Заслаўе
Горад
Заслаўе  Вуліца Вялікая
Заслаўе на карце Беларусі ±   | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Засла́ўе[3] (трансліт.: Zaslaŭje, руск.: Заславль) — горад у складзе Мінскага раёна Мінскай вобласці Беларусі, на р. Свіслач пры ўпадзенні яе ў Заслаўскае вадасховішча. За 27 км ад Мінска, чыгуначная станцыя Беларусь на лініі Мінск — Маладзечна. На аўтадарозе Мінск — Маладзечна. Насельніцтва 15 419 чал. (2017)[4].
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Паводле падання, кіеўскі князь Уладзімір Святаславіч назваў паселішча ў гонар сына полацкай князёўны Рагнеды Рагвалодаўны Ізяслава, які з мячом заступіўся за маці.
Варыянты назвы горада ў гістарычных крыніцах: Ізяслаў, Ізяслаўль, Жэслаўль, Жаслаўль[5].
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Узнік у сяр. IX ст. на пагорку правага берагу Свіслачы, як крывіцкае паселішча на дрыгавіцкай тэрыторыі (назва невядомая), у культурных пластах таго часу трапляюцца таксама фіна-ўгорскія рэчы, некалькі фіна-ўгорскіх пахаванняў знойдзеныя і ў курганным могільніку побач з паселішчам. Паселішча не мела штучных умацаванняў, ахоўвалася толькі натуральнымі перашкодамі — рэкамі Свіслач, Чарніца, Княгінька, балотам і стромкімі схіламі пагорка. Плошча паселішча 3–3,5 га, характар — ваенны. У 850–860-я на супрацьлеглым левым беразе Свіслачы ўзнікла другое паселішча, з галіцкай і валынскай керамікай, верагодна кіеўскі павост.
Каля 985 за 1 км ад яго ўзнікла гарадзішча «Замачак». На мяжы XI—XII стагоддзяў на тэрыторыі правабярэжнага паселішча ўзвялі дзядзінец, па чым насельнікі пакінулі «Замачак»[6].
У 985—986 паводле загаду вялікага князя кіеўскага Уладзіміра Святаславіча непадалёк ад паселішча пабудавана крэпасць Ізяслаўль, (цяпер вядомы як Замачак), дасканалай круглай формы, плошчай ~1,5 га. У гэтым Ізяслаўлі ў 986–1000, верагодна, жыла Рагнеда і яе сын Ізяслаў[7].
У 1070-я воласць, цэнтрам якой быў Ізяслаўль, разам з іншымі валасцямі была дадзеная Усяславам Полацкім ва ўдзел свайму сыну Давыду. Умацаванні на Замачаку былі закінутыя, замест іх на тэрыторыі правабярэжнага паселішча, на самым ускрайку пагорка па-над Свіслачу, быў пабудаваны дзядзінец плошчай 1,5 га. У гэты час плошча пасада дасягала 9–9,5 га. З 1101 Ізяслаўль — цэнтр удзельнага Ізяслаўльскага княства Полацкай зямлі.
Упершыню ў летапісах згадваецца ў 1127 годзе як цэнтр Ізяслаўскага княства ў сувязі з паходам князя кіеўскага Мсціслава Уладзіміравіча на Полацкую зямлю[8].
У канцы XIII ст. Заслаўе далучылася да Вялікага Княства Літоўскага, дзе зрабілася вялікакняжацкім горадам[9]. У 1345 вялікі князь Кейстут перадаў паселішча свайму малодшаму брату Яўнуту Гедзімінавічу, нашчадкі якога зваліся князямі Заслаўскімі (Жэслаўскімі). У часы феадальнай вайны (1432—1439) у 1434 Свідрыгайла захапіў і спаліў горад, а яго жыхароў узяў у палон[9].
У 1539 Заслаўе перайшло ў валоданне Глябовічаў. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) горад увайшоў у склад Менскага павета Менскага ваяводства. У 2-й палове XVI ст. тут пры кальвінскім зборы працавалі школа і друкарня, у якой Сымон Будны надрукаваў Біблію (1574). У пачатку XVII ст. кальвінскі збор пераасвяцілі ў касцёл Святога Міхаіла Архангела. З 1569 у складзе Менскага павета. У 1625 у Заслаўі збудавалі касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі, існавала грэка-каталіцкая царква. У XVII–XVIII стст. горад быў цэнтрам графства, якое аб’ядноўвала 4 староствы.
З пачаткам Трынаццацігадовай вайны ў 1655 маскоўскія захопнікі спалілі Заслаўе, цалкам зруйнавалі мураваныя замкавыя брамы і палац. У 1678 мясцовасць перайшла да Сапегаў. У 1684 (паводле іншых звестак, яшчэ ў 1676) К. Я. Сапега і яго жонка Крысціна заснавалі тут дамініканскі кляштар. Паводле інвентара, станам на 1698 у месце было 89 дымоў (акрамя, відаць, касцёльнай юрыдыкі), 4 вуліцы, рыначная плошча[9].
У 1753 Заслаўе перайшло ў валоданне падканцлера вялікага Антонія Пшаздзецкага. У 1772 кароль і вялікі князь Станіслаў Аўгуст Панятоўскі надаў гораду прывілей на правядзенне 4 кірмашоў штогод, а таксама штотыднёвых таргоў. У 2-й палове XVIII ст. працавалі цагельня і суконная фабрыка.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Заслаўе апынулася ў складзе Расійскай імперыі, дзе зрабілася цэнтрам воласці Менскага павета. Статус паселішча панізілі да мястэчка. За ўдзел у нацыянальна-вызваленчым паўстанні (1863—1864) расійскія ўлады канфіскавалі Заслаўе ў яго гаспадароў Прушынскіх. У 1873 праз мястэчка прайшла Лібава-Роменская чыгунка, адкрылася станцыя Ізяслаў. Станам на 1904 працавалі 2 школы, бальніца на 10 ложкаў, аптэка, пошта; дзейнічалі 2 царквы і касцёл. 15 красавіка 1906 расійская паліцыя раскрыла ў Заслаўі падпольную польскую школу, у якой Антаніна Войзбун навучала польскай мовы 25 дзяцей узросту 8–17 гадоў.[10].
У лістападзе 1917 Заслаўе занялі бальшавікі. Цягам 1919—1920 мястэчка было пад часовай польскай адміністрацыяй як цэнтр гміны ў Мінскім павеце Мінскай акругі Грамадскай управы Усходніх земляў. Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) Заслаўе засталося ў БССР. У 1924—1959 цэнтр раёна. У Другую сусветную вайну з 28 чэрвеня 1941 да 4 ліпеня 1944 мястэчка знаходзілася пад нямецкай акупацыяй. У 1985 Заслаўе зноў атрымала статус горада.
- Даўнія выявы горада
-
Панарама. Мастак Л. Баратынскі, 1859 г. -
Замчышча. Фота першай паловы XX ст. -
Кальвінскі збор пасля пераробкі на праваслаўную царкву. Фота раней 1914 г. -
Каталіцкі касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі пасля пераробкі на царкву-мураўёўку ў другой палове XIX ст. Фота першай паловы XX ст.
.jpg)
_(2).jpg)
.jpg)
.jpg)
Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік]- XX стагоддзе: 1904 год — 3 тыс. чал.; 1991 год — 10,9 тыс. чал.[11]; 1992 год — 11,1 тыс. чал.
- XXI стагоддзе: 2004 год — 13,5 тыс. чал.; 2006 год — 13,8 тыс. чал.; 2009 год — 14,2 тыс. чал.; 2011 год — 14 294 чал.; 2016 год — 15 151 чал.[12]; 2017 год — 15 419 чал.[4]
Эканоміка
[правіць | правіць зыходнік]
Прадпрыемствы харчовай, паліграфічнай, дрэваапрацоўчай, хімічнай, будаўнічых матэрыялаў прамысловасці. Заслаўе — цэнтр турызму нацыянальнага значэння.
Чыгуначная станцыя Беларусь.
Культура
[правіць | правіць зыходнік]Дзейнічаюць 2 бібліятэкі, дом культуры, цэнтр вольнага часу «Світанак».
Адукацыя
[правіць | правіць зыходнік]У Заслаўі працуюць 3 сярэднія і музычная школы, спартыўная школа-інтэрнат, 5 дашкольных устаноў.
Медыцына
[правіць | правіць зыходнік]Медыцынскія паслугі надае гарадская бальніца.
Забудова
[правіць | правіць зыходнік]Паводле архітэктурна-планіровачнага вырашэння Заслаўе падзяляецца на тры часткі, або мікрараёны. Адна з іх — гістарычны цэнтр. Тут знаходзіцца вялікая частка гістарычна-археалагічнага запаведніку, а таксама будынкі індывідуальнай, галоўным чынам старой, забудовы, адміністрацыя горада, установы сацыяльна-культурнага і побытавага прызначэння: дом культуры, бібліятэка, дом сямейных імпрэзаў, агульнаадукацыйная сярэдняя і музычная школы, адмысловая школа-інтэрнат, камбінат побытавага абслугоўвання, атэлье, крамы, бальніца, аптэка.
Другі мікрараён уяўляе сабой вытворчы, сацыяльна-побытавы і жылы комплекс Беларускай занальнай доследнай станцыі птушкагадоўлі. Трэці мікрараён размяшчаецца за чыгуначнай магістраллю і з’яўляецца прамысловым цэнтрам Заслаўя. У гэтай зоне збудавалі вялікую колькасць шматпавярховых жылых будынкаў, крамаў, дзве агульнаадукацыйныя сярэднія школы, дом дзіцячай творчасці, тры дзіцячыя садкі.
Турыстычная інфармацыя
[правіць | правіць зыходнік]
Заслаўе — цэнтр турызму дзяржаўнага значэння[13]. 31 снежня 1986 утварыўся Гістарычна-культурны запаведнік «Заслаўе», у 2001 музей-запаведнік атрымаў статус дзяржаўнай установы.
Музеі
[правіць | правіць зыходнік]- Гісторыка-культурны музей-запаведнік «Заслаўе» (дырэктар М. М. Паграноўскі).
- Дзіцячы музей міфалогіі і лесу (Заслаўе, вул. Рыначная, 4).
Славутасці
[правіць | правіць зыходнік]
- Гарадзішча Замэчак (вядомае як «магіла Рагнеды», 10—11 ст.)
- курганныя могільнікі (10—12 ст.)
- Заслаўскі замак (вядомы як «Гарадзішча Вал», 10—17 ст.)
- Заслаўскі Марыінскі касцёл (1774—1779)
- Заслаўская Спаса-Праабражэнская царква, былы кальвінскі збор збудаваны пасярод Заслаўскага замка (XVI ст.)
- Помнік Рагнедзе і Ізяславу (1993)
Страчаная спадчына
[правіць | правіць зыходнік]- Кляштар дамініканцаў (1684)
- Сядзібна-паркавы комплекс Пшаздзецкіх (XVIII ст.)
Вядомыя асобы
[правіць | правіць зыходнік]- Ізяслаў Уладзіміравіч (979—1001), князь полацкі
- Х. Шынклер (1903—1942), беларускі пісьменнік
- Міхаіл Іосіфавіч Балашэвіч (нар. 1938) — беларускі эканаміст.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.
- ↑ Численность населения на 1 января 2024 г. и среднегодовая численность населения за 2023 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа — Белстат, 2024.
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
- ↑ а б Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2017 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2016 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (29 сакавіка 2017). Праверана 3 красавіка 2017.
- ↑ Жучкевич В. А. Краткий топонимический словарь Белоруссии. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974. С. 136.
- ↑ Заслаўе // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1996. — 527 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2. С. 410.
- ↑ ПСРЛ. Т. 1. — М., 1962. С. 131.
- ↑ Памяць. Заслаўе 2000.
- ↑ а б в Грынявецкі В. Заслаўе // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 648. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
- ↑ Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905—1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 32. ISBN 978-83-227-2629-7
- ↑ Заславль // Большой энциклопедический словарь (руск.) / Гл. ред. В. П. Шишков. — М.: НИ «Большая Российская энциклопедия», 1998. — 640 с.: ил. — ISBN 5-85270-262-5.
- ↑ Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2016 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2015 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (30 сакавіка 2016). Праверана 3 красавіка 2017.
- ↑ Заславль // к // Туристская энциклопедия Беларуси / редкол. Г. П. Пашков [и др.]; под общ. ред. И. И. Пирожника. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 648 с. — ISBN 978-985-11-0384-9.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Заславль // Туристская энциклопедия Беларуси / редкол. Г. П. Пашков [и др.]; под общ. ред. И. И. Пирожника. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 648 с. — ISBN 978-985-11-0384-9.;
- Заяц Ю. А. Заславль в эпоху феодализма. — Мн.: Навука і тэхніка, 1995. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-01350-3
- Заяц Ю. А. У складзе Полацкай дзяржавы Архівавана 9 снежня 2013. // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Заслаўя. — Мн.: БЕЛТА, 2000. — 464 c.: іл. — ISBN 985-6302-24-2. С. 48, 50—51.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Заслаўе
Геаграфічныя звесткі па тэме Заслаўе на OpenStreetMap- Jurkau kutoczak — Юркаў куточак — Yury’s Corner. Заслаўе Архівавана 23 снежня 2014.
- Касцёл у гонар Раства Багародзіцы ў Заслауле
- Царква Праабражэння Гасподняга ў г. Заслаўе
- Надвор’е ў горадзе Заслаўе
 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
