Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь

Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
скарочана — Мінабароны РБ
Геральдычны знак — эмблема Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
Будынак МА РБ
Агульная інфармацыя
Краіна	Беларусь
Юрысдыкцыя	Беларусь
Дата стварэння	20 сакавіка 1992
Кіраўніцтва дзейнасцю ажыццяўляе	Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь
Штаб-кватэра	220034, Мінск, вул. Камуністычная, д. 1 27°34′00,87″ пн. ш. 53°54′35,99″ у. д.
Міністр	Генерал-лейтэнант Андрэй Раўкоў
Начальнік Генеральнага штаба	Генерал-маёр Алег Аляксеевіч Белаконеў
Сайт	mod.mil.by

Палітыка

Беларусь

Артыкул — частка серыі: Палітычная сістэма Беларусі

Канстытуцыя Беларусі Прэзідэнт Беларусі Адміністрацыя прэзідэнта Савет Міністраў Прэм’ер-міністр Міністр замежных спраў Міністр абароны Савет бяспекі Нацыянальны сход Савет Рэспублікі Члены Савета Рэспублікі Старшыня Савета Рэспублікі Палата прадстаўнікоў Дэпутаты Палаты прадстаўнікоў Старшыня Палаты прадстаўнікоў Судовая сістэма Канстытуцыйны Суд Вярхоўны Суд Генеральная пракуратура Адміністрацыйная сістэма Адміністрацыйны падзел Выбары Палітычныя партыі Рэферэндумы: 1995 1996 2004 2022 Парламенцкія выбары: 1995 2000 2004 2008 2012 2016 2019 2024 Прэзідэнцкія выбары: 1994 2001 2006 2010 2015 2020 Унутраная палітыка Знешняя палітыка Міжнародныя арганізацыі Ваенная палітыка

Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь (Міністэрства абароны Беларусі) — ведамства ўрада Беларусі, упаўнаважанае кіраваць узброенымі сіламі. Міністр абароны і яго намеснікі прызначаюцца і здымаюцца з пасад прэзідэнтам. Міністр уваходзіць у склад Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь. З 27 лістапада 2014 года пасаду міністра займае Андрэй Раўкоў.

Склад калегіі міністэрства з удзелам міністра, яго 4 намеснікаў, дзяржаўнага сакратара Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь і загадчыкаў відамі ўзброеных сіл таксама ўхваляецца прэзідэнтам. Паседжанні калегіі праводзяцца раз у два месяцы ды з'яўляюцца правамоцнымі пры наяўнасці паловы членаў. Рашэнні ўхваляюцца кваліфікаванаю большасцю галасоў прысутных.

Будова

Цэнтральны апарат складаецца з 5 галоўных управаў, 2 управаў, аднаго дэпартаменту, агентцтва і генеральнага штаба.

Служба

Поўнагадовыя грамадзяне мужчынскага пола ва ўзросце да 27 год праходзяць ваенную службу цягам 18 месяцаў паводле абавязку, а пры наяўнасці вышэйшай адукацыі — цягам года. Найм на ваенную службу ажыццяўляецца з ліку поўнагадовых грамадзян, у тым ліку жаночага пола з 19 год, ва ўзросце да 35 год на пасады салдатаў i матросаў, сяржантаў i старшынаў, прапаршчыкаў i мічманаў, а на пасады афіцэраў — да 30 год. Гранічны ўзрост знаходжання на службе для салдатаў i матросаў, сяржантаў i старшынаў, прапаршчыкаў i мiчманаў, малодшых i старшых афiцэраў, акрамя палкоўнiкаў (капiтанаў 1-га рангу), складае 45 год, для палкоўнiкаў (капiтанаў 1-га рангу) — 50 гадоў, генерал-лейтэнантаў, генерал-маёраў — 55 гадоў, а для генерал-палкоўнiкаў — 60 гадоў. Застацца на службе звыш гранічнага ўзросту ў званні да падпалкоўніка (капiтана 2-га рангу) дазваляецца рашэннямі калегіі міністэрства, а вайскоўцам у званні палкоўніка (капiтана 1-га рангу) і вышэй — рашэннем прэзідэнта.

Мінулае

У снежні 1991 года першым міністрам па справах абароны Беларусі прызначылі генерал-палкоўніка Пятра Чавуса. Аднак толькі 20 сакавіка 1992 года ўрад ухваліў Пастанову аб стварэнні ўзброеных сіл Рэспублікі Беларусь. У лiстападзе 1992 года Вярхоўны Савет ухваліў Законы «Аб абароне», «Аб усеагульным воiнскiм абавязку i ваеннай службе» ды «Аб статусе ваеннаслужачых», а 6 снежня 1992 года — ваенную дактрыну.

Спачылкі

• Сайт Міністэрства абароны Беларусі