Таўрыйскі палац
| Палац | |
| Таўрыйскі | |
|---|---|
| руск.: Таврический дворец | |
.jpg) Від на палац з воданапорнай вежы | |
| 59°56′52″ пн. ш. 30°22′33″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Расія |
| Горад | Санкт-Пецярбург |
| Архітэктурны стыль | Сярэдні класіцызм |
| Будаўнік | І. Староў |
| Архітэктар | Іван Ягоравіч Староў |
| Заснавальнік | Кацярына II |
| Дата заснавання | 1782 - 1783 гады |
| Будаўніцтва | 1783—1789 гады |
| Статус |
 Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7810689000 |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Таўрыйскі палац[1] у Санкт-Пецярбургу, таксама Таўрычаскі палац[2] — выбітны твор рускага класіцызму канца XVIII стагоддзя.
Быў пабудаваны ў перыяд з 1783 па 1789 па праекце архітэктара І. Я. Старова. Палац размешчаны на Шпалернай вуліцы, у квартале паміж Пацёмкінскай і Таўрыйскай вуліцамі. Ззаду яго знаходзіцца Таўрыйскі сад.
У цяперашні час палац з'яўляецца штаб-кватэрай Міжпарламенцкай Асамблеі дзяржаў — удзельніц Садружнасці Незалежных Дзяржаў.
Комплекс Таўрыйскага палаца[правіць | правіць зыходнік]
У глыбіні параднага двара, адасобленага ад вуліцы невысокай агароджай (1792—1793, архітэктар Ф. І. Волкаў), размешчаны цэнтральны двухпавярховы корпус з шасцікалонным порцікам, увянчаны плоскім купалам на невысокім барабане; гладкія плоскасці сцен прарэзаны высокімі вокнамі і завершаны антаблементам строгага малюнка з фрызам з трыгліфаў. Галоўны корпус аб'яднаны аднапавярховымі галерэямі з бакавымі двухпавярховымі карпусамі, якія абмяжоўваюць шырокі парадны двор.
Першапачаткова Таўрыйскі палац быў адкрыты да Нявы, ад якой ішоў канал, завяршаецца гаванню-каўшом. Гэтая архітэктурная перспектыва, якая ўваходзіла ў панараму неўскіх берагоў, існавала да пабудовы ў 1858—1863 гадах насупраць палаца воданапорнай вежы і іншых збудаванняў Цэнтральнай гарадской вадаправоднай станцыі (архітэктары І. А. Мерц, Э. Г. Шуберскі).
У архітэктурны комплекс Таўрыйскага палаца ўваходзіць таксама так званы дом садовага майстра, пабудаваны ў 1793—1794 (архітэктар Ф. І. Волкаў) для В. Гульда. Галоўны фасад двухпавярховага цэнтральнага корпуса адзначаны дарычным порцікам, садовы фасад — паўратондай з круглым у плане балконам; два невялікія флігелі ўвянчаныя купальнымі вежамі.
У 1783—1800 гадах ззаду палаца садовым майстрам В. Гульдам быў разбіты Таўрыйскі сад.
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
- ↑ «Гісторыя сусветнага мастацтва. 17-18 стагоддзі» Б. А. Лазука, Мн, 2010, С.156.
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).
.svg){kind=small}