Падзенне Сайгона

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Падзенне Сайгона
Асноўны канфлікт: Вайна ў В’етнаме
Дата 30 красавіка 1975
Месца Сайгон
Вынік перамога Паўночнага В’етнама
Праціўнікі
Сцяг В'етнама Паўночны В’етнам
Сцяг В'етконга В’етконг
Сцяг Паўднёвага В'етнама Паўднёвы В’етнам
Камандуючыя
Сцяг В'етнама Ле Зуан
Сцяг В'етнама Ван Цьен Зунг
Сцяг В'етнама Во Нгуен Зіяп
Сцяг В'етконга Ле Чонг Тан
Сцяг В'етконга Чан Ван Ча
Сцяг В'етконга Нгуен Хыу Ан
Сцяг В'етконга Ле Дык Ань
Сцяг Паўднёвага В'етнама Зыонг Ван Мінь
Сцяг Паўднёвага В'етнама Ву Ван Маў
Сцяг Паўднёвага В'етнама Нгуен Ван Таан
Сцяг Паўднёвага В'етнама Нгуен Хыу Хан
Сцяг Паўднёвага В'етнама Нгуен Фуок Вінь
Сцяг Паўднёвага В'етнама Лок Ле Нгуен
Сцяг Паўднёвага В'етнама Лі Тонг Ба
Сілы бакоў
120 000 чалавек 31 000 чалавек
Страты
невядома невядома
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Падзенне Сайгона — захоп горада Сайгона, сталіцы Паўднёвага В’етнама, сіламі Народнай арміі В’етнама і Нацыянальнага фронту вызвалення Паўднёвага В’етнама (таксама вядомага як В’етконг), што адбылося 30 красавіка 1975 года. Гэтая бітва азнаменавала канец В’етнамскай вайны і пачатак пераходнага перыяду перад аб’яднаннем В’етнама ў Сацыялістычную Рэспубліку, улада ў якой рэгулявалася Камуністычнай партыяй.

Войскі Паўночнага В’етнама пад камандаваннем генерала Ван Цьен Зунга пачалі апошнюю атаку на Сайгон, паўднёвав’етнамскімі сіламі ў якім камандаваў генерал Нгуен Ван Тоан. 29 красавіка пачаўся абстрэл горада цяжкай артылерыяй. У ходзе гэтай бамбардзіроўкі ў аэрапорце Таншанят загінулі два апошніх амерыканскіх вайскоўцаў, якія сталі ахвярамі вайны ў В’етнаме, Чарлз Мак-Маган і Дарвін Джадж. Да поўдня наступнага дня войскі Паўночнага В’етнама занялі важныя аб’екты горада і паднялі свой сцяг над прэзідэнцкім палацам Паўднёвага В’етнама. Паўднёвав’етнамскі ўрад капітуляваў неўзабаве пасля гэтага. Горад быў перайменаваны ў Хашымін у гонар прэзідэнта Дэмакратычнай Рэспублікі В’етнам Ха Шы Міна.

Падзення горада папярэднічала эвакуацыя амаль усяго амерыканскага грамадзянскага і ваеннага персаналу ў Сайгоне нароўні з дзесяткамі тысяч паўднёвав’етнамскіх грамадзянскіх асоб, звязаных з паўднёвав’етнамскім рэжымам. Эвакуацыя завяршылася аперацыяй «Парывісты вецер» — найбуйнейшай эвакуацыяй з дапамогай верталётаў у гісторыі. У дадатак да ўцёкаў бежанцаў, заканчэнне вайны і ўсталяванне новых парадкаў з боку камуністаў спрыялі зніжэнню колькасці насельніцтва горада.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Butler, David. The Fall of Saigon. — New York: Simon and Schuster, 1985.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]