Вядомыя з 1451, невялікае мястэчка ў Аршанскім павеце ВКЛ. Належалі Ф. Далгадовічу, Кезгайлам, Нонгартам, Храптовічам і інш. У 1669 дзейнічаў манастыр дамініканцаў, у 1708 пабудаваны касцёл, у 1712 царква. Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай, калі Орша апынулася ў Расійскай Імперыі, Халопенічы выконвалі ролю адміністрацыйнага цэнтра рэшты Аршанскага павета. У 1775 адчыненая школа. З 1793 у складзе Расійскай імперыі, цэнтр воласці Барысаўскага павета. З 1920 у Мінскай губерні БССР. У 1924—1931 і 1935—1960 цэнтр раёна. Падчас Вялікай Айчыннай вайны акупанты стварылі тут лагер смерці (знішчылі 1600 чал.); дзейнічала патрыятычнае падполле.
↑Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Халопенічы
Геаграфічныя звесткі па тэме Халопенічы на OpenStreetMap
Геаграфічныя звесткі па тэме 
