
- Луі Арагон (Францыя); пісьменнік
1958
[правіць | правіць зыходнік]- Каору Ясуі (Японія); старшыня Усеяпонскай рады па забароне ядзернай і вадароднай зброі
- Арнольд Цвейг (ГДР); пісьменнік
- Луі Саян (Францыя); генеральны сакратар Сусветнай федэрацыі прафсаюзаў
- Артур Лундквіст (Швецыя); пісьменнік
- Ёзаф Лукл Громадка (Чехаславакія); тэолаг
1959
[правіць | правіць зыходнік]- Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў (СССР); Першы сакратар ЦК КПСС, Старшыня Савета Миністраў СССР
- Уільям Эдуард Бёркхарт Дзюбуа (ЗША); пісьменнік і гісторык
- Ота Бухвіц (ГДР); дзеяч працоўнага руху
- Костас Варналіс (Каралеўства Грэцыя); пісьменнік
- Айвар Мантэгю (Вялікабрытанія); публіцыст, кінасцэнарыст, рэжысёр
1960
[правіць | правіць зыходнік]- Сукарна (Інданезія); палітык
- Сайрус Ітан (ЗША); прамысловец
- Ларан Казанова (Францыя); палітык, камуніст
- Аляксандр Еўдакімавіч Карняйчук (СССР); драматург
- Азіз Шэрыф (Ірак); вучоны-юрыст
1961
[правіць | правіць зыходнік]- Фідэль Кастра (Куба); палітык
- Ахмед Секу Турэ (Гвінея); палітык
- Рамешвары Неру (Індыя); грамадская дзяячка
- Міхаіл Садавяну (Румынія); пісьменнік
- Антуан Жорж Табет (Ліван); архітэктар
- Астап Длускі (Польская Народная Рэспубліка); палітык
- Уільям Мораў (Аўстралія); пісьменнік, сцэнарыст
1962
[правіць | правіць зыходнік]Пастанова ад 20 красавіка 1962 года[2]
- Квамэ Нкрума (Гана); філосаф, сацыёлаг і палітолаг
- Іштван Добі (Венгерская Народная Рэспубліка); палітык
- Фаіз Ахмад Фаіз (Пакістан); паэт
- Пабла Пікаса (Іспанія); мастак
- Вольга Паблетэ дэ Эспіноса (Чылі); гісторык
1963
[правіць | правіць зыходнік]- Мадзіба Кейта (Малі); палітык
- Маноліс Глезас (Каралеўства Грэцыя); палітык, пісьменнік
- Георгі Трайкоў (Народная Рэспубліка Балгарыя); палітык
- Оскар Німеер (Бразілія); архітэктар
1964
[правіць | правіць зыходнік]- Ахмед бен Бела (Алжыр); палітык
- Далорэс Ібаруры (Іспанія); грамадская дзяячка
- Херлуф Бідструп (Данія); мастак-карыкатурыст
1965
[правіць | правіць зыходнік]- Аруна Асаф Алі (Індыя); рэвалюцыянерка, актывістка
- Рафаэль Альберці (Іспанія); паэт
- Каору Ота (Японія); палітык
- Гордан Шафер (Вялікабрытанія); журналіст
1966
[правіць | правіць зыходнік]Пастанова ад 27 красавіка 1966 года
- Жамсарангійн Самбу (Мангольская Народная Рэспубліка); грамадскі і дзяржаўны дзеяч
- Джозэф Пітэр-Айо Кёрціс (Нігерыя); грамадскі дзеяч
- Мар’ям Віры-Туамінен; генеральны сакратар арганізацыі Прыхільнікі міру Фінляндыі
- Мігель Анхель Астурыяс (Гватэмала); пісьменнік, лаўрэат Нобелеўскай преміі (1967 года)
- Джакома Манцу (Італія); скульптар і графік
1967
[правіць | правіць зыходнік]Пастанова ад 21 красавіка 1967 года
- Марцін Німёлер (ФРГ); пастар
- Абрахам Фішэр (ПАР); адвакат
- Хасэ Давід Альфара Сікейрас (Мексіка); мастак
- Іван Малек (Чэхаславакія); мікрабіёлаг
- Рокуэл Кент (ЗША); мастак і пісьменнік
- Герберт Варнке (ГДР); віцэ-старшыня Сусветнай федэрацыі прафсаюзаў
1968
[правіць | правіць зыходнік]Пастанова ад 27 красавіка 1968 года
- Нгуен Тхі Дзінь (Паўднёвы В’етнам); грамадская і палітычная дзяячка
- Хорхе Саламеа Борда (Калумбія); пісьменнік
- Ромеш Чандра (Індыя); Генеральны сакратар ССМ
- Жан Эфель (Францыя); мастак-карыкатурыст
- Іорыс Івенс (Нідэрланды); рэжысёр
- Эндрэ Шык (Венгерская Народная Рэспубліка); палітык
1970
[правіць | правіць зыходнік]Пастанова ад 17 красавіка 1970 года
- Акіра Іваі (Японія); прафсаюзны лідар
- Яраслаў Івашкевіч (Польская Народная Рэспубліка); пісьменнік
- Халед Мохі эд-Дзін (Аб’яднаная Арабская Рэспубліка); генеральны сакратар егіпецкага Нацыянальнага савета міру
- Лайнус Карл Полінг (ЗША); хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі (1954 і 1962 гадоў)
- Бертыль Сванстром (Швецыя); журналіст
- Людвік Свобада (Чэхаславакія); ваенны і дзяржаўны дзеяч
- Шафіа Ахмед аш-Шэйх (Судан); генеральны сакратар Федэрацыі працоўных прафсаюзаў Судану
1972
[правіць | правіць зыходнік]- Эрык Генры Стонлі Буроп (Вялікабрытанія); фізік
- Рэната Гутуза (Італія); мастак
- Цола Драгойчава (Народная Рэспубліка Балгарыя); палітык
- Камаль Джумблат (Ліван); палітык
- Эрнст Буш (ГДР); актор і спявак
- Альфрэда Варэла (Аргенціна); пісьменнік і журналіст
1973
[правіць | правіць зыходнік]- Леанід Ільіч Брэжнеў (СССР); Генеральны Сакратар і Старшыня Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР
- Сальвадор Альендэ (Чылі); палітык
- Энрыке Пасторына Віскардзі (Уругвай); старшыня Сусветнай федэрацыі прафсаюзаў
- Джэймс Олдрыдж (Вялікабрытанія); пісьменнік і журналіст
1975
[правіць | правіць зыходнік]- Луіс Карвалан (Чылі); палітык
- Жанна Мартэн Сісэ (Гвінея); грамадская і палітычная дзяячка
- Райман Гаор (Бельгія); святар
1977
[правіць | правіць зыходнік]- Янаш Кадар (Венгерская Народная Рэспубліка); палітык
- Агасціна Нета (Ангола); палітык, паэт
- Самора Машэл (Мазамбік); палітык
- Шон Мак-Брайд (Ірландыя); палітычны і грамадскі дзеяч
- П’ер Пуяд (Францыя); палітык, ваенны
- Яніс Рыцас (Грэцыя); паэт
- Артэнсія Бусі дэ Альендэ (Чылі); грамадска-палітычны дзеяч
1979
[правіць | правіць зыходнік]- Курт Бахман (ФРГ); дзеяч працоўнага руху
- Фрэда Браўн (Аўстралія); прэзідэнт Міжнароднай дэмакратычнай федэрацыі жанчын
- Анджэла Дэвіс (ЗША); праваабаронца, дзеяч камуністычнага руху, сацыёлаг, педагог і пісьменнік
- Кумар Падма Шывашанкар Менан (Індыя); дыпламат
- Вільма Эспін (Куба); грамадская дзяячка
- Халіна Скібнеўская (Польская Народная Рэспубліка); архітэктар
1980
[правіць | правіць зыходнік]- Урха Кеканен (Фінляндыя); палітык
- Ле Зуан (В’етнам); палітык
- Мігель Атэра Сільва (Венесуэла); пісьменнік і журналіст
- Эрвэ Базен (Францыя); пісьменнік
- Абд ар-Рахман Хамісі (Егіпет); пісьменнік
1983
[правіць | правіць зыходнік]- Махмуд Дарвіш (Палесціна); паэт
- Мікіс Тэадаракіс (Грэцыя); кампазітар
- Лібер Серэньі (Уругвай); палітычны дзеяч
- Джон Морган (Канада); святар
1985
[правіць | правіць зыходнік]- Індзіра Гандзі (Індыя); палітык
- Нгуен Хыу Тхо (В’етнам); палітык
- Ёзэф Вебер (ФРГ); палітычны і грамадскі дзеяч
- Жан-Мары Леге (Францыя); навуковы і грамадскі дзеяч
- Луіс Відалес (Калумбія); паэт і грамадскі дзеяч
- Ева Пальмер (Швецыя); грамадская дзяячка
1987
[правіць | правіць зыходнік]- Джуліус Ньерэрэ (Танзанія); палітык
- Герберт Міс (ФРГ); палітычны дзеяч
- Пётр Танчаў (Народная Рэспубліка Балгарыя); палітычны дзеяч
- Дораці Кроўфут-Ходжкін (Вялікабрытанія); хімік
- Мігель д’Эскота Брокман (Нікарагуа); дыпламат, палітык і святар
1988
[правіць | правіць зыходнік]- Абдул Сатар Эдхі (Пакістан); філантроп
1990
[правіць | правіць зыходнік]Пастанова ад 30 мая 1990 года[3]
- Нельсан Мандэла (ПАР); палітычны дзеяч