Крыштаф Весялоўскі

Крыштаф Весялоўскі
літ.: Kristupas Dorohostaiskis польск.: Krzysztof Mikołaj Dorohostajski
Герб «Агеньчык»
Вялікі маршалак літоўскі 1635 — 1637
Папярэднік	Ян Станіслаў Сапега
Пераемнік	Аляксандр Людвік Радзівіл
Нараджэнне	1580
Смерць	19 красавіка 1637(1637-04-19)
Род	Весялоўскія[d]
Бацька	Пётр Весялоўскі
Маці	Соф’я з Любамірскіх[d]
Жонка	Аляксандра Марыяна з Сабескіх
Дзеці	няма
Грамадзянства	Вялікае Княства Літоўскае  Рэч Паспалітая

Крыштаф Весялоўскі (? — 19 красавіка 1637) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Падстолі (1600—1604), стольнік (1604—1620) і крайчы вялікі літоўскі (1620—1622), маршалак надворны літоўскі (1622—1635) і вялікі літоўскі (з 1635).

Трымаў Мельніцкае, Тыкоцінскае і Суражскае староствы, адміністратар Гарадзенскай эканоміі.

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Весялоўскіх герба «Агеньчык» зменены, сын Пятра, таксама маршалка вялікага літоўскага, і Соф’і з Любамірскіх.

Аляксандра з Сабескіх. Невядомы мастак, XVII ст.

Займаў шэраг дзяржаўных пасадаў, у тым ліку цівуна віленскага, гараднічага гарадзенскага і ляснічага новагародскага. Неаднаразова абіраўся паслом на соймы, іхні маршалак у 1609 і 1618 гадах.

Удзельнічаў у войнах з Масковіяй, Швецыяй і Асманскай імперыяй. Браў удзел у выправе на Швецыю ў 1598 годзе, у часе якой ягоны карабель пацярпеў крушэнне.

Прыхільнік Жыгімонта Вазы, падчас рокашу Зебжыдоўскага (1606—1609) актыўна яго падтрымліваў. Сойм 1620 года прызначыў яго камісарам для размежавання Падляшскага і Берасцейскага ваяводстваў.

Фундаваў кляштар брыгітак у Горадні, а таксама касцёлы ў Лунне, Квасах, Завадарах і інш. Заснаваў шпіталь для жаўнераў у Тыкоціне.

У шлюбе з Аляксандрай Марыянай Сабескай дзяцей не меў, выхоўваў прыёмную дачку і сваячку Грызельду з Вадынскіх (жонка Яна Станіслава Сапегі, захаваўся яе партрэт).

Крыніцы

• Радаман А. Весялоўскія // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 405. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.