Даўгі
Горад
Даўгі на карце Літвы   | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Даўгі́[2] або Доўгі[3], таксама Даўгай (літ.: Daugai) — горад у Аліцкім раёне Аліцкага павета Літвы, ля возера Даўгога. Адміністрацыйны цэнтр аднайменнай сянюніі. Размешчаны за 22 км ад Аліты, за 88 км ад Вільні.
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Варыянты назвы ў гістарычных крыніцах: Daugy (18 верасня 1501 года, 14 жніўня 1503 года[4], 4 кастрычніка 1511 года[5]); Давкги (1553 год)[6].
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Вялікае Княства Літоўскае
[правіць | правіць зыходнік]Першы пісьмовы ўпамін пра Доўгі (ням. Dowge) датуецца 1384 годам у хроніцы Тэўтонскага ордэна як паселішча на дарозе з Трокаў у Вільню[7]. У 1413 годзе ён увайшоў у склад Троцкага павета Троцкага ваяводства.
За часамі вялікага князя Вітаўта ў Даўгім збудавалі першы касцёл. У 1503 годзе ён упамінаецца як мястэчка. 26 красавіка 1792 году кароль і вялікі князь Станіслаў Аўгуст Панятоўскі надаў Даўгому магдэбургскае права і герб. У 1793 годзе сойм Рэчы Паспалітай пазбавіў Даўгі правоў горада.
Пад уладай Расійскай імперыі
[правіць | правіць зыходнік]У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай 1795 года Даўгі апынуўся ў складзе Расійскай імперыі, у Троцкім павеце Віленскай губерні. Жыхары мястэчка бралі актыўны ўдзел у нацыянальна-вызвольным паўстанні 1863—1864 гадоў.
За часамі Першай сусветнай вайны ў 1915 годзе Даўгі занялі войскі Германскай імперыі.
Найноўшы час
[правіць | правіць зыходнік]Па польска-літоўскіх баях і падпісанні пагаднення паміж Польшчай і Літвой у 1919 годзе Даўгі апынуўся ў складзе Літвы. З 1940 года ў Алітускім раёне Літоўскай ССР. За часамі Другой сусветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 году мястэчка было пад акупацыяй Германіі.
У 1956 годзе атрымаў статус горада. У 1950—1959 гадах быў цэнтрам Даўгайскага раёна.
З 1990 года ў складзе адноўленай незалежнай Літвы. Сучасны герб зацверджаны 4 жніўня 1998 года.
Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Эканоміка
[правіць | правіць зыходнік]У савецкі час у горадзе дзейнічаў малаказавод, было развіта рыбалоўства[11].
Славутасці
[правіць | правіць зыходнік]Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т Resident population by city / town at the beginning of the year — State Data Agency of Lithuania, 2023. Праверана 12 лютага 2023.
- ↑ ЭнцВКЛ 2005, с. 28.
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Мінск: Белкартаграфія. — Т. 2 / [складзены і падрыхтаваны да друку ў 2012 г. ; спецыяльны змест распрацавалі: Я. К. Анішчанка і інш.]. — 1 атлас (347, [4] с.) : каляр., карты, тэкст, іл., паказальнік с. — ISBN 978-985-508-245-4. С. 219. Сустракаецца таксама назва Доўгая.
- ↑ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 617, 668.
- ↑ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 201.
- ↑ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 165.
- ↑ «Геральдыкум». Даўгайскае староства
- ↑ State Data Agency of Lithuania Праверана 18 лютага 2018.
- ↑ State Data Agency of Lithuania Праверана 2 чэрвеня 2019.
- ↑ а б в Resident population by city / town at the beginning of the year — State Data Agency of Lithuania, 2023. Праверана 19 чэрвеня 2022.
- ↑ ВСЭ
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Яўген Анішчанка. Вялікае Княства Літоўскае ў сярэдзіне XVIII ст. (карта) // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 28—29. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
- Daugi // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom I: Aa — Dereneczna (польск.). — Warszawa, 1880. — S. 912.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Даўгі
Слоўнікі і энцыклапедыі |
|---|