Георгій Пятровіч Кандрацьеў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Георгій Кандрацьеў)
Футбол
Георгій Кандрацьеў
Поўнае імя Георгій Пятровіч Кандрацьеў
Нарадзіўся 7 студзеня 1960(1960-01-07)[1][2] (63 гады)
Грамадзянства  СССР
 Беларусь
Рост 177 см
Вага 76 кг
Пазіцыя нападнік
Клубная кар’ера[* 1]
1978—1979 Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік Дзвіна (Віцебск) ? (22)
1980—1988 Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік Дынама (Мінск) 211 (66)
1981 →  Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік Дынама (Брэст) 12 (6)
1989—1990 Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік Чарнаморац (Адэса) 52 (20)
1991 Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік Лакаматыў (Масква) 22 (7)
1991 Аўстрыя Санкт-Пёльтэн 12 (3)
1992 Фінляндыя КеПС (Кемі) 3 (0)
1992 Беларусь Металург (Маладзечна) 18 (5)
1992—1993 Украіна Тэмп (Шапятоўка) 28 (5)
1994 Германія Вісмут (Гера) 5 (2)
1994—1997 Фінляндыя КаІК (Каскінен) ? (69)
1998 Беларусь Славія (Мазыр) 11 (2)
Нацыянальная зборная[* 2]
1984—1986 Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік СССР 14 (4)
Трэнерская кар’ера
2000—2002 Беларусь Дынама (Мінск) трэнер
2001 Беларусь Дынама (Мінск) в.а.
2003—2004 Беларусь Лакаматыў (Віцебск)
2005—2008 Беларусь Смаргонь
2006—2009 Беларусь Беларусь (да 21) трэнер
2009—2011 Беларусь Беларусь (да 21)
2011—2012 Беларусь Беларусь (алімпійская)
2011—2014 Беларусь Беларусь
2016—2017 Беларусь Мінск
2018 Беларусь Белшына (Бабруйск)
2019 Беларусь Нёман (Гродна) трэнер
2019 Беларусь Беларусь (да 21) трэнер
2019—2021 Беларусь Беларусь трэнер
2021—2023 Беларусь Беларусь
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах

Георгій Пятровіч Кандрацьеў (нар. 7 студзеня 1960, Любанічы, Талачынскі раён, Віцебская вобласць, Беларуская ССР) — беларускі і савецкі футбаліст, трэнер.

Кар’ера іграка[правіць | правіць зыходнік]

У дзяцінстве займаўся многімі відамі спорту адразу: удзельнічаў у раённых спаборніцтвах па лёгкай атлетыцы. Паступіўшы ў Віцебскі тэхнікум фізкультуры, пачаў сур’ёзна займацца футболам. У гэты ж час прыняты ў групу падрыхтоўкі віцебскай «Дзвіны», праз некаторы час пачаў выступаць у гэтай камандзе за асноўны склад у Другой лізе саюзнага першынства па футболе. За 2 сезоны ў камандзе праявіў сябе як бамбардзір — у кожным з двух сезонаў (1978 і 1979) забіваў па 11 мячоў.

У 1980 годзе быў запрошаны ў «Дынама» (Мінск). Паколькі ў камандзе быў дэфіцыт форвардаў, амаль адразу зайграў у аснове — у 1-м сезоне правёў 11 гульняў. Але ўжо наступны сезон быў практычна страчаны — Георгій правёў яго ў дублі. Больш за тое, два месяцы ў 1981 гуляў за «Дынама» (Брэст), адначасова з’яўляючыся яшчэ і ваеннаслужачым. У канцы года ўсё ж вернуты ў Мінск. Пасля гэтага Кандрацьеў — асноўны ігрок «мінчукоў». Быў капітанам каманды адзін сезон.

З 1984 года стаў прыцягвацца да гульняў за зборную СССР. Правёў 14 гульняў, у пяці выхадзіў у стартавым складзе. Забіў 4 мяча. Кар’ера ў зборнай завяршылася адразу пасля зняцця з пасады галоўнага трэнера зборнай Эдуарда Малафеева летам 1986 года.

У сезоне 1988, пасля вяртання ў Мінск Эдуарда Малафеева ў якасці галоўнага трэнера, гуляў нестабільна, забіў усяго 1 гол. У выніку, Эдуард Малафееў адлічыў Кандрацьева з «Дынама» (Мінск).

Георгій у 1989 годзе пераехаў у Адэсу, дзе правёў некалькі сезонаў за «Чарнаморац». У 1991 годзе, разлічваючы на ​​дапамогу ў замежным працаўладкаванні, пераехаў гуляць у Маскву за «Лакаматыў». У другой палове 1991 года тры месяцы гуляў за «Санкт-Пёльтэн», у якога «зламаўся» асноўны форвард. Па вяртанні ў строй нападніка, Кандрацьеў з’ехаў дадому.

У 1992 годзе гуляў за «Металург» (Маладзечна), а ў стартавым матчы чэмпіянату Беларусі 1992/93 ударыў суддзю і атрымаў дыскваліфікацыю на 15 гульняў. У 1993 пераехаў на Украіну, дзе разам з экс-дынамаўцам Сяргеем Гоманавым выступаў за «Тэмп» (Шапятоўка). У 1993 годзе гуляў у оберлізе за «Вісмут». Пасля 5-ці гульняў, з’ехаў дадому рабіць візу, але аформіць яе ў тэрмін не паспеў. У клубе адмовіліся плаціць футбалісту заробак за спазненне і Кандрацьеў зноў вярнуўся дадому. У 1994—1997 гадах гуляў у Фінляндыі за каманду КаІК Каскінен разам з Юрыем Жалудковым і Валерыем Алейнікам. У 1998 годзе завяршыў кар’еру ў мазырскай «Славіі».

Кар’ера трэнера[правіць | правіць зыходнік]

У 2003 годзе паступіў і скончыў ВШТ. 12 снежня 2010 года ў Маскве скончыў 240-гадзіннае навучанне ў ВШТ на трэнерскіх курсах і атрымаў ліцэнзію Pro.

Трэнерскую працу пачаў у 1998 годзе ў якасці другога трэнера мазырскай «Славіі», дзе заканчваў кар’еру іграка. У 2000—2002 гадах працаваў другім трэнерам «Дынама» (Мінск), прычым з ліпеня па кастрычнік 2001 года выконваў абавязкі галоўнага трэнера. Працаваў галоўным трэнерам віцебскага «Лакаматыва» (2003—2004) і «Смаргоні» (2005—2008) — вывеў апошні клуб у Вышэйшую лігу чэмпіянату Беларусі па футболе.

З 2009 года ўзначальваў моладзевую зборную Беларусі, з якой стаў бронзавым прызёрам чэмпіянату Еўропы (2011) і заваяваў пуцёўку на Алімпійскія гульні 2012. Са снежня 2011 года адначасова з’яўляўся галоўным трэнерам зборнай Беларусі па футболе.

На Алімпійскіх гульнях зборная пад кіраўніцтвам Кандрацьева заняла трэцяе месца ў групе, што не дазволіла ёй выйсці ў чвэрцьфінал. Як галоўны трэнер нацыянальнай зборнай правёў увесь адборачны цыкл да чэмпіянату свету 2014, у якім Беларусь выступіла няўдала, заняўшы апошняе месца ў групе. На старце кваліфікацыі да чэмпіянату Еўропы 2016 Беларусь у гасцях згуляла ўнічыю з Люксембургам (1:1), пасля чаго ў хатніх матчах саступіла Украіне (0:2) і Славакіі (1:3). На наступны дзень пасля апошняга паражэння, 13 кастрычніка 2014, Кандрацьеў пакінуў пасаду галоўнага трэнера нацыянальнай зборнай[3].

У сезоне 2015 заставаўся без трэнерскай працы. У лістападзе 2015 года стала вядома, што Кандрацьеў стане новым галоўным трэнерам футбольнага клуба «Мінск»[4]. У студзені 2016 года афіцыйна ўзначаліў сталічны клуб[5]. У сезоне 2016 прывёў каманду да чацвёртага месца ў чэмпіянаце. У сезоне 2017 «Мінск» узяў курс на амаладжэнне, і Кандрацьеў пагадзіўся падоўжыць супрацоўніцтва са сталічным клубам. У новым складзе, большасць якога стваралі маладыя ўласныя выхаванцы, каманда апынулася ў ніжняй частцы табліцы і заняла 14-е месца. У снежні 2017 года па заканчэнні кантракта пакінуў сталічны клуб[6].

У студзені 2018 года ўзначаліў бабруйскую «Белшыну»[7]. У кастрычніку 2018 года, пасля паражэння ад «Славіі» (0:2), якое практычна пазбавіла бабруйскую каманду шанцаў на выхад у Вышэйшую лігу, паканіў пасаду галоўнага трэнера[8].

У студзені 2019 года ўвайшоў у трэнерскі штаб Ігара Кавалевіча ў гродзенскім «Нёмане»[9]. У лютым 2019 года стаў таксама памочнікам Міхаіла Мархеля ў моладзевай зборнай Беларусі[10], а ў сакавіку з-за занятасці Мархеля самастойна праводзіў збор моладзевай каманды[11]. У чэрвені 2019 года, з прызначэннем Мархеля галоўным трэнерам нацыянальнай зборнай Беларусі, увайшоў у яго штаб[12], у сувязі з чым пакінуў «Нёман»[13].

У красавіку 2021 года, пасля адстаўкі Мархеля, быў прызначаны выканаўцам абавязкаў галоўнага трэнера зборнай Беларусі[14], а ў ліпені таго ж года быў зацверджаны на пасадзе[15]. Пад кіраўнітвам Кандрацьева зборная пацярпела шэсць паражэнняў запар у адборы да чэмпіянату свету 2022, а ў 2022 годзе, пасля шэрагу перамог у таварыскіх матчах, няўдала выступала ў Лізе нацый УЕФА, заняўшы апошняе месца ў групе. Адбор да чэмпіянату Еўропы 2024 пачаўся з трох паражэнняў, і толькі 19 чэрвеня 2023 года зборная нарэшце здабыла перамогу ў афіцыйным матчы, адолеўшы Косава (2:1). 29 чэрвеня 2023 года кіраўніцтва АБФФ звольніла Кандрацьева з пасады галоўнага трэнера зборнай[16].

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

  • Чэмпіён СССР (1982)
  • Бронзавы прызёр чэмпіянату СССР (1983)
  • Фіналіст кубка СССР (1987)
  • Уладальнік Кубка Федэрацыі футбола СССР (1990)[17].
  • Член клуба Рыгора Фядотава (забіў на вышэйшым узроўні 115 галоў)
  • Майстар спорту СССР

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Georgi Kondratjev // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Georgi Kondratiev // FBref.com
  3. ↑ Руководство АБФФ приняло отставку Георгия Кондратьева
  4. ↑ Георгий Кондратьев назначен главным тренером "Минска"
  5. ↑ Георгий Кондратьев официально возглавил "Минск"
  6. ↑ Лухвич стал главным тренером «Минска»
  7. ↑ Георгий Кондратьев официально возглавил "Белшину"
  8. ↑ Кондратьев покинул пост главного тренера "Белшины"
  9. ↑ Георгий Кондратьев вошел в тренерский штаб "Немана"
  10. ↑ Болтрушевич, Мирослав Хлебосолов и еще 17 футболистов вызваны для подготовки к матчу против Гибралтара
  11. ↑ Кондратьев из-за занятости Мархеля с U-17 проведет сбор молодежной сборной Беларуси
  12. ↑ Кондратьев, Юрий Мархель, Сулима и Ровнейко войдут в штаб Михаила Мархеля в сборной Беларуси
  13. ↑ Георгий Кондратьев покинул "Неман"
  14. ↑ Георгий Кондратьев назначен и.о. главного тренера сборной Беларуси
  15. ↑ Георгий Кондратьев утвержден в должности главного тренера сборной Беларуси
  16. ↑ Георгий Кондратьев покинул сборную Беларуси (руск.). football.by (29 чэрвеня 2023). Праверана 19 ліпеня 2023.
  17. ↑ Віталій Орлов Одеські злети футболіста Георгія Кондратьєва (укр.) // Я — одесит, 19.08.2022
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Георгій_Пятровіч_Кандрацьеў&oldid=4555927"