Населены пункт Дакто (в’етн.: Đắk Tô) размяшчаўся ў цяжкапраходнай і маланаселенай мясцовасці недалёка ад в’етнама-лаоскай мяжы. Восенню 1967 года тут дзейнічала 1-я дывізія Арміі Паўночнага В’етнама. Наступленне было адной з аперацый у серыі так званых «пагранічных бітваў», закліканых адцягнуць амерыканскія падраздзяленні і ўвага камандзіраў ЗША ад густанаселеных раёнаў краіны, якія былі мэтай будучага Тэцкага наступлення.
3 лістапада адбылося першае бое сутыкненне. У рамках аперацыі «Макартур» (MacArthur) каля Дакто была задзейнічана брыгада 4-й пяхотнай дывізіі ЗША, амаль уся 173-я паветрана-дэсантная брыгада, а таксама падраздзяленні паўднёвав’етнамскай арміі. Першыя два тыдні бітва характарызавалася серыяй кароткіх і разлютаваных баёў за кантроль над вышынямі ў асноўным паўднёвей і на паўднёвы захад ад Дакто. Своечасовая перакідка амерыканскіх падмацаванняў адыграла сваю ролю — паўночнав’етнамскія падраздзялення пачалі адыход у Лаос, дзе маглі перагрупавацца і атрымаць папаўненні[4]. Адыход прыкрываў 174-ы полк, які заняў пазіцыі на вышыні 875 ля самай мяжы.
Штурм вышыні 875 амерыканскімі войскамі стаў самым кровапралітным эпізодам усёй бітвы. Батальён 173-й брыгады, які пачаў штурм 19 лістапада, панёс найцяжэйшыя страты. Пасля прыбыцця яшчэ аднаго батальёна. 23 лістапада вышыня была ўзята. Узяцце вышыні 875 лічыцца канцом бітвы за Дакто.
Камандуючы войскамі ЗША і саюзнікаў у В’етнаме генерал Уільям Уэстморленд абвясціў пра перамогу ў бітве, хоць зыход баявых дзеянняў быў неадназначны. У гісторыі вайны ў В’етнаме бітва пры Дакто засталася менш прыкметнай, чым шмат у чым падобная бітва ў даліне Я-Дранг у лістападзе 1965 года, аднак па маштабнасці і лютасці пераўзыходзіла яе[5]. Паводле заходніх ацэнак, страты ЗША склалі 361 забітымі, Паўднёвага В’етнама 73 забітымі. Страты Паўночнага В’етнама склалі ад 1000 да 1664 забітымі.
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Масавае забойства ў Сангмі • Масавае забойства ў Хамі • Катаванні амерыканскіх ваеннапалонных у Паўночным В’етнаме • Праблема пакінутых амерыканскіх ваеннапалонных у В’етнаме • Палёты смерці • Лай Дайхан
