Надзін Гордымер

Надзін Гордымер
Надзін Гордымер
	англ.: Nadine Gordimer
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	20 лістапада 1923[…]
Месца нараджэння	Спрынгс, Экурхулені[d], Гаўтэнг[d], ПАР;
Дата смерці	13 ліпеня 2014[…] (90 гадоў)
Месца смерці	Яганэсбург, Яганэсбург[d], Гаўтэнг[d], ПАР;
Грамадзянства	ПАР;
Бацька	Ісідар Гордымер[d]
Маці	Ханна Гордымер[d]
Муж	Рэйнхальд Касірэр[d] і Джэральд Гаўрон[d]
Дзеці	Oriane[d]
Альма-матар	Вітватэрсрандскі ўніверсітэт[d];
Месца працы	Гарвардскі ўніверсітэт;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэтка, пісьменніца, раманіст, драматург, навэліст, scientific editor, празаік, удзельнік міжнароднага форуму
Гады творчасці	1939 — цяп. час
Жанр	раман, навэла і апавяданне
Мова твораў	англійская
Грамадская дзейнасць
Партыя	Афрыканскі нацыянальны кангрэс;
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук; Каралеўскае літаратурнае таварыства[d];
Прэміі	мемарыяльная прэмія Джэймса Тэйта Блэка[d] (1971) Букераўская прэмія (1974) Central News Agency Literary Award[d] (1974) Nelly Sachs Prize[d] (1985) кніжная прэмія Анісфілд-Вулф[d] (1988) член Каралеўскага літаратурнага таварыства[d] Central News Agency Literary Award[d] (1981) Central News Agency Literary Award[d] (1979)
Узнагароды	WH Smith Literary Award[d] (1961) Рымская прэмія[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы
	Цытаты ў Вікіцытатніку

Надзін Гордымер^[7] (англ.: Nadine Gordimer, 20 лістапада 1923, Спрынгс, правінцыя Гаўтэнг, раней Трансвааль — 13 ліпеня 2014, Яганэсбург, ПАР) — паўднёваафрыканская англамоўная пісьменніца, паэтэса. Аўтарка апавяданняў і раманаў антырасісцкай накіраванасці^[8]. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1991), «якая сваім пышным эпасам прынесла велізарную карысць чалавецтву».

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася ў пасёлку Спрынгс недалёка ад Яганэсбурга. Яе бацькамі былі яўрэі, якія эмігравалі ў Паўднёва-Афрыканскую Рэспубліку. Пісьменніцкую кар’еру пачала ва ўзросце дзевяці гадоў, а яе першае апавяданне «Заўтра прыходзь зноў» (Come Again Tomorrow) было надрукавана, калі Надзін споўнілася 15 гадоў.

Сусветную вядомасць Н. Гордымер атрымала за свой раман «Народ Джулая», які выйшаў у свет у 1981 годзе. Аснову большасці сюжэтаў твораў пісьменніцы складала тэма разбуральнага ўплыву апартэіду на ўзаемаадносіны паміж цемнаскурым насельніцтвам краіны і белым насельніцтвам ПАР^[9].

Зноскі

↑ ^а ^б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563"></a>
↑ ^а ^б Nadine Gordimer // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ Nadine Gordimer // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2629164"></a>
↑ ^а ^б ^в Blain V., Grundy I., Clements P. The Feminist Companion to Literature in English: Women Writers from the Middle Ages to the Present — 1990. — P. 440.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q47119734"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q18328141"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q47119724"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q47119715"></a>
↑ http://www.huffingtonpost.fr/2014/07/14/nadine-gordimer-ecrivain-afrique-du-sud-mort-prix-nobel-litterature_n_5584172.html
↑ ^а ^б https://www.britannica.com/biography/Nadine-Gordimer
↑ БелЭн, 1997
↑ Первый биографический словарь БЭС. — СПб.: Норинт; М.: РИПОЛ классик, 2007. — С. 279. — ISBN 978-5-7711-0114-9.
↑ http://nashaniva.by/?c=ar&i=131716

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 359. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).

[_64db4a4b8b38420f-1] а ^б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563"></a>

[_ff17207e125c6441-2] а ^б Nadine Gordimer // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>

[_442047646a54249d-3] Nadine Gordimer // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2629164"></a>

[_93627ca50f3b96c8-4] а ^б ^в Blain V., Grundy I., Clements P. The Feminist Companion to Literature in English: Women Writers from the Middle Ages to the Present — 1990. — P. 440.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q47119734"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q18328141"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q47119724"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q47119715"></a>

[_0d14d5e85a074fea-5] ttp://www.huffingtonpost.fr/2014/07/14/nadine-gordimer-ecrivain-afrique-du-sud-mort-prix-nobel-litterature_n_5584172.html

[_1ef633a17658bed0-6] а ^б https://www.britannica.com/biography/Nadine-Gordimer

[БелЭн—1997——-7] БелЭн, 1997

[8] Первый биографический словарь БЭС. — СПб.: Норинт; М.: РИПОЛ классик, 2007. — С. 279. — ISBN 978-5-7711-0114-9.

[9] ttp://nashaniva.by/?c=ar&i=131716

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па літаратуры
1901—1925	Сюлі-Прудом (1901) Тэадор Момзен (1902) Б’ёрнсцернэ Б’ёрнсан (1903) Фрэдэрык Містраль / Хасэ Эчэгерай-і-Эйсагірэ (1904) Генрык Сянкевіч (1905) Джазуэ Кардучы (1906) Джозеф Рэдзьярд Кіплінг (1907) Рудольф Крыстаф Эйкен (1908) Сельма Лагерлёф (1909) Паўль Гайзэ (1910) Марыс Метэрлінк (1911) Герхарт Гаўптман (1912) Рабіндранат Тагор (1913) Рамэн Ралан (1915) Карл Густаў Вернер фон Хейдэнстам (1916) Карл Адольф Г’елеруп / Генрык Пантопідан (1917) Карл Шпітэлер (1919) Кнут Гамсун (1920) Анатоль Франс (1921) Хасінта Бенавентэ-і-Марцінес (1922) Уільям Батлер Ейтс (1923) Уладзіслаў Рэймант (1924) Джордж Бернард Шоу (1925)
1926—1950	Грацыя Дэледа (1926) Анры Бергсон (1927) Сігрыд Унсет (1928) Томас Ман (1929) Сінклер Льюіс (1930) Эрык Аксель Карлфельт (1931) Джон Галсуорсі (1932) Іван Бунін (1933) Луіджы Пірандэла (1934) Юджын Гладстан О’Ніл (1936) Ражэ Мартэн дзю Гар (1937) Перл Бак (1938) Франс Эміль Сіланпя (1939) Іаганес Вільгельм Енсен (1944) Габрыела Містраль (1945) Герман Гесэ (1946) Андрэ Жыд (1947) Томас Стэрнз Эліят (1948) Уільям Фолкнер (1949) Бертран Артур Уільям Расел (1950)
1951—1975	Пер Лагерквіст (1951) Франсуа Марыяк (1952) Уінстан Чэрчыль (1953) Эрнэст Хемінгуэй (1954) Хальдаўр Кільян Лакснес (1955) Хуан Рамон Хіменес (1956) Альбер Камю (1957) Барыс Пастарнак (1958) Сальваторэ Квазімада (1959) Сен-Жон Перс (1960) Іва Андрыч (1961) Джон Стэйнбек (1962) Гіоргас Сеферыс (1963) Жан-Поль Сартр (адмовіўся ад узнагароды) (1964) Міхаіл Шолахаў (1965) Шмуэль Іосеф Агнон / Нэлі Закс (1966) Мігель Анхель Астурыяс (1967) Кавабата Ясунары (1968) Сэмюэл Бекет (1969) Аляксандр Салжаніцын (1970) Пабла Нэруда (1971) Генрых Бёль (1972) Патрык Уайт (1973) Эйвінд Юнсан / Хары Эдмунд Марцінсан (1974) Эўджэніа Мантале (1975)
1976—2000	Сол Белау (1976) Вісентэ Алейксандрэ (1977) Ісаак Башэвіс Зінгер (1978) Адысеяс Элітыс (1979) Чэслаў Мілаш (1980) Эліяс Канеці (1981) Габрыэль Гарсія Маркес (1982) Уільям Голдынг (1983) Яраслаў Сейферт (1984) Клод Сімон (1985) Воле Шайінка (1986) Іосіф Бродскі (1987) Нагіб Махфуз (1988) Каміла Хасэ Села (1989) Актавіа Пас (1990) Надзін Гордымер (1991) Дэрэк Уолкат (1992) Тоні Морысан (1993) Кэндзабура Оэ (1994) Шэймас Хіні (1995) Віслава Шымборска (1996) Дарыа Фо (1997) Жазэ Сарамагу (1998) Гюнтэр Грас (1999) Гаа Сінцянь (2000)
з 2001	Відзьядхар Сураджпрасад Найпал (2001) Імрэ Кертэс (2002) Джон Максвел Кутзее (2003) Эльфрыдэ Елінек (2004) Гаральд Пінтэр (2005) Архан Памук (2006) Дорыс Лесінг (2007) Жан-Мары Гюстаў ле Клезіё (2008) Герта Мюлер (2009) Марыа Варгас Льёса (2010) Тумас Транстромер (2011) Мо Янь (2012) Эліс Манро (2013) Патрык Мадыяно (2014) Святлана Алексіевіч (2015) Боб Дылан (2016) Кадзуа Ісігура (2017) Вольга Такарчук (2018) Петэр Гандке (2019) Луіза Глюк (2020) Абдулразак Гурна (2021) Анні Эрно (2022)