Канстанцый II
Змены шаблонаў/файлаў гэтай версіі чакаюць праверкі.
Стабільная версія была праверана 21 ліпеня 2017.
| Флавій Юлій Канстанцый лац.: Flavius Julius Constantius | ||
.jpg) | ||
| ||
|---|---|---|
| 324 — 337 | ||
| Суправіцелі: | Канстанцін I (Аўгуст) (324 — ), Крысп (Цэзар) (317 — 326), Канстанцін II (Цэзар), Канстант I (Цэзар) (333 — 337) | |
| ||
| 337 — 361 | ||
| Суправіцелі: | Канстанцін II (Аўгуст) (337 — 340), Канстант I (Аўгуст) (337 — 350), Гал (Цэзар) (351 — 354), Юліян (Цэзар) (355 — 361) | |
| Папярэднік: | Канстанцін I | |
| Пераемнік: | Юліян | |
| Дзейнасць: | палітык | |
| Веравызнанне: | арыянства | |
| Нараджэнне: | 7 жніўня 317[1][2] ці 13 жніўня 317[3] | |
| Смерць: | 3 лістапада 361[1][2] (44 гады) | |
| Дынастыя: | Дынастыя Канстанціна | |
| Бацька: | Канстанцін I Вялікі | |
| Маці: | Флавія Максіма Фауста | |
| Жонка: | 1) імя невядомае, дачка Юлія Канстанцыя | |
| Дзеці: | Канстанцыя Максіма[d] | |
Канста́нцый II (Фла́вій Ю́лій Канста́нцый, лац.: Flavius Julius Constantius, 7 жніўня 317, Сірмій, Панонія, Рымская імперыя — 3 лістапада 361, Мапсукрэна, Кілікія, Рымская імперыя) — рымскі імператар у 337—361 гадах, дзесяць разоў быў консулам[4].
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Пасля смерці бацькі ў 337 годзе атрымаў у кіраванне большую частку Усходу. У барацьбе за ўсталяванне кантролю над усёй імперыяй ухіліў двух сваіх дзядзькаў (братоў Канстанціна Вялікага) і семярых стрыечнікаў. У 353 годзе пасля перамогі над узурпатарам Магненцыем стаў аднаасобным правіцелем імперыі. У яго кіраванне грамадзянская вайна ўскладнялася тым, што імперыя была змушана весці знясільваючую вайну з персамі і германцамі[5].
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Constantius II // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Constancio II // Spanish Biographical Dictionary — Real Academia de la Historia, 2009. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Любкер Ф. Constantius // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, Л. А. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 338–339.
- ↑ Хронологический перечень и титулы римских императоров, цезарей, узурпаторов и претендентов
- ↑ Справочник по императорам и знаменитым личностям Римской империи
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Аммиан Марцеллин Римская история — М., 2005. — ISBN 5-17-029112-4 ; ISBN 5-86218-212-8.
- Павел Орозий. История против язычников — 2004. — ISBN 5-7435-0214-5.
- Жан-Клод Шейнэ. История Византии — 2006. — ISBN 5-17-034759-6.
- Ник Констебл. История Византии / пер. с англ. А. П. Романова — 2008. — ISBN 978-5-486-02398-9.
