Малады Фронт

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Малады Фронт
Герб Маладога Фронту
Герб Маладога Фронту
Лідар:

Яўген Васьковіч

Заснавальнік:

Павел Севярынец, Сяржук Паўленка, Алесь Асіпцоў

Дата заснавання:

6 верасня 1997 года

Штаб-кватэра:

Мінск

Ідэалогія:

хрысціянска-дэмакратычная

Саюзнікі і блокі:

Моладзь БНФ, Маладыя Хрысціянскія Дэмакраты

Дэвіз:

Беларусь – гэта святое!
Люблю Беларусь!
У нас адна дарога – Беларусь для Бога!

Сайт:

mfront.net

Міжнароднае грамадскае аб'яднанне «Малады Фронт» («МФ», афіцыйная рэгістрацыя ў Чэхіі) — міжнародны[1] рух беларускай моладзі. З'яўляецца найбуйнейшай[2][3][4][5][6][7][8][9] і найвядомейшай[10][11] моладзевай апазіцыйнай арганізацыяй Беларусі.

Структура[правіць | правіць зыходнік]

Лідары арганізацыі і незалежныя назіральнікі ацэньваюць колькасць актывістаў Маладога Фронту ў 1000—1500 чалавек.[12][13][14] Дзяржаўныя органы ацэньвалі агульную колькасць актывістаў у Мінску ў 50 чалавек (на 2006 год)[15].

Вышэйшы кіраўнічы орган Маладога Фронту — З'езд, які павінен абірацца не радзей аднаго разу на два гады[16]. Да 2015 года на З'ездах арганізацыі абіраліся Старшыні Маладога Фронту. Пасля іх функцыі перайшлі на Сойм МФ. Актывісты аб'яднаны ў Абласныя і Раённыя Рады Маладога Фронту.

Мэты і задачы[правіць | правіць зыходнік]

Мэтамі Маладога Фронту з'яўляюцца аб'яднанне і выхаванне моладзі на грунце беларускай нацыянальнай ідэі, хрысціянска-дэмакратычных прынцыпаў, пабудова грамадзянскай супольнасці на падставах дэмакратыі і вольнага рынку, садзеянне фарміраванню духоўна і фізічна моцнага пакалення.

Асноўнымі задачамі Маладога Фронту з'яўляюцца: выяўленне і спрыянне рэалізацыі грамадскай і творчай ініцыятывы сярод моладзі, агітацыйна-масавая дзейнасць па адраджэнню беларускай школы, культуры, мовы, фарміраванне ў моладзі адказнасці за лёс сваёй Бацькаўшчыны[17].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Малады Фронт быў заснаваны ў 1997 годзе, увабраўшы ў сябе арганізацыйна не аформлены рух незалежнай моладзі, аб'яднаўшы ў сваіх шэрагах дзясяткі маладзёжных ініцыятыў і арганізацый. З таго часу Малады Фронт прайшоў шэраг ступеняў свайго развіцця, пераўтварыўшыся з пратэстнага руху 1996—1997 гадоў у правацэнтрысцкую, паводле палітычнай ідэалогіі, арганізацыю.

Дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Малады Фронт уваходзіць у шэраг палітычных моладзевых міжнародных арганізацый, такіх як «Еўрапейскія навучэнцы-дэмакраты» (ЕНД)[18] і «Моладзь Еўрапейскай народнай партыі» (МЕНП)[19], мае партнёрскія стасункі з роднаснымі арганізацыямі Украіны, Швецыі, Літвы, Польшчы і іншых краін.

З 1997 года «Малады Фронт» разгарнуў пастаянную кампанію «Горад наш!» (90 % беларускай моладзі і 70 % насельніцтва жывуць у гарадах). Акцыі «Горад наш!», падчас якіх было вывешана больш за 1200 сцягоў[20], праходзілі ў розных гарадах Беларусі.

У выніку актыўнай дзейнасці ўжо ў 1999 годзе «Малады Фронт» мае рэйтынг вядомасці сярод моладзі — 10,8 %[21], саступаючы толькі праўладным БПСМ (48,3 %) і БСМ (25 %).

У 2000 годзе, падчас парламенцкіх выбараў, «Малады Фронт» правеў кампанію байкоту пад назвай: «Вырабы» — высмейванне выбарчага фарсу па-лукашэнкаўску.

Малады Фронт у перадвыбарчай прэзідэнцкай кампаніі 2001 года выступіў арганізатарам Кангрэсу Беларускай Моладзі, у якім прыняла ўдзел больш за 520 дэлегатаў з усёй Беларусі, і ініцыяваў падпісанне адмысловага Пагаднення паміж адзіным кандыдатам ад апазіцыі і моладдзю. Падчас кампаніі прэзідэнцкіх выбараў 2001 года «Малады Фронт» правёў кампанію «Выбірай!». Паводле сайту арганізацыі, за час выбарчай гонкі «Малады Фронт» правёў звыш за 1100 акцый больш чым у 120 гарадах і мястэчках Беларусі.

24 верасня 2001 года менавіта «Малады Фронт» распачаў беспрэцэдэнтную варту ў Курапатах, пратэстуючы супраць разбурэння нацыянальнага некропалю пры будаўніцтве Мінскай кальцавой дарогі[22]. Больш за 120 актывістаў «Маладога Фронту» сталі асноваю 8-месяцовай бесперапыннай «Абароны Курапатаў».

Паводле апытання, праведзенага ўлетку 2002 года беларускім штотыднёвікам «Наша Ніва», «Малады Фронт» увайшоў у пяцёрку найбольш уплывовых палітычных сіл Беларусі — разам з Адміністрацыяй Лукашэнкі, парламентам і дзвюма найбуйнейшымі апазіцыйнымі партыямі[4].

Як сцвярджае сайт арганізацыі, паводле звестак Балтыйскай службы Інстытута Гэлапа за кастрычнік 2002 года, рэйтынг «Маладога Фронту» сярод усяго насельніцтва Беларусі складаў 6,3 %, а сярод моладзі 18—30 гадоў — 14 % — пры тым, што ўсе палітычныя партыі маюць ад 0,5 % да 5 % папулярнасці, а «каэфіцыент страху» ў грамадстве вельмі высокі[20].

Члены Маладога Фронту прымалі ўдзел і перамагалі[20] ў некаторых акругах на выбарах у мясцовыя Саветы дэпутатаў 2003 года, удзельнічалі ў выбарах у Палату прадстаўнікоў 2004 года. Заснаваны Маладым Фронтам блок «Маладая Беларусь» уваходзіў у Стала Дзеючую Нараду дэмакратычных палітычных партый, а потым у Аб'яднаныя дэмакратычныя сілы Беларусі (АДС).

Як сцвярджае сайт арганізацыі, актывісты «Маладой Беларусі» сабралі больш за 40 тысяч подпісаў у сваю падтрымку[20] і выступалі супраць правядзення ў Беларусі трэцяга рэферэндуму. Падчас абвяшчэння Лукашэнкам аб правядзенні рэферэндуму «Малады Фронт» арганізаваў акцыю пратэсту на Кастрычніцкай плошчы, за якую адзін з лідараў «Маладога Фронту» і «Маладой Беларусі», Зміцер Дашкевіч быў арыштаваны і асуджаны да 10 сутак адміністрацыйнага арышту. Адзін жа з заснавальнікаў «Маладога Фронту», лідар «Маладой Беларусі», Павел Севярынец быў асуджаны да трох гадоў абмежавання волі за арганізацыю акцый пратэсту ў дзень правядзення рэферэндуму і на наступны дзень пасля яго.

Сцяг Маладога Фронту на акцыі супраць фальсіфікацыі вынікаў галасавання падчас прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі 2006 года.

Падчас прэзідэнцкай кампаніі 2006 года «Малады Фронт» быў адным з арганізатараў акцый супраць фальсіфікацый вынікаў галасавання, а таксама «намётавага гарадка» на Кастрычніцкай плошчы (удзельнікі акцыі называлі плошчу імем Каліноўскага) у Мінску з 20 па 24 сакавіка 2006 года.

У чэрвені 2006 года маладафронтаўцы, выступаючы супраць крымінальнага пераследу актывістаў сваёй арганізацыі, распачалі моладзевую галадоўку, якая стала адной з самых працяглых і самай масавай грамадска-палітычнай галадоўкаю. Доўжылася яна 24 дні з удзелам болей 100 маладафронтаўцаў[23].

Шэраг актывістаў і лідараў Маладога Фронту ўвайшлі ў Арганізацыйны камітэт па заснаванні партыі Беларуская Хрысціянская Дэмакратыя.

У 2008 годзе маладафронтаўцамі быў праведзены шэраг паспяховых агульнанацыянальных кампаній.[24] У межах грамадскай кампаніі «Беларускую кнігу дзецям!» маладафронтаўцы сабралі некалькі тысяч беларускамоўных выданняў, якія былі перададзены ў дзіцячыя дамы Мінску і іншых гарадоў Беларусі. Таксама на патрэбы дзіцячых дамоў і школ-інтэрнатаў пайшлі сабраныя рэчы і грошы на Калядным фестывалі «Спяшайцеся рабіць дабро!», у якім прымалі ўдзел вядомыя музыкі, грамадска-палітычныя дзеячы.

З 7 лістапада па 10 снежня 2008 года Малады Фронт правёў кампанію «Камунізм пад трыбунал!», якая завяршылася аднадзённым пастом. У межах кампаніі МФ арганізаваў дзясяткі антыкамуністычных пікетаў і інфармацыйных акцый па ўсёй Беларусі, правёў шырокае навукова-грамадскае паседжанне пад назвай «Злачынствы камуністычнае ідэалогіі. Лічбы і факты».

У 2008 годзе падчас маладафронтаўскай кампаніі «МТС па-беларуску!»[25], якую распачаў салігорскі блогер, неабыякавыя людзі накіравалі шэраг папяровых і электронных лістоў у галоўны офіс прадстаўніцтва кампаніі МТС у Беларусі. У адказ мабільны аператар стварыў беларускамоўную версію сайта. Пазней актывісты перадалі ў галоўны офіс кампаніі каля 2,5 тысяч подпісаў за беларусізацыю МТСу. У выніку ў тэлефонаў абанентаў МТС з'явілася падтрымка беларускай мовы.

За часы свайго існавання арганізацыя правяла дзясяткі палітычных акцый, самыя вядомыя з якіх: «Акцыя Любові», «Горад Наш!», «Беларусь у Еўропу!», «Вырабы», «Выбірай!», «Не трэцяму тэрміну!», «Хочам новага!», «Байкот 2008!», «Шоу Беларушчыны», «Камунізм пад трыбунал!», «Беларускую кнігу дзецям!», «Калядны Фэст».

У 2015 годзе Маладым Фронтам заснаваны спартыўна-патрыятычны клуб «Ваяр»[26]. 21 лістапада 2015 года «Ваяр» правёў першую трэніроўку, на ёй выкарыстоўвалася страйкбольная зброя[27].

Восенню 2016 года арганізацыяй праведзены шэраг акцый па зборы подпісаў за наданне бела-чырвона-беламу сцягу статуса гісторыка-культурнай каштоўнасці[28][29].

Супрацьстаянне «рэжыму»[правіць | правіць зыходнік]

Пачынаючы з 2000 года, Малады Фронт пяць разоў спрабаваў атрымаць рэгістрацыю ў Міністэрстве юстыцыі Беларусі, але ўсе пяць разоў яму было адмоўлена ў гэтым. Маладафронтаўцы лічаць, што ўлады наўмысна не рэгіструюць арганізацыю, каб мець рычагі ціску на маладзёжных актывістаў з дапамогай антыканстытуцыйнага[30][31][32][33][34] артыкулу 193-1 крымінальнага кодэксу РБ. У межах кампаніі па супрацьстаянні крымінальнаму пераследу за дзейнасць ад імя незарэгістраванай арганізацыі маладафронтаўцы зарэгістравалі сваю арганізацыю ў Чэхіі[1]. Планы зарэгістраваць арганізацыю ў Літве[35], Польшчы і ва Украіне засталіся нерэалізаванымі.

Члены арганізацыі знаходзяцца пад сталым ціскам з боку рэжыму, шэраг з іх праследавалі па палітычных матывах[36] і нават асуджаныя: самыя знакамітыя з іх — гэта справы Аляксея Шыдлоўскага, Вадзіма Лабковіча, Паўла Севярынца, Паўла Мажэйкі, Артура Фінькевіча, Змітра Дашкевіча. Са сталай перыядычнасцю шэрагоўцы і лідары арганізацыі за сваю дзейнасць падвяргаюцца адміністрацыйнаму пераследу, самымі распаўсюджанымі відамі якога з'яўляюцца арышт (да 25 сутак) і штрафы. Не спыняецца таксама ціск і з боку спецслужбаў рэжыму.

Пасля прэзідэнцкай кампаніі 2006 года на лідараў «Маладога Фронту», Змітра Дашкевіча, Сержука Лісічонка, Барыса Гарэцкага і Алега Корбана, была ўзбуджаная крымінальная справа па артыкуле 193-1 (Дзейнасць незарэгістраванай Мін'юстам арганізацыі). Паводле гэтай крымінальнай справы, 1 лістапада 2006 года лідар «Маладога Фронту» Зміцер Дашкевіч быў асуджаны на паўтара года калоніі агульнага рэжыму[37]. Цягам года па гэтым жа артыкуле былі асуджаныя іншыя лідары і актывісты МФ — Іван Шыла[38] (Салігорск), Наста Палажанка, Зміцер Хведарук, Аляксей Янушэўскі, Алег Корбан, Барыс Гарэцкі[39] (Мінск), Анастасія Азарка[40] (Нясвіж), Яраслаў Грышчэня[41] (Баранавічы), Кася Салаўёва[42] (Полацк), Эдуард Зелянкоў[43] (Жлобін). Усе яны былі прысуджаны да штрафу альбо папярэджання.

Таксама быў узбуджаны шэраг крымінальных спраў паводле артыкулу 193-1, якія не дайшлі да суду. Так крымінальная справа была таксама заведзеная на актывіста Жлобінскай філіяла МФ — Кірыла Атаманчыка[44]. Крымінальныя справы былі ўзбуджаны на кіраўніка Гомельскага МФ Андруся Цянюту і кіраўніка Светлагорскага МФ Арсенія Ягорчанку[45]. У Жодзіна крымінальная справа была ўзбуджана адразу на некалькіх маладафронтаўцаў — Сяржука Гудзіліна, Яўгена Ваўкаўца і Алеся Чарэйку[46]. Кіраўніка Жодзінскай філіяла МФ, аднаго з лідараў руху — Паўла Красоўскага, абвінаваціўшы ў віцебскіх выбухах і двух забойствах, змясцілі ў следчы ізалятар. Праз месяц сфальсіфікаваная справа на Паўла Красоўскага за поўным няйменнем доказаў была спынена, а сам Павел быў вызвалены[47].

Крымінальны пераслед не нанёс чаканых рэжымам вынікаў, «Малады Фронт» толькі ўзмацніўся ў гэтым выпрабаванні і з'яднаўся,[48] правёў надзвычай моцныя кампаніі салідарнасці з палітзняволенымі сябрамі сваёй арганізацыі і тымі, каторыя патрапілі пад крымінальны пераслед[49][50][51][52]. Лідара МФ Змітра Дашкевіча дзякуючы моцнай кампаніі салідарнасці вызвалілі з калоніі на паўтара месяца раней тэрміну, вынесенага судом першай інстанцыі[53]. У знак салідарнасці з «Маладым Фронтам» у арганізацыю ўступілі такія вядомыя грамадска-палітычныя дзеячы, як Аляксандр Мілінкевіч, Анатоль Лябедзька. Пасля вызвалення, ганаровым сябрам «Маладога Фронту» стаў і Аляксандр Казулін[54]. Адзначыўшы гатоўнасць «ахвяраваць уласнай свабодай, здароўем і нават жыццём у імя сваіх ідэалаў», штотыднёвік «Наша Ніва» «Чалавекам года 2007» абвясціў «маладафронтаўца»[55]. Як лічаць актывісты «Маладога Фронту» ўсё гэта засведчыла, што беларускі рэжым пацярпеў паражэнне ў сваіх спробах спынення дзейнасці маладзёжнага руху.

Крытыка[правіць | правіць зыходнік]

  • Некаторыя прадстаўнікі арганізацыі выказвалі погляды гамафобскага характару. На сходзе ў 2013 годзе Малады Фронт прыняў рэзалюцыю аб каштоўнасным падмурку арганізацыі. У рэзалюцыі гомасексуальнасць была ўключана ў лік маральнай разбэшчанасці, разам з п'янствам, наркаманіяй і педафіліяй[56]. Кіраўнік Маладога фронту Зміцер Дашкевіч сказаў, што ён больш хацеў б быць на пасадзе прэзідэнта Беларусі дыктатара Лукашэнку чым адкрытага гея[57]. Артур Фінькевіч, якога запыталі, як Малады Фронт у выпадку прыходу да ўлады будзе ставіцца да асоб нетрадыцыйнай сексуальнай арыентацыі адказаў, што як да выродкаў. Сказаў аднак, што гэта яго асабістае меркаванне, а не афіцыйная пазіцыя Маладога фронту[58]. Праваабаронча арганізацыя ГейБеларусь, якая бароніць правы асяроддзя ЛГБТ у Беларусі, уключыла трох сучасных і былых членаў Маладога Фронту: Дзмітрыя Дашкевіча, Артура Фінькевіча і Паўла Севярынца ў свой Чорны спіс і абвінаваціла іх у падтрымцы гамафобіі і дыскрымінацыі сексуальных меншасцяў[59]. Аднак не ўсе дзеячы Маладога Фронту падзяляюць такую пазіцыю. Іван Шыла звярнуў увагу, што гамафобскія выпадкі з удзелам некаторых актывістаў арганізацыі супярэчаць правілам, якімі Малады Фронт хацеў б кіравацца[60]:
" У статуце напісана, што ў сваёй дзейнасьці мы кіруемся "Міжнародным пактам аб палітычных і грамадзянскіх правах". У сваю чаргу там вядзецца гаворка пра забарону дыскрымінацыі. Таму, напрыклад, вырываць сьцяг у прадстаўнікоў ЛГБТ гэта акурат ахвяраваньне прынцыпамі дэмакратычнай моладзевай арганізацыі. І таму кажу — не, арганізацыі не павінна ахвяраваць прынцыпамі. "
  • Беларускі палітолаг В. Казлякоў сцвярджае, што Малады Фронт за час свайго існавання «праславіўся» арганізацыяй нешматлікіх, але крыклівых акцый, сутычкамі з міліцыяй з наступным затрыманнем асобных «экстрэмістаў». Актывісты Маладога Фронту неаднаразова затрымліваліся за парушэнне грамадскага парадку[61].

З'езды Маладога Фронту[правіць | правіць зыходнік]

Старшыні Маладога Фронту[правіць | правіць зыходнік]

Павел Севярынец — адзін з заснавальнікаў Маладога Фронту.

Малады Фронт у інтэрнеце[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 «Малады Фронт» афіцыйна зарэгістраваны ў Чэхіі// Радыё «Рацыя». 15 студзеня 2008
  2. ↑ http://bdg.by/news/news.htm?111486,3
  3. ↑ http://news.invictory.org/issue8566.html
  4. ↑ 4,0 4,1 Алег Тачоны. Прэзідэнтура — апазіцыя 4:2// Наша Ніва. № 21 (283), 7 чэрвеня 2002 г.
  5. ↑ http://www.ng.ru/courier/2006-10-23/16_belorussia.html
  6. ↑ (руск.) Дмитрий Волков. В режиме ожидания// Белорусская деловая газета. № 1534 17 чэрвеня 2005
  7. ↑ http://www.otherside.com.ua/news/detail.php?id=1374
  8. ↑ http://svabodaby.net/index.php?id=3&sub=188
  9. ↑ http://www.polskie-radio.eu/zagranica/by/news/print.aspx?id=58253
  10. ↑ http://nn.by/?c=ar&i=40287
  11. ↑ http://naviny.by/rubrics/opinion/2010/05/14/ic_articles_410_167803/
  12. ↑ http://bdg.press.net.by/2005/06/2005_06_17.1534/1534_4_2.shtml
  13. ↑ http://naviny.by/rubrics/society/2009/09/07/ic_news_116_317189/
  14. ↑ Валерый Карбалевіч. Экспертыза «Свабоды»: Якія вынікі змагання за моладзь?// Радыё «Свабода» 10 верасня 2009
  15. ↑ (руск.) Не ходите детки в экстремисты// Сайт супольнасці «Трэці шлях». 2 сакавіка 2006
  16. ↑ Гісторыя (бел.) . mfront.net. Праверана 11 лютага 2016.
  17. ↑ Статут Маладога Фронту// Сайт «Маладога Фронту». Дата доступу: 11 жніўня 2009
  18. ↑ (англ.) Belarus — YF// Сайт «Еўрапейскіх навучэнцаў-дэмакратаў». Дата доступу: 11 жніўня 2009
  19. ↑ (англ.) Member organisations// Сайт «Моладзі Еўрапейскай народнай партыі». Дата доступу: 11 жніўня 2009
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 Што зрабіў Малады Фронт. Найбольш значныя факты, поспехі і дасягненні// Сайт «Маладога Фронту». Дата доступу: 22 сакавіка 2010
  21. ↑ (руск.) Государственная молодежная политика как важнейшее направление деятельности государства// Сайт «Рэфераты». Дата доступу: 15 жніўня 2009
  22. ↑ Сяргей Рак. Кроніка абароны Курапатаў// Наша Ніва. № 38 (300), 11 кастрычніка 2002 г.
  23. ↑ Аркадзь Шанскі. Самая масавая галадоўка// Наша Ніва. № 20 (474) 2 чэрвеня 2006. С. 3, 7.
  24. ↑ П. Севярынец, Н. Палажанка. «Маладафронтаўцы» // Мінск, 2009. — 216 с.
  25. ↑ http://www.belmts.info
  26. ↑ Пачынае працу спартова-патрыятычны клуб «Ваяр»
  27. ↑ «Малады фронт» стварае спартова-патрыятычны клюб «Ваяр» (бел.) . Радыё Свабода. Праверана 4 кастрычніка 2016.
  28. ↑ В Минске задержан Дмитрий Дашкевич (руск.) . tut.by. Праверана 4 кастрычніка 2016.
  29. ↑ "Завітала на акцыю, а яны на мяне пратакол!" "Молодой Фронт" собрал подписи за БЧБ-флаг (руск.) . tut.by. Праверана 4 кастрычніка 2016.
  30. ↑ http://www.ampby.org/news.aspx?id=255
  31. ↑ Гары Паганяйла. Экспертнае заключэнне па арт. 193-1 КК РБ// Беларускі Хельсінкскі Камітэт. 29 мая 2007
  32. ↑ Таццяна Поклад. Кампанія Amnesty International за свабоду слова ў Беларусі// Радыё «Свабода». 28 жніўня 2008
  33. ↑ http://www.svaboda.org/content/article/1814508.html
  34. ↑ http://www.ampby.org/news.aspx?id=286
  35. ↑ Таццяна Поклад. Распачалася рэгістрацыя «Маладога фронту» ў Літве // Радыё «Свабода». 21 жніўня 2008
  36. ↑ http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=6&news=2218&newsPage=0
  37. ↑ http://news.tut.by/politics/76679.html
  38. ↑ Севярын Квяткоўскі, Алег Груздзіловіч. Суды над маладафронтаўцамі ў Нясвіжы і Салігорску: Рэпартаж// Радыё «Свабода». 4 верасня 2007
  39. ↑ Зміцер Панкавец. Прысуд маладафронтаўцам: Хведарук — 1 млн 240 тыс., Корбан, Янушэўскі, Гарэцкі — 930 тыс., Палажанка — папярэджанне// Наша Ніва. 29 мая 2007
  40. ↑ Сямён Печанко. Фотарэпартаж з суду над Настай Азаркай// Наша Ніва. 4 верасня 2007
  41. ↑ Зміцер Панкавец, Сяргей Макарэвіч. Яраслаў Грышчэня: «Прашу мяне расстраляць»// Наша Ніва. № 34 (536), 13 верасня 2007. С. 2, 6.
  42. ↑ Зміцер Панкавец. «Калі жаданне адрадзіць мову лічыць крыміналам, то я вінаватая»// Наша Ніва. 8 красавіка 2008
  43. ↑ Жлобінскі актывіст Эдуард Зелянкоў, абвінавачаны ў дзейнасці ад імя незарэгістраванага грамадскага аб'яднання, пакараны штрафам у памеры 30 базавых велічыняў// Праваабарончы цэнтр «Вясна». 30 чэрвеня 2006
  44. ↑ Актывіст «Маладога фронту» Кірыл Атаманчык просіць КДБ закрыць яго крымінальную справу// Радыё «Рацыя». 30 красавіка 2009
  45. ↑ Любоў Лунёва. Новыя крымінальныя справы супраць «Маладога Фронту»// Радыё «Свабода». 18 верасня 2007
  46. ↑ Узбуджана чарговая крымінальная справа супраць актывістаў «Маладога Фронту»// Хартыя'97. 12 красавіка 2006
  47. ↑ Зміцер Панкавец. Павел Красоўскі: «Калі мяне пачалі падазраваць яшчэ ў двух забойствах, я трохі супакоіўся»// Наша Ніва. № 38 (492), 20 кастрычніка 2006. С. 4.
  48. ↑ http://www.euramost.org/?artc=11164
  49. ↑ Мікола Бугай. Пісьменнікі і палітыкі заклікаюць прыйсці на суд над маладафронтаўцамі// Наша Ніва. № 18 (520), 18 мая 2007. С. 10.
  50. ↑ http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=6&news=16177&newsPage=0
  51. ↑ http://www.svaboda.org/content/article/759945.html
  52. ↑ http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=6&news=13117&newsPage=0
  53. ↑ http://www.afn.by/news/i/94718
  54. ↑ Алесь Дашчынскі. Аляксандра Казуліна прынялі ў «Малады фронт»// Радыё «Свабода». 19 жніўня 2008
  55. ↑ Дзмітрый Панкавец, Мікола Бугай. Асобы года// Наша Ніва. № 48 (550) 27 снежня 2007. С. 3-5.
  56. ↑ nv-online.info/attachment/456/Narodnaya_volia_29_10.pdf
  57. ↑ http://rusrep.ru/dashkevich
  58. ↑ http://www.svaboda.org/content/transcript/770829.html
  59. ↑ http://gaybelarus.org/chorny_spis.html
  60. ↑ http://www.svaboda.org/content/interview/25166911.html
  61. ↑ (руск.) Владимир Козляков. Партийные ловушки// Беларуская думка. Люты 2008. С. 36-39.
  62. ↑ Зьезд МФ працягнецца на другой сэсіі (бел.) . mfront.net. Праверана 2 лютага 2016.
  63. ↑ “Малады Фронт” з новай стратэгіяй дзеянняў (бел.) . racyja.com. Праверана 2 лютага 2016.
  64. ↑ Адбылася заключная сесія з’езду МФ (бел.) . mfront.net. Праверана 2 лютага 2016.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Малады_Фронт&oldid=3154491"