Плошча Незалежнасці (Мінск): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 30: | Радок 30: | ||
== Забудова == |
== Забудова == |
||
[[Файл:Костёл Святого Симеона и Святой Елены - panoramio.jpg|міні|злева|[[Касцёл святых Сымона і Алены|Касцёл Святога Сімяона і Святой Алены (Чырвоны касцёл)]]]] |
|||
На заходнім баку плошчы размешчаны [[Дом урада (Мінск)|Дом урада]] (1929—1934, архітэктар [[І. Лангбард]]) з [[Помнік У. І. Леніну (Мінск)|помнікам У. І. Леніну]], [[Касцёл Святых Сымона і Алены|касцёл Святых Сімяона і Алены (Чырвоны касцёл)]] (1908—1910, архітэктар [[Т. Пайздэрскі]] пры ўдзеле архітэктараў [[У. Марконі]], [[Г. Гай|Г. Гая]]), былыя даходныя жылыя дамы [[Дом Абрампольскага|Абрампольскага]] (1912, архітэктар [[С. Гайдукевіч]]) і [[Дом Уніхоўскага|Уніхоўскага]] (пачатак XX ст., архітэктар [[Г. Гай]]), на паўночным баку знаходзіцца [[Гасцініца «Мінск»|гасцініца «Мінск»]] (1958, архіт. [[Г. Баданаў]]). На ўсходнім баку [[будынак Мінскага гарвыканкама]] (1964, архітэктары [[С. Мусінскі]], [[Г. Сысоеў]]), [[інжынерны корпус Мінскага метрапалітэна]] (1984, архітэктары [[Ю. Грыгор'еў]], [[Д. Кудраўцаў]]) і выхад [[Станцыя метро Плошча Леніна|станцыя метро «Плошча У. I. Леніна»]], [[галоўны корпус БДУ|галоўны корпус]] [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] (1962, архітэктары [[А. Духан]], [[М. Бакланаў]], інжынер [[Н. Мароз]]), на паўднёвым баку знаходзіцца [[будынак Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта|будынак]] [[Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Максіма Танка|Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта]]<ref name="ЗП"/> (1931, архітэктары [[І. Запарожац]], [[Г. Лаўроў]]; 1990, архітэктары [[Г. Заборскі]], [[В. Нікіцін]], [[І. Марчанка]], інжынер [[Г. Басінкевіч]])<ref name="archives">[http://archives.gov.by/home/tematicheskie-razrabotki-arhivnyh-dokumentov-i-bazy-dannyh/kultura-belarusi/arhitekturnyj-ansambl-glavnoj-magistrali-minska-prospekta-nezavisimosti/obzornaya-spravka Архитектурный ансамбль главной магистрали Минска — проспекта Независимости]</ref>. У падземнай частцы плошчы размешчаны 3-павярховы [[гандлёвы цэнтр «Сталіца»]] і 4-павярховы паркінг на 500 месцаў. |
На заходнім баку плошчы размешчаны [[Дом урада (Мінск)|Дом урада]] (1929—1934, архітэктар [[І. Лангбард]]) з [[Помнік У. І. Леніну (Мінск)|помнікам У. І. Леніну]], [[Касцёл Святых Сымона і Алены|касцёл Святых Сімяона і Алены (Чырвоны касцёл)]] (1908—1910, архітэктар [[Т. Пайздэрскі]] пры ўдзеле архітэктараў [[У. Марконі]], [[Г. Гай|Г. Гая]]), былыя даходныя жылыя дамы [[Дом Абрампольскага|Абрампольскага]] (1912, архітэктар [[С. Гайдукевіч]]) і [[Дом Уніхоўскага|Уніхоўскага]] (пачатак XX ст., архітэктар [[Г. Гай]]), на паўночным баку знаходзіцца [[Гасцініца «Мінск»|гасцініца «Мінск»]] (1958, архіт. [[Г. Баданаў]]). На ўсходнім баку [[будынак Мінскага гарвыканкама]] (1964, архітэктары [[С. Мусінскі]], [[Г. Сысоеў]]), [[інжынерны корпус Мінскага метрапалітэна]] (1984, архітэктары [[Ю. Грыгор'еў]], [[Д. Кудраўцаў]]) і выхад [[Станцыя метро Плошча Леніна|станцыя метро «Плошча У. I. Леніна»]], [[галоўны корпус БДУ|галоўны корпус]] [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] (1962, архітэктары [[А. Духан]], [[М. Бакланаў]], інжынер [[Н. Мароз]]), на паўднёвым баку знаходзіцца [[будынак Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта|будынак]] [[Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Максіма Танка|Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта]]<ref name="ЗП"/> (1931, архітэктары [[І. Запарожац]], [[Г. Лаўроў]]; 1990, архітэктары [[Г. Заборскі]], [[В. Нікіцін]], [[І. Марчанка]], інжынер [[Г. Басінкевіч]])<ref name="archives">[http://archives.gov.by/home/tematicheskie-razrabotki-arhivnyh-dokumentov-i-bazy-dannyh/kultura-belarusi/arhitekturnyj-ansambl-glavnoj-magistrali-minska-prospekta-nezavisimosti/obzornaya-spravka Архитектурный ансамбль главной магистрали Минска — проспекта Независимости]</ref>. У падземнай частцы плошчы размешчаны 3-павярховы [[гандлёвы цэнтр «Сталіца»]] і 4-павярховы паркінг на 500 месцаў. |
||
Радок 41: | Радок 42: | ||
[[Файл:Мінск. Плошча Леніна ў 1970-я.jpg|міні|злева|Плошча Леніна з партэрным скверам і аўтастаянкай, 1970-я]] |
[[Файл:Мінск. Плошча Леніна ў 1970-я.jpg|міні|злева|Плошча Леніна з партэрным скверам і аўтастаянкай, 1970-я]] |
||
У [[1964]] годзе плошча была рэканструявана па праекце архітэктара [[В. Анікін]]а, інжынераў [[І. Шпіт]]а і [[Р. Абразцова]]й<ref name="minsktourism">[https://minsktourism.by/po-glavnoy-ploshhadi-stolitsyi/dom-pravitelstva Информационно-туристский центр «Минск». Дом правительства]</ref>. Плошча Леніна стала ўяўляць сабой прамавугольнік памерамі 450×160 м, вакол плошчы быў арганізаваны кругавы рух аўтатранспарту. Паўночную частку плошчы займалі [[сквер]] [[Партэр (садова-паркавае мастацтва)|партэрнага]] тыпу і адкрытая пляцоўка перад Домам урада, якая выкарыстоўвалася для [[стаянка|стаянкі аўтатранспарту]]<ref name="ЗП">{{крыніцы/ЗП|Мінск|142|Забудова плошчы Леніна}}</ref>. |
У [[1964]] годзе плошча была рэканструявана па праекце архітэктара [[В. Анікін]]а, інжынераў [[І. Шпіт]]а і [[Р. Абразцова]]й<ref name="minsktourism">[https://minsktourism.by/po-glavnoy-ploshhadi-stolitsyi/dom-pravitelstva Информационно-туристский центр «Минск». Дом правительства]</ref>. Плошча Леніна стала ўяўляць сабой прамавугольнік памерамі 450×160 м, вакол плошчы быў арганізаваны кругавы рух аўтатранспарту. Паўночную частку плошчы займалі [[сквер]] [[Партэр (садова-паркавае мастацтва)|партэрнага]] тыпу і адкрытая пляцоўка перад Домам урада, якая выкарыстоўвалася для [[стаянка|стаянкі аўтатранспарту]]<ref name="ЗП">{{крыніцы/ЗП|Мінск|142|Забудова плошчы Леніна}}</ref>. |
||
⚫ | |||
[[Файл:БГПУ история 2.jpg|thumb|Паўднёвы бок плошчы з будынкам БДПУ]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
З [[1984]] г., з пачаткам будаўніцтва на [[Кастрычніцкая плошча (Мінск)|Кастрычніцкай плошчы]] [[Палац Рэспублікі ў Мінску|Палаца Рэспублікі]], плошча Леніна зноў стала месцам правядзення святочных дэманстрацый працоўных і ваенных парадаў<ref name="ЗП"/>. |
З [[1984]] г., з пачаткам будаўніцтва на [[Кастрычніцкая плошча (Мінск)|Кастрычніцкай плошчы]] [[Палац Рэспублікі ў Мінску|Палаца Рэспублікі]], плошча Леніна зноў стала месцам правядзення святочных дэманстрацый працоўных і ваенных парадаў<ref name="ЗП"/>. |
||
⚫ | |||
У [[1991]] г. плошча перайменавана ў плошчу Незалежнасці. У [[1990-я]] гг. была прапанавана канцэпцыя рэканструкцыі плошчы Незалежнасці. На конкурс распрацавана 12 прапаноў, з якіх выбралі два прынцыповыя кірункі. У час грамадскага абмеркавання і горадабудаўнічых саветаў гэтыя кірункі былі ўхвалены. Канцэпцыю рэканструкцыі плошчы распрацоўваў праектны інстытут «[[Мінскпраект]]» сумесна з інстытутамі «[[Мінскграда]]», «[[Мінскінжпраект]]» і «[[Мінскметрапраект]]». Першая чарга рэканструкцыі была завершана ў 2002 годзе. Зменена транспартная схема плошчы, рух аўтатранспарту быў спрамлены, два падземныя пераходы, створаныя ў час рэканструкцыі, у будучыні мусілі стаць часткай падземнага гандлёвага цэнтра. Было прадугледжана будаўніцтва некалькіх [[паркінг]]аў на прылеглай да плошчы тэрыторыі<ref name="archives"/>. |
У [[1991]] г. плошча перайменавана ў плошчу Незалежнасці. У [[1990-я]] гг. была прапанавана канцэпцыя рэканструкцыі плошчы Незалежнасці. На конкурс распрацавана 12 прапаноў, з якіх выбралі два прынцыповыя кірункі. У час грамадскага абмеркавання і горадабудаўнічых саветаў гэтыя кірункі былі ўхвалены. Канцэпцыю рэканструкцыі плошчы распрацоўваў праектны інстытут «[[Мінскпраект]]» сумесна з інстытутамі «[[Мінскграда]]», «[[Мінскінжпраект]]» і «[[Мінскметрапраект]]». Першая чарга рэканструкцыі была завершана ў 2002 годзе. Зменена транспартная схема плошчы, рух аўтатранспарту быў спрамлены, два падземныя пераходы, створаныя ў час рэканструкцыі, у будучыні мусілі стаць часткай падземнага гандлёвага цэнтра. Было прадугледжана будаўніцтва некалькіх [[паркінг]]аў на прылеглай да плошчы тэрыторыі<ref name="archives"/>. |
||
Версія ад 15:01, 11 верасня 2020
Плошча Незалежнасці | ||
На карце населенага пункта | ||
Агульная інфармацыя | ||
---|---|---|
Горад | Мінск | |
Раён | Маскоўскі | |
Ранейшыя назвы | Плошча Леніна | |
Станцыі метро | Плошча Леніна | |
|
Плошча Незалежнасці (руск.: площадь Независимости, да 1991 года — плошча Леніна) — цэнтральная і найбуйнейшая плошча Мінска. Размешчана ў пачатку праспекта Незалежнасці.
Забудова
На заходнім баку плошчы размешчаны Дом урада (1929—1934, архітэктар І. Лангбард) з помнікам У. І. Леніну, касцёл Святых Сімяона і Алены (Чырвоны касцёл) (1908—1910, архітэктар Т. Пайздэрскі пры ўдзеле архітэктараў У. Марконі, Г. Гая), былыя даходныя жылыя дамы Абрампольскага (1912, архітэктар С. Гайдукевіч) і Уніхоўскага (пачатак XX ст., архітэктар Г. Гай), на паўночным баку знаходзіцца гасцініца «Мінск» (1958, архіт. Г. Баданаў). На ўсходнім баку будынак Мінскага гарвыканкама (1964, архітэктары С. Мусінскі, Г. Сысоеў), інжынерны корпус Мінскага метрапалітэна (1984, архітэктары Ю. Грыгор'еў, Д. Кудраўцаў) і выхад станцыя метро «Плошча У. I. Леніна», галоўны корпус Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1962, архітэктары А. Духан, М. Бакланаў, інжынер Н. Мароз), на паўднёвым баку знаходзіцца будынак Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта[1] (1931, архітэктары І. Запарожац, Г. Лаўроў; 1990, архітэктары Г. Заборскі, В. Нікіцін, І. Марчанка, інжынер Г. Басінкевіч)[2]. У падземнай частцы плошчы размешчаны 3-павярховы гандлёвы цэнтр «Сталіца» і 4-павярховы паркінг на 500 месцаў.
Гісторыя
Плошча пачала забудоўвацца ў пачатку 30-х гадоў XX стагоддзя па праекту архітэктара І. Р. Лангбарда як галоўная плошча сталіцы і першапачаткова насіла імя Леніна. На ёй быў пабудаваны Дом Урада БССР і пастаўлены помнік Леніну. З 1934 г. на плошчы праводзіліся парады Чырвонай Арміі.
Падчас акупацыі Мінска нямецка-фашысцкімі войскамі помнік быў знішчаны (адноўлены ў 1945 г.). Дом Урада і Чырвоны касцёл апынуліся сярод нямногіх будынкаў Мінска даваеннай забудовы, не разбураных падчас Вялікай Айчыннай вайны.
Пасля вайны плошча Леніна забудоўвалася па новым генеральным плане Мінска. Ад яе пачыналася галоўная вуліца сталіцы — праспект Сталіна (пазней Ленінскі, Францыска Скарыны, цяпер праспект Незалежнасці). Пры гэтым функцыі галоўнай плошчы сталіцы перайшлі да Цэнтральнай плошчы, на ёй з 50-х гадоў праходзілі парады і дэманстрацыі.
У 1964 годзе плошча была рэканструявана па праекце архітэктара В. Анікіна, інжынераў І. Шпіта і Р. Абразцовай[3]. Плошча Леніна стала ўяўляць сабой прамавугольнік памерамі 450×160 м, вакол плошчы быў арганізаваны кругавы рух аўтатранспарту. Паўночную частку плошчы займалі сквер партэрнага тыпу і адкрытая пляцоўка перад Домам урада, якая выкарыстоўвалася для стаянкі аўтатранспарту[1].
З 1984 г., з пачаткам будаўніцтва на Кастрычніцкай плошчы Палаца Рэспублікі, плошча Леніна зноў стала месцам правядзення святочных дэманстрацый працоўных і ваенных парадаў[1].
У 1991 г. плошча перайменавана ў плошчу Незалежнасці. У 1990-я гг. была прапанавана канцэпцыя рэканструкцыі плошчы Незалежнасці. На конкурс распрацавана 12 прапаноў, з якіх выбралі два прынцыповыя кірункі. У час грамадскага абмеркавання і горадабудаўнічых саветаў гэтыя кірункі былі ўхвалены. Канцэпцыю рэканструкцыі плошчы распрацоўваў праектны інстытут «Мінскпраект» сумесна з інстытутамі «Мінскграда», «Мінскінжпраект» і «Мінскметрапраект». Першая чарга рэканструкцыі была завершана ў 2002 годзе. Зменена транспартная схема плошчы, рух аўтатранспарту быў спрамлены, два падземныя пераходы, створаныя ў час рэканструкцыі, у будучыні мусілі стаць часткай падземнага гандлёвага цэнтра. Было прадугледжана будаўніцтва некалькіх паркінгаў на прылеглай да плошчы тэрыторыі[2].
У 2006 годзе адкрыты падземны гандлёвы цэнтр «Сталіца» з паркінгам. Надземная частка плошчы стала зонай адпачынку са святломузычным фантанам.
Зноскі
- ↑ а б в 142. Забудова плошчы Леніна // Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1988. — Мінск. — 333 с.: іл. — ISBN 5-85700-006-8.
- ↑ а б Архитектурный ансамбль главной магистрали Минска — проспекта Независимости
- ↑ Информационно-туристский центр «Минск». Дом правительства
Літаратура
- 142. Забудова плошчы Леніна // Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1988. — Мінск. — 333 с.: іл. — ISBN 5-85700-006-8.
- Беларуская энцыклапедыя. Т. 11. — Мн., 2000.
- Республика Беларусь. Т. 5 : энциклопедия. — Мн., 2007.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Плошча Незалежнасці (Мінск)