Інтэрлінгвістыка

З пляцоўкі Вікіпедыя

Інтэрлінгві́стыка — раздзел мовазнаўства, які вывучае розныя аспекты міжмоўных зносін і, у прыватнасці, міжнародныя мовы як сродак такіх зносін. асноўная ўвага звяртаецца на праацэсы стварэння і функцыянавання міжнародных штучных моў якія даследуюцца ў сувязі з пытаннямі шматмоўяузаемаўплыву моў стварэння інтэрнацыяналізмаў і г. д.[1].

Інтэрлінгвістыка сфарміравалася на базе тэорыі лінгвапраектавання закладзенай творамі Рэнэ Дэкарта (1629 г.)і развітай Г. В. Лейбніцам і інш.[1] Тэрмін «інтэрлінгвістыка» з'явіўся ў 1911 годзе і быў вызначаны яго аўтарам Жулем Мейсмансам, як навука аб «натуральных законах фарміравання агульных дапаможных моў», пад якімі ён меў на ўвазелюбыя мовы, якія здольныя выступаць у ролі пасрэднікаў міжмоўных (і нават міждыялектных) зносін[2]. З другой паловы XX стагоддзя інтэрлігвістыка канцэнтруецца на вывучэнні штучных моў (якія разглядаюцца як адзін са сродкаўпераадолення моўнага бар'ера), і звычайна разглядаецца як раздел мовазнаўства, які вывучае міжнародныя мовы ў кантэксце агульнай тэорыі міжмоўных зносін[3].

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 Кузнецов, 1990, с. 196—197
  2. ↑ Meysmans J.  Une science nouvelle // Lingua internationale. — Bruxelles: 1911. — № 8.
  3. ↑ Кузнецов, 1991, с. 25

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • (eo) Vĕra Barandovská-Frank, (2020), Interlingvistiko. Enkonduko en la sciencon pri planlingvoj, 333 pp., Poznań, Univ. Adam Mickiewicz, ISBN 9788365483539
  • (en) Gobbo, Federico, 2020, Introduction to Interlinguistics, München: GRIN Publishing
  • Кузнецов С. Н. Интерлингвистика // Лингвистический энциклопедический словарь / Гл. ред. В. Н. Ярцева. — Сов. энциклопедия, 1990. — 685 с. — ISBN 5-85270-031-2. — С. 196—197.
  • Кузнецов С. Н. Основные этапы становления интерлингвистической теории // Проблемы международного вспомогательного языка. — М., 1991. — 263 с. — ISBN 5-02-016810-6. — С. 25—40.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Інтэрлінгвістыка&oldid=4043965"