Халопенічы
Гарадскі пасёлак
Халопенічы  Новая царква на фоне руін старой
Халопенічы на карце Беларусі ±   | ||||||||||||||||||||||||
Хало́пенічы[2] (трансліт.: Chalopieničy, руск.: Холопеничи) — гарадскі пасёлак у Крупскім раёне Мінскай вобласці. Адміністрацыйны цэнтр Халопеніцкага сельсавета. За 34 км ад горада Крупкі, за 28 км ад чыгуначнай станцыі Крупкі на лініі Мінск — Орша, за 134 км ад Мінска. Насельніцтва 1 398 чал. (2017)[3].
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Вядомыя з 1451 года, невялікае мястэчка ў Аршанскім павеце Вялікага Княства Літоўскага. Належалі Ф. Далгадовічу, Кезгайлам, Нонгартам, Храптовічам і інш. У 1669 годзе дзейнічаў манастыр дамініканцаў, у 1708 годзе пабудаваны касцёл, у 1712 годзе — царква. Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай, калі Орша апынулася ў Расійскай імперыі, Халопенічы выконвалі ролю адміністрацыйнага цэнтра рэшты Аршанскага павета. У 1775 годзе адкрыта школа. З 1793 года ў складзе Расійскай імперыі, цэнтр воласці Барысаўскага павета.
Халопенічы. Маёнтак Лапаў, 1903 год.
.jpg)
З 1920 года ў Мінскай губерні БССР. У 1924—1931 і 1935—1960 гадах цэнтр Халопеніцкага раёна. Падчас Вялікай Айчыннай вайны акупанты стварылі тут гета і лагер смерці (знішчылі 1600 чалавек); дзейнічала патрыятычнае падполле.
Яўрэйская сям’я з Халопенічаў. Фатограф Лейбман.
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
Эканоміка[правіць | правіць зыходнік]
Прадпрыемствы машынабудавання, харчовай прамысловасці.
Славутасці[правіць | правіць зыходнік]
- Кляштар дамініканцаў (1798)
- Успенская царква (1863)
- Помнік Адаму Багдановічу (1998, аўтар У. Лятун)
- Брацкая магіла
Страчаная спадчына[правіць | правіць зыходнік]
- Кляштар кармелітаў. Існаваў каля 1640—1684 гг[5].
- Касцёл Святога Крыжа (1750). Касцёл згарэў у 1844 г.
Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]
- Рузаля Асьмак (каля 1822—1877), казачніца, бабка Адама Багдановіча па матчынай лініі.
- А. Я. Багдановіч (1862—1940), беларускі краязнавец, мовазнавец, фалькларыст, бацька М. Багдановіча
- Ігнат Анатолевіч Лапотка (1899—1968) — вучоны ў галіне отарыналарынгалогіі
Зноскі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Численность населения на 1 января 2022 г. и среднегодовая численность населения за 2021 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа — Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2022.
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
- ↑ а б Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2017 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2016 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.) . Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (29 сакавіка 2017). Праверана 3 красавіка 2017.
- ↑ Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2016 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2015 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.) . Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (30 сакавіка 2016). Праверана 3 красавіка 2017.
- ↑ Кляштар кармелітаў // Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін; фатограф А. Л. Дыбоўскі. — 2-е выд.. — Мн.: БелЭн, 2008. — С. 465. — 488 с. — ISBN 978-985-11-0395-5.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Холопеничи // Туристская энциклопедия Беларуси / редкол. Г. П. Пашков [и др.]; под общ. ред. И. И. Пирожника. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 648 с. ISBN 978-985-11-0384-9
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Халопенічы
Геаграфічныя звесткі па тэме Халопенічы на OpenStreetMap
Геаграфічныя звесткі па тэме
| |||||||
| |||||||
