Леў IX

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Леў IX (Папа Рымскі))
Леў IX
лац.: Leo PP. IX
Леў IX
152-і Папа Рымскі
18 лютага 1049 — 19 красавіка 1054
Папярэднік Дамасій II, Папа Рымскі
Пераемнік Віктар II
Roman Catholic Bishop of Toul[d]
май 1026 — 1051
Папярэднік Hermann of Toul[d]
Пераемнік Odo of Scarpone[d]

Дзейнасць каталіцкі святар, пісьменнік
Імя пры нараджэнні граф Бруна фон Эгісхайм-Дагсбург
Арыгінал імя
пры нараджэнні
ням.: Bruno von Egisheim-Dagsburg
Нараджэнне 21 чэрвеня 1002[1][2]
Смерць 19 красавіка 1054[1][2] (51 год)
Пахаванне
Дынастыя Этыханіды[d]
Бацька Hugh IV, count of Nordgau[d]
Маці Heilwig of Dabo[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леў IX (лац.: Leo PP. IX; свецкае імя граф Бруна фон Эгісхайм-Дагсбург ням.: Bruno von Egisheim-Dagsburg; 21 чэрвеня 1002, Эгісхайм, Эльзас  — 19 красавіка 1054, Рым) — Папа Рымскі з 12 лютага 1049 па 19 красавіка 1054. Прылічаны Рымска-каталіцкай царквой да ліку святых. Дзень памяці — 19 красавіка.

Стрыечны брат імператара Конрада II і далёкі сваяк Генрыха III (1039-1056), а таксама адзін з апошніх прадстаўнікоў дынастыі Этыханідаў.

Леў IX быў біскупам у Тулі (з 1026), дзякуючы ўплыву імператара Генрыха III абраны ў Вормсе, паклаў пачатак спрэчкам наконтінвестытуры і бясшлюбнасці духавенства, 1053 узяты ў палон нарманамі.

Леў IX быў зацятым прыхільнікам рэформы царквы. Не выступаючы супраць прызначэння каралём біскупаў і абатаў, асноўныя высілкі сканцэнтраваў на ўздыме маральнага ўзроўню духавенства. Праявіў сябе рашучым барцом з сіманіяй, абумоўленай на той момант практыкай свецкай інвестытуры. Ужо ў красавіку 1049 г. склікаў сабор у Рыме, які пазбавіў шэраг біскупаў сану. У кастрычніку 1049 г. склікаў сабор у Рэймсе. У Рэймскім саборы ён загадаў выставіць на алтары труну з мошчамі Св. Рэмігія, які ахрысціў Хлодвіга. Кожны з прысутных на саборы біскупаў і абатаў павінен быў паклясціся перад гэтымі мошчамі, што ён невінаваты ў граху сіманіі.

Леў IX упершыню ўвёў у калегію кардыналаў неітальянцаў, якія з'яўляліся прыхільнікамі царкоўнай рэформы. Леў IX быў першым з Пап, хто пасля 250-гадовага перапынку адважыўся здзейсніць паездкі на поўнач ад Альпаў. Імкненне Льва IX падпарадкаваць сабе поўдзень Італіі, які знаходзіўся пад царкоўнай юрысдыкцыяй канстанцінопальскага патрыярха, паслужыла штуршком да вострага канфлікту з візантыйскай царквой, што выліўся ў Вялікі раскол.

У 1054 Рымскі Папа Леў IX паслаў у Канстанцінопаль легатаў на чале з кардыналом Гумбертам для дазволу канфлікту, пачатак якому было пакладзена зачыненнем у 1053 лацінскіх цэркваў у Канстанцінопалі па распараджэнні патрыярха Міхаіла Кіруларыя, пры якім яго «канцлер» Нікіфар выкідваў з даразахавальніц Святыя Дарункі, прыгатаваныя па заходнім звычаі з прэснага хлеба, і таптаў іх нагамі[5].

Помнік Папе Льву IX у Эгісхайме, Эльзас
Мемарыяльная дошка на сцяне замка Эгісхайм у Эльзасе, месцы нараджэння Папы Льва IX.

Аднак знайсці шлях да прымірэння не ўдалося, і праз тры месяцы пасля смерці Льва IX 16 ліпеня 1054 у саборы Святой Сафіі папскія легаты абвясцілі пра звяржэнне Кіруларыя і яго адлучэнне ад Царквы. У адказ на гэта 20 ліпеня патрыярх аддаў анафеме легатаў. Адбыўся падзел цэркваў на Каталіцкую і Праваслаўную.

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]