Рэспубліканская партыя працы і справядлівасці
| Рэспубліканская партыя працы і справядлівасці | |
|---|---|
 Лагатып партыі | |
| Лідар | Аляксандр Аляксандравіч Сцяпанаў[d] і Васіль Васілевіч Задняпраны[3] |
| Дата заснавання | 26 чэрвеня 1993[1] |
| Штаб-кватэра | 220004, Мінск, пр-т Пераможцаў, 23/3, пакой 205 |
| Ідэалогія | Сацыял-дэмакратыя, дэмакратычны сацыялізм |
| Колькасць членаў |
1584 (2004) больш за 8 тыс. (2013)[2] |
| Дэвіз | «Праца і справядлівасць — вечныя каштоўнасці чалавецтва» |
| Месцаў у Мясцовыя Саветы дэпутатаў |
127 / 18110 |
| Месцаў у Палаце прадстаўнікоў |
6 / 110 |
| Постаці | члены партыі ў катэгорыі (14 чал.) |
| Сайт | rpts.by |
Рэспубліканская партыя працы і справядлівасці (РППС) — палітычная партыя Беларусі. Падтрымлівае палітыку дзеючага прэзідэнта Беларусі А. Лукашэнкі[4].
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Партыя створана на Устаноўчым сходзе 26 чэрвеня 1993 г. на базе Беларускага таварыства інвалідаў па зроку[5]. Сярод заснавальнікаў партыі былі такія асобы, як А. Нятылькін, І. Лучанок, І. Антановіч, У. Гасцюхін, Я. Бабосаў і інш. 18 жніўня 1994 г. партыя зарэгістравана Міністэрствам юстыцыі[1] (пасведчанне № 026).
На II-м з’ездзе былі прыняты змены і дапаўненні ў Праграму і Статут партыі. 31 сакавіка 1995 партыя перерэгістравана Міністэрствам юстыцыі (пасведчанне № 067).
У 2006, нягледзячы на тое, што колькасць членаў партыі складала 1120 членаў, партыя не мела сваіх абласных аддзяленняў. На самой справе колькасць актыўных членаў складала ўсяго каля 200 чал.[6]
На парламенцкіх выбарах 2008 ад партыі балатаваліся тры кандыдата: Мікалай Мікалаевіч Руеў (Гомельская-Цэнтральная выбарчая акруга № 33), Аляксандр Васільевіч Грамыка (Гомельская-Навабеліцкая выбарчая акруга № 36) і Пётр Мікалаевіч Усціменка (Гомельская сельская выбарчая акруга № 37). Ні адзін з кандыдатаў не атрымаў дастатковай колькасці галасоў: адпаведна — 5 230 (11 %), 8 154 (16,1 %) і 9 379 (15,9 %)[7].
На парламенцкіх выбарах 2012 партыя вылучыла 8 кандыдатаў, з якіх толькі 1 быў абраны дэпутатам.
У 2014 годзе партыя падтрымала рэферэндум у Крыме і анексію Крыма Расіяй[8].
У 2018 годзе па выніках выбараў у мясцовыя Саветы дэпутатаў 28 склікання першае месца па агульнай колькасці абраных дэпутатаў заняла КПБ, набраўшы 309 дэпутацкіх мандатаў. Другое месца і 127 месцаў у РППС.
Мэты[правіць | правіць зыходнік]
Стварэнне грамадства эканамічнага дабрабыту і сацыяльнай справядлівасці[1].
Выбары[правіць | правіць зыходнік]
Выбары ў парламент[правіць | правіць зыходнік]
| Год | Кол-ць галасоў | % | Мандаты | Δ |
|---|---|---|---|---|
| 1995/1996 | — | — | 1 | — |
| 2000 | ? | ? | 2[9] | ▲ 2 |
| 2004 | ? | ? | 0 | ▼ 2 |
| 2008 | ? | ? | 0 | — |
| 2012 | ? | ? | 1[10] | ▲ 1 |
| 2016 | ? | ? | 3 | ▲ 2 |
| 2019 | ? | ? | 6 | ▲ 3 |
Выбары ў мясцовыя органы[правіць | правіць зыходнік]
| Год | Кол-ць кандыдатаў | Мандаты | Δ |
|---|---|---|---|
| 1995 | ? | ? | ? |
| 1999 | ? | 2 | ? |
| 2003[11] | 0 | 0 | 0 |
| 2007 | 40 | 12 | ▲ 12 |
| 2010 | 15 | 6 | ▼ 6 |
| 2014 | 50 | 34 | ▲ 28[12] |
| 2018 | ? | 127 | ▲ 93[13] |
Старшыні[правіць | правіць зыходнік]
- Анатоль Іванавіч Нятылькін (24 красавіка 1999 — 1 кастрычніка 2005)[14]
- Віктар Аляксеевіч Сакалоў (1 кастрычніка 2005 — 25 сакавіка 2006)[14]
- Васіль Васільевіч Задняпраны (25 сакавіка 2006 — 12 снежня 2020)[14]
- Аляксандр Аляксандравіч Сцяпанаў, в.а. (з 12 снежня 2020)[14]
Колькасць членаў партыі[правіць | правіць зыходнік]
З’езды[правіць | правіць зыходнік]
- I (Устаноўчы) — 26 чэрвеня 1993
- II — 18 сакавіка 1995
- III — 22 красавіка 1999
- IV — 2005 (прысутнічала 25 дэлегатаў)[6]
- V — 26 сакавіка 2006
- VI (пазачарговы) — 18 лістапада 2006
- IX (пазачарговы) — 4 жніўня 2012
- X — 19 сакавіка 2016[15]
- XI (пазачарговы) — 15 ліпеня 2016[16]
- XIII (пазачарговы) — 12 снежня 2020
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Група партыі ў Кантакце
- Партыя ў Facebook
- Статут партыі
- Праграма партыі
- Левые партии Таможенного союза решили объединиться в Минске
- Сергей Миронов поздравил членов Республиканской партии труда и справедливости с Днем единения народов Беларуси и России
- Зачем партиям-фантомам считать голоса за чужих кандидатов?
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Звесткі пра палітычныя партыі, зарэгістраваныя у Рэспубліцы Беларусь. Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь. Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2012.
- ↑ 2,0 2,1 Членство в РПТС превысило 8 тыс. человек
- ↑ (unspecified title) Праверана 21 лістапада 2021.
- ↑ Q&A: Belarus elections(англ.) . BBC News (26 верасня 2008). Праверана 22 кастрычніка 2018.
- ↑ Панкавец, З. Разбіраемся ў праўладных партыях: ёсць жывыя, а ёсць зусім мёртвыя. Наша Ніва. Праверана 19-11-2019.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 В. Заднепряный: «Наша партия — на страже интересов белорусского народа» Архівавана 21 лютага 2014.
- ↑ Сведения об итогах выборов депутатов Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь четвертого созыва Архівавана 21 кастрычніка 2012.
- ↑ Республиканская партия труда и справедливости: Поздравляем Крым, Севастополь и Россию(руск.) (недаступная спасылка). Рэспубліканская партыя працы і справядлівасці (19 сакавіка 2014). Архівавана з першакрыніцы 18 верасня 2018. Праверана 22 кастрычніка 2018.
- ↑ А. Нятылькін (Выбар. акруга № 103) і Васіль Сцяпанавіч Гаргун (Лунінецкая выбар. акруга № 12) Архівавана 21 кастрычніка 2012.
- ↑ Жанна Мікалаеўна Мішур (Бабруйская-Першамайская выбарчая акруга № 79: 36 451 галасоў (68,7 %) Архівавана 12 лістапада 2013.
- ↑ Не прымала ўдзел
- ↑ Сведения о составе избранных депутатов местных Советов депутатов двадцать седьмого созыва Архівавана 14 ліпеня 2014.
- ↑ Сведения о составе избранных депутатов местных Советов депутатов двадцать восьмого созыва Архівавана 21 лютага 2018.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Республиканская партия труда и справедливости
- ↑ Х отчетно-выборный съезд РПТС. Подробности
- ↑ XI съезд РПТС выдвинул 23 кандидата в Парламент
