Экватарыяльная Гвінея: Розніца паміж версіямі

[[Сцяг {{{Родны склон}}}]]	[[Герб {{{Родны склон}}}]]
	[[Гімн {{{Родны склон}}}\|Дзяржаўны гімн {{{Родны склон}}}]]
Афіцыйныя мовы	іспанская, французская і партугальская мова
Сталіца	Малаба;
Форма кіравання
{{{Пасады кіраўнікоў}}}	{{{Кіраўнікі}}}
Валюта	Франк КФА[d]
Інтэрнэт-дамен	.gq
Код ISO (Alpha-2)	GQ
Код ISO (Alpha-3)	GNQ
Код МАК	GEQ
Тэлефонны код	+240
Часавыя паясы	UTC+1

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 01:10, 28 жніўня 2012

Экватарыяльная Гвінея, Рэспубліка Экватарыяльная Гвінея (ісп.: República de Guinea Ecuatorial) — краіна ў Афрыцы. Уключае мацерыковую частку — Рыа-Муні (26 тыс. км²) і астравы Анабон і Біёка ў Гвінейскім заліве. Мяжуе на поўначы з Камерунам, на поўдні і паўднёвым усходзе — з Габонам. Сталіца — Малаба, размешчаная на востраве Біёка (раней Фернанда-По). Насельніцтва складае 504 тысячы чалавек (2009)^[3].

Мінуўшчына

Краіна атрымала незалежнасць ад Іспаніі ў 1968 годзе. Тады ж першым прэзідэнтам абралі Францыска Маціяса Нгуэма, які дагэтуль працаваў клеркам у каланіяльнай адміністрацыі. Пасля абрання Нгуэма кінуў у астрог свайго суперніка ў выбарах Баніфацыя Эду, які і скончыў там сваё жыццё. Пазней Францыска Нгуэма адправіў у выгнанне 70 тысячаў іспанцаў, у якіх адабраў маёнткі дзеля ажыццяўлення сацыялістычнага шляху развіцця. У выніку ў 1975 годзе былі зачыненыя школы, бо не засталося настаўнікаў. Урад забараніў ужываць слова «інтэлігенцыя», а потым і дзейнасць каталіцкай царквы. Святароў пачалі забіваць, часта іх нават укрыжоўвалі. У выніку пашырэння катаванняў і забойстваў на астатніх жыхароў краіны (людзей забівалі жалезнымі прутамі, закопвалі жывымі ці катавалі голадам у астрогах і працоўных лагерах), паводле міжнародных арганізацый, загінула больш за 60 тысячаў. Тым часам, жонка Францыска Нгуэмы ўцякла за мяжу. Каб людзі не маглі ўцякаць з краіны, Нгуэма загадаў знішчыць усе караблі і рыбацкія лодкі. Ён таксама збіраў чарапы сваіх ворагаў, а галовы забітых вывешваліся па вуліцах. Дзяржаўны скарб перанеслі ў родную вёску Францыска Нгуэмы, дзе ён складваў грошы проста на зямлю ў сваім жытле^[3].

Пераварот адбыўся ў 1979 годзе, а да ўлады прыйшоў пляменнік Францыска Нгуэмы Тэадора Обіянг Нгуэма. Самога дыктатара расстралялі разам з бліжэйшымі паплечнікамі. Прыгавор выканалі мараканцы, бо мясцовыя вайскоўцы верылі ў яго надзвычайныя сілы. Пры Тэадоры Нгуэме на ўзбярэжжы краіны адкрылі залежы нафты, што ператварыла Экватарыяльную Гвінею ў аднаго з найбуйнешых экспарцёраў нафты ў Афрыцы. Аднак увесь прыбытак ад экспарту ідзе ў кішэню Тэадора Нгуэмы і яго сям'і^[3].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е http://www.guineaecuatorialpress.com/noticia.php?id=5434
↑ ^а ^б ^в https://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/africa
↑ ^а ^б ^в Павел Усаў. Экватарыяльная Гвінэя// Польскае радыё для замежжа. 15 ліпеня 2009

Шаблон:Пачатак артыкулу

[_c89c5528565b63e8-1] а ^б ^в ^г ^д ^е http://www.guineaecuatorialpress.com/noticia.php?id=5434

[_241093cbf957f39a-2] а ^б ^в https://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/africa

[Усаў-3] а ^б ^в Павел Усаў. Экватарыяльная Гвінэя// Польскае радыё для замежжа. 15 ліпеня 2009

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 22: / Радок 22: @@
 |схем.карта=
 |}}
-'''Экватарыяльная Гвінея''', '''Рэспубліка Экватарыяльная Гвінея''' ({{lang-es|República de Guinea Ecuatorial}}) — краіна ў [[Афрыка|Афрыцы]]. Уключае мацерыковую частку — Рыа-Муні (26 тыс. км²) і астравы [[Востраў Анабон|Анабон]] і [[Востраў Біёка|Біёка]] у [[Гвінейскі заліў|Гвінейскім заліве]]. Мяжуе на поўначы з [[Камерун]]ам, на поўдні і паўднёвым усходзе — з [[Габон]]ам. Сталіца — [[Горад Малаба|Малаба]], размешчаная на востраве [[востраў Біёка|Біёка]] (раней Фернанда-По). Насельніцтва складае 504 тысячы чалавек (2009)<ref name="Усаў"/>.
+'''Экватарыяльная Гвінея''', '''Рэспубліка Экватарыяльная Гвінея''' ({{lang-es|República de Guinea Ecuatorial}}) — краіна ў [[Афрыка|Афрыцы]]. Уключае мацерыковую частку — Рыа-Муні (26 тыс. км²) і астравы [[Востраў Анабон|Анабон]] і [[Востраў Біёка|Біёка]] ў [[Гвінейскі заліў|Гвінейскім заліве]]. Мяжуе на поўначы з [[Камерун]]ам, на поўдні і паўднёвым усходзе — з [[Габон]]ам. Сталіца — [[Горад Малаба|Малаба]], размешчаная на востраве [[востраў Біёка|Біёка]] (раней Фернанда-По). Насельніцтва складае 504 тысячы чалавек (2009)<ref name="Усаў"/>.
 == Мінуўшчына ==
-Краіна атрымала незалежнасць ад [[Іспанія|Іспаніі]] ў [[1968]] годзе. Тады ж першым прэзідэнтам абралі [[Францыска Нгуэма|Францыска Маціяса Нгуэма]], які дагэтуль працаваў клеркам у [[Каланіялізм|каланіяльнай]] адміністрацыі. Пасля абрання Нгуэма кінуў у астрог свайго суперніка ў выбарах Баніфацыя Эду, які і скончыў там сваё жыццё. Пазней Францыска Нгуэма адправіў у выгнанне 70 тысячаў іспанцаў, у якіх адабраў [[маёнтак|маёнткі]] дзеля ажыццяўлення [[сацыялізм|сацыялістычнага]] шляху развіцця. У выніку ў [[1975]] годзе былі зачыненыя школы, бо не засталося настаўнікаў. Урад забараніў ужываць слова «інтэлігенцыя», а потым і дзейнасць [[Каталіцкая царква|каталіцкай царквы]]. Святароў пачалі забіваць, часта іх нават укрыжоўвалі. У выніку пашырэння катаванняў і забойстваў на астатніх жыхароў краіны (людзей забівалі жалезнымі прутамі, закопвалі жывымі ці катавалі голадам у астрогах і працоўных лагерах), паводле міжнародных арганізацыяў, загінула больш за 60 тысячаў. Тым часам, жонка Францыска Нгуэмы ўцякла за мяжу. Каб людзі не маглі ўцякаць з краіны, Нгуэма загадаў знішчыць усе караблі і рыбацкія лодкі. Ён таксама збіраў чарапы сваіх ворагаў, а галовы забітых вывешваліся па вуліцах. Дзяржаўны скарб перанеслі ў родную вёску Францыска Нгуэмы, дзе ён складваў грошы проста на зямлю ў сваім жытле<ref name="Усаў">Павал Усаў. [http://www.polskieradio.pl/zagranica/by/news/print.aspx?id=112147 Экватарыяльная Гвінэя]// [[Беларуская служба Польскага радыё|Польскае радыё для замежжа]]. [[15 ліпеня]] [[2009]]</ref>.
+Краіна атрымала незалежнасць ад [[Іспанія|Іспаніі]] ў [[1968]] годзе. Тады ж першым прэзідэнтам абралі [[Францыска Нгуэма|Францыска Маціяса Нгуэма]], які дагэтуль працаваў клеркам у [[Каланіялізм|каланіяльнай]] адміністрацыі. Пасля абрання Нгуэма кінуў у астрог свайго суперніка ў выбарах Баніфацыя Эду, які і скончыў там сваё жыццё. Пазней Францыска Нгуэма адправіў у выгнанне 70 тысячаў іспанцаў, у якіх адабраў [[маёнтак|маёнткі]] дзеля ажыццяўлення [[сацыялізм|сацыялістычнага]] шляху развіцця. У выніку ў [[1975]] годзе былі зачыненыя школы, бо не засталося настаўнікаў. Урад забараніў ужываць слова «інтэлігенцыя», а потым і дзейнасць [[Каталіцкая царква|каталіцкай царквы]]. Святароў пачалі забіваць, часта іх нават укрыжоўвалі. У выніку пашырэння катаванняў і забойстваў на астатніх жыхароў краіны (людзей забівалі жалезнымі прутамі, закопвалі жывымі ці катавалі голадам у астрогах і працоўных лагерах), паводле міжнародных арганізацый, загінула больш за 60 тысячаў. Тым часам, жонка Францыска Нгуэмы ўцякла за мяжу. Каб людзі не маглі ўцякаць з краіны, Нгуэма загадаў знішчыць усе караблі і рыбацкія лодкі. Ён таксама збіраў чарапы сваіх ворагаў, а галовы забітых вывешваліся па вуліцах. Дзяржаўны скарб перанеслі ў родную вёску Францыска Нгуэмы, дзе ён складваў грошы проста на зямлю ў сваім жытле<ref name="Усаў">Павел Усаў. [http://www.polskieradio.pl/zagranica/by/news/print.aspx?id=112147 Экватарыяльная Гвінэя]// [[Беларуская служба Польскага радыё|Польскае радыё для замежжа]]. [[15 ліпеня]] [[2009]]</ref>.
 Пераварот адбыўся ў [[1979]] годзе, а да ўлады прыйшоў пляменнік Францыска Нгуэмы [[Тэадора Нгуэма|Тэадора Обіянг Нгуэма]]. Самога [[дыктатар]]а расстралялі разам з бліжэйшымі паплечнікамі. Прыгавор выканалі [[Марока|мараканцы]], бо мясцовыя вайскоўцы верылі ў яго надзвычайныя сілы. Пры Тэадоры Нгуэме на ўзбярэжжы краіны адкрылі залежы нафты, што ператварыла Экватарыяльную Гвінею ў аднаго з найбуйнешых экспарцёраў нафты ў Афрыцы. Аднак увесь прыбытак ад экспарту ідзе ў кішэню Тэадора Нгуэмы і яго сям'і<ref name="Усаў"/>.
@@ Радок 104: / Радок 104: @@
 [[ht:Gine ekwateryal]]
 [[hu:Egyenlítői-Guinea]]
 [[hy:Հասարակածային Գվինեա]]
 [[ia:Guinea Equatorial]]
 [[id:Guinea Khatulistiwa]]