Кнут Гамсун

Кнут Гамсун
Knut Hamsun
Кнут Гамсун у 1890 г. (31 год)
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Кнуд Педэрсен
Дата нараджэння	4 жніўня 1859(1859-08-04)[…]
Месца нараджэння	Вога[d], Оплан, Нарвегія або Лом, Оплан, Нарвегія
Дата смерці	19 лютага 1952(1952-02-19)[…] (92 гады)
Месца смерці	Грымстад, Эўст-Агдэр, Нарвегія
Пахаванне	Nørholm[d]
Грамадзянства	Нарвегія
Жонка	Мары Гамсун[d] і Bergljot Bech[d]
Дзеці	Арыльд Гамсун[d], Элінор Гамсун[d], Торэ Гамсун[d] і Victoria Hamsun Charlesson[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, паэт, раманіст, драматург, крытык, пісьменнік
Гады творчасці	1877 — 1949
Кірунак	неарамантызм
Дэбют	Den Gaadefulde. En kjærlighedshistorie fra Nordland (1877)
Грамадская дзейнасць
Партыя	Nasjonal Samling[d]
Прэміі	Нобелеўская прэмія па літаратуры (1920)
Узнагароды	медаль Гётэ за мастацтва і навуку[d]
Подпіс
Hamsundagene
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кнут Га́мсун (нарв.: Knut Hamsun), сапраўднае імя Кнуд Пе́дэрсен (нарв.: Knud Pedersen; 4 жніўня 1859 — 19 лютага 1952) — нарвежскі пісьменнік, паэт, драматург, сацыяльны крытык, лаўрэат Нобелеўскай прэміі літаратуры (1920).

Біяграфія

Вёў вандроўнае жыццё, змяніў шмат прафесій. З 1911 года жыў у Нарвегіі. У 1934 годзе публічна выказаў сваю падтрымку нацыстам. У 1945 годзе арыштаваны, у 1947 годзе асуджаны за калабарацыянізм.

Творчасць

У ранніх раманах і аповесцях «Голад» (1890), «Містэрыі» (1892), «Новая зямля» (1893), «Пан» (1894), «Вікторыя» (1898), зборніку навел «Сіеста» (1898), напісаных у традыцыях неарамантызму, адчуваецца ўплыў філасофскіх ідэй Ф. Ніцшэ, Э. Сведэнбарга, А. Шапенгаўэра. С. Кіркегара, эстэтыкі А. Стрындберга, Ф. Дастаеўскага. У раманах «Пад восеньскай зоркай» (1906), «Бенані», «Роза» (абодва 1908), «Вандроўнік грае пад сурдзінку» (1909) дамінуюць матывы самотнага вандроўніцтва, беспрытульніцтва, пошуку шляхоў да зліцця з прыродай. Раманы «Апошняя ўцеха» (1912), «Дзеці свайго часу» (1913), «Мястэчка Сегельфос» (1915), «Плады зямлі» (1917; Нобелеўская прэмія) вызначаюцца непрыняццем тагачаснай заходняй цывілізацыі (за выключэннем нямецкай). Ідэі зліцця з прыродай і зямлёй развіваюцца ў раманах «Жанчыны каля студні» (1920), «Аўгуст» (1930), «А жыццё ідзе» (1933), «Кольца замыкаецца» (1936). Аўтар драматычных твораў «Каля брамы царства» (1895), «Гульня жыцця» (1896), «Вечаровая зара» (1898), «Манах Вэнт» (1902), зборнікаў вершаў «Дзікі хор» (1904), мемуараў «На зарослых сцяжынках» (1949).

Беларускія пераклады

Асобныя творы К. Гамсуна пераклалі на беларускую мову Лявон Баршчэўскі і Лідзія Ёхансен.

• Царыца Саўская // Крыніца 1996, № 25 (10).
• Голад / Пер. Л.Баршчэўскага; Пан. Вікторыя / Пер. Л. Ёхансен. Мн.: Выдавец А.Янушкевіч, 2017.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 16. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.

Спасылкі

• Голад. Урывак з рамана
• Бахарэвіч А. Успаміны пра электрычнасць — prajdzisvet.org