Перайсці да зместу

Уладзімір Аляксандравіч Хвашчынскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Уладзімір Хвашчынскі)
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Хвашчынскі.
Футбол
Уладзімір Хвашчынскі
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Уладзімір Аляксандравіч Хвашчынскі
Нарадзіўся 10 мая 1990(1990-05-10)[1] (34 гады)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 179 см
Вага 73 кг[2]
Пазіцыя нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Дынама (Мінск)
Нумар 10
Клубная кар’ера[* 1]
2007—2012 Беларусь Брэст 90 (17)
2013—2014 Беларусь Дынама (Мінск) 30 (3)
2014 →  Беларусь Мінск 16 (6)
2015 Беларусь Мінск 25 (10)
2016—2018 Беларусь Дынама (Мінск) 76 (23)
2019—2020 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 12 (1)
2020 →  Беларусь Мінск 13 (5)
2020—2021 Беларусь Дынама (Мінск) 17 (4)
2021 →  Казахстан Каспій (Актау) 7 (0)
2022 Беларусь Мінск 27 (20)
2023— Беларусь Дынама (Мінск) 20 (6)
Нацыянальная зборная[* 2]
2009 Беларусь Беларусь (да 19) 1 (0)
2010—2012 Беларусь Беларусь (да 21) 8 (0)
2011—2012 Беларусь Беларусь (алімпійская) 6 (1)
2012—2023 Беларусь Беларусь 8 (1)
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 15 лютага 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 28 красавіка 2023

Уладзімір Хвашчынскі (нар. 10 мая 1990, Бабруйск) — беларускі футбаліст, нападнік мінскага «Дынама». Футбаліст года Беларусі (2022).

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

«Дынама» Брэст

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец брэсцкага футбола, у 2008 годзе пачаў праходзіць у асноўную каманду брэсцкага «Дынама». У 2012 годзе, пасля таго як клуб пакінулі Дзмітрый Мазалеўскі і Мікалай Януш, стаў асноўным нападнікам каманды.

«Дынама» Мінск

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2013 года перайшоў у мінскае «Дынама». Спачатку трывала з’яўляўся ў стартавым складзе, выступаючы звачайна на пазіцыі флангавага паўабаронцы, але потым страціў месца ў аснове і стаў толькі выхадзіць на замену. У сезоне 2014 канчаткова страціў месца ў аснове мінскага клуба. Выступаў пераважна за дубль, за асноўную каманду толькі 5 разоў выхадзіў на замену. У выніку ў ліпені 2014 года быў аддадзены ў арэнду ў футбольны клуб «Мінск»[3], дзе замацаваўся ў аснове на пазіцыі левага ўскрайняга нападніка.

У студзені 2015 года вярнуўся ў «Дынама»[4], якое ўзначаліў чэшскі спецыяліст Душан Угрын. Правёў разам з асноўнай камандай дынамаўцаў першыя два турэцкіх зборы (люты 2015 года), па выніках якіх не здолеў замацавацца ў складзе. У сакавіку 2015 года пакінуў «Дынама» па пагадненні бакоў[5].

Усяго нападнік правёў за мінскае «Дынама» 38 матчаў ва ўсіх турнірах (чэмпіянат і Кубак Беларусі, адборачныя раўнды Лігі Еўропы УЕФА), у якіх забіў 4 галы.

«Мінск»

[правіць | правіць зыходнік]

Адразу пасля расстання з «Дынама» Уладзімір далучыўся да складу «Мінска», разам з якім адправіўся на замежны збор[6]. 26 сакавіка 2015 года падпісаў кантракт з «гараджанамі»[7].

У складзе «Мінска» замацаваўся ў аснове, гуляючы на розных пазіцыях у нападзенні і паўабароне. З 10 галамі стаў адным з найлепшых бамбардзіраў чэмпіянату Беларусі 2015.

У студзені 2016 года стала вядома, што Хвашчынскі мае намер працягнуць кар’еру ў іншым чэмпіянаце[8].

Вяртанне ў «Дынама»

[правіць | правіць зыходнік]

Са студзеня 2016 года знаходзіўся на праглядзе ў мінскім «Дынама», і ў лютым вярнуўся ў склад дынамаўцаў[9]. Спачатку не меў трывалага месца ў аснове, але ўлетку, пасля прыходу на пасаду галоўнага трэнера Сяргея Бароўскага, здолеў стаць асноўным нападнікам мінчан, у выніку з 10 галамі (8 у чэмпіянаце, 1 у Кубку Беларусі і 1 у Лізе Еўропы) стаў найлепшым бамбардзірам каманды ў сезоне.

У снежні 2016 года падоўжыў кантракт з дынамаўцамі на наступны сезон[10], а ў жніўні 2017 года — да канца сезона 2018[11]. У сезоне 2017 заставаўся адным з асноўных нападнікаў, за сезон забіў 10 галоў (9 у чэмпіянаце Беларусі, 1 у Лізе Еўропы).

Сезон 2018 пачынаў, выходзячы на замену, але неўзабаве замацаваўся ў стартавым складзе. З верасня зноў стаў часцей выхадзіць на замену. Усяго за сезон забіў 9 галоў (6 у чэмпіянаце Беларусі, 3 у Лізе Еўропы) і стаў адным з найлепшых бамбардзіраў каманды. Па заканчэнні кантракта ў снежні 2018 года пакінуў «Дынама»[12].

«Шахцёр»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2019 года падпісаў кантракт з салігорскім «Шахцёрам»[13]. Не здолеў стаць іграком асновы, звычайна толькі часам выхадзіў на замену. У сакавіку 2020 года быў аддадзены ў арэнду ў «Мінск»[14], дзе стаў асноўным іграком. У ліпені 2020 года па заканчэнні арэнды вярнуўся ў Салігорск[15] і разарваў кантракт з «Шахцёрам»[16].

Трэці прыход у «Дынама» Мінск

[правіць | правіць зыходнік]

У ліпені 2020 года, пасля сыходу з «Шахцёра», зноў стаў іграком мінскага «Дынама»[17]. Трывала з’яўляўся ў аснове, чаргаваў выхады ў стартавым складзе і на замену. У снежні 2020 года падоўжыў кантракт з дынамаўцамі[18].

У сезоне 2021 стаў радзей з’яўляцца на полі, выхадзіў выключна на замену. У ліпені 2021 года быў адпраўлены ў арэнду ў казахстанскі клуб «Каспій»[19]. У снежні 2021 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Дынама»[20].

Вяртанне ў «Мінск»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2022 года падпісаў аднагадовы кантракт з «Мінскам»[21]. Стаў асноўным нападнікам каманды, у сезоне 2022 адзначыўся 20 галамі ў чэмпіянаце Беларусі, што стала найлепшым паказчыкам для беларускіх ігракоў з 2007 года. Па выніках сезона быў прызнаны найлепшым футбалістам Беларусі[22].

Чацвёрты прыход у «Дынама» Мінск

[правіць | правіць зыходнік]

У снежні 2022 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Мінск»[23] і хутка зноў стаў іграком «Дынама»[24].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Гуляў за моладзевую зборную Беларусі, з ёй выйграў бронзавы медаль чэмпіянату Еўропы 2011 у Даніі (выхадзіў на замену ў двух матчах). У 2011—2012 гадах — ігрок алімпійскай зборнай Беларусі.

14 лістапада 2012 года дэбютаваў за нацыянальную зборную Беларусі. 25 сакавіка 2013 года забіў свой першы гол за зборную ў таварыскім матчы супраць Канады, аднак пасля гэтага амаль 10 гадоў не выклікаўся ў зборную. 17 лістапада 2022 года пасля доўгага перапынку зноў згуляў за зборную ў таварыскім масчы супраць Сірыі.

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Vladimir Khvashchinski // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б https://fcminsk.by/player/vladimir-hvashhinskij/
  3. ↑ "Минск" арендовал Хващинского (руск.). football.by (8 ліпеня 2014). Праверана 15 лютага 2024.
  4. ↑ Кузьменок и Хващинский начнут подготовку к сезону в составе минского "Динамо" (руск.). football.by (10 студзеня 2015). Праверана 15 лютага 2024.
  5. ↑ Минское "Динамо" расторгло контракт с Владимиром Хващинским (руск.). football.by (5 сакавіка 2015). Праверана 15 лютага 2024.
  6. ↑ Хващинский отправился с «Минском» на сбор в Турцию (руск.). by.tribuna.com.
  7. ↑ Владимир Хващинский подписал контракт с "Минском" (руск.). football.by (27 сакавіка 2015). Праверана 15 лютага 2024.
  8. ↑ Владимир Хващинский покинул "Минск" (руск.). football.by (5 студзеня 2016). Праверана 15 лютага 2024.
  9. ↑ Хващинский, Шрамченко и Козлов подписали контракты с минским "Динамо" (руск.). football.by (12 лютага 2016). Праверана 15 лютага 2024.
  10. ↑ Минское "Динамо" продлило контракт с Хващинским (руск.). football.by (1 снежня 2016). Праверана 15 лютага 2024.
  11. ↑ Хващинский продлил контракт с минским "Динамо" (руск.). football.by (10 жніўня 2017). Праверана 15 лютага 2024.
  12. ↑ Минское «Динамо» объявило об уходе Хващинского (руск.). by.tribuna.com.
  13. ↑ Хващинский продолжит карьеру в "Шахтере" (руск.). football.by (3 студзеня 2019). Праверана 15 лютага 2024.
  14. ↑ "Минск" арендовал у "Шахтера" Хващинского (руск.). football.by (18 сакавіка 2020). Праверана 15 лютага 2024.
  15. ↑ Владимир Хващинский вернулся в Солигорск (руск.). football.by (7 ліпеня 2020). Праверана 15 лютага 2024.
  16. ↑ Владимир Хващинский вернулся в "Шахтер", но ненадолго (руск.). football.by (8 ліпеня 2020). Праверана 15 лютага 2024.
  17. ↑ Хващинский вновь в минском "Динамо" (руск.). football.by (10 ліпеня 2020). Праверана 15 лютага 2024.
  18. ↑ Хващинский продлил контракт с минским "Динамо" (руск.). football.by (29 снежня 2020). Праверана 15 лютага 2024.
  19. ↑ Минское "Динамо" отдало Хващинского в аренду в Казахстан (руск.). football.by (28 ліпеня 2021). Праверана 15 лютага 2024.
  20. ↑ Владимир Хващинский покинул минское "Динамо" (руск.). football.by (29 снежня 2021). Праверана 15 лютага 2024.
  21. ↑ Шрамченко и Хващинский будут защищать цвета "Минска" (руск.). football.by (10 студзеня 2022). Праверана 15 лютага 2024.
  22. ↑ АБФФ назвала Владимира Хващинского лучшим футболистом Беларуси 2022 года (руск.). football.by (28 лістапада 2022). Праверана 15 лютага 2024.
  23. ↑ Шрамченко, Хващинский и еще 12 человек покинули "Минск" (руск.). football.by (1 снежня 2022). Праверана 15 лютага 2024.
  24. ↑ Владимир Хващинский официально вернулся в минское "Динамо" (руск.). football.by (4 снежня 2022). Праверана 15 лютага 2024.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Уладзімір_Аляксандравіч_Хвашчынскі&oldid=4750421"