Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь

	Палітыка
	Беларусь
	; Артыкул — частка серыі:; Палітычная сістэма; Беларусі
	Канстытуцыя Беларусі Прэзідэнт Беларусі Адміністрацыя прэзідэнта; Савет Міністраў Прэм’ер-міністр; Міністр замежных спраў; Міністр абароны; Савет бяспекі; Нацыянальны сход Савет Рэспублікі Члены Савета Рэспублікі; Старшыня Савета Рэспублікі; ; Палата прадстаўнікоў Дэпутаты Палаты прадстаўнікоў; Старшыня Палаты прадстаўнікоў; ; Судовая сістэма Канстытуцыйны Суд; Вярхоўны Суд; Генеральная пракуратура; Адміністрацыйная сістэма Адміністрацыйны падзел; Выбары Палітычныя партыі; Рэферэндумы: 1995; 1996; 2004; 2022; ; ; Парламенцкія выбары: 1995; 2000; 2004; 2008; 2012; 2016; 2019; 2024; ; ; Прэзідэнцкія выбары: 1994; 2001; 2006; 2010; 2015; 2020; ; ; Унутраная палітыка; Знешняя палітыка; Міжнародныя арганізацыі; Ваенная палітыка;

Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
	скарочана — Мінабароны РБ
	; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ;
	; Геральдычны знак — эмблема Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
	; Будынак МА РБ
Агульная інфармацыя
Краіна	Беларусь;
Юрысдыкцыя	Беларусь
Дата стварэння	20 сакавіка 1992
Кіраўніцтва дзейнасцю ажыццяўляе	Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь
Штаб-кватэра	220034, Мінск, вул. Камуністычная, д. 1; 27°34′00,87″ пн. ш. 53°54′35,99″ у. д.HGЯO
Міністр	Генерал-лейтэнант Андрэй Раўкоў
Начальнік Генеральнага штаба	Генерал-маёр Алег Аляксеевіч Белаконеў
Сайт	mod.mil.by

Дагледжаная версія гэтай старонкі, зацверджаная 9 лютага 2019, была заснавана на гэтай версіі.

Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь (Міністэрства абароны Беларусі) — ведамства ўрада Беларусі, упаўнаважанае кіраваць узброенымі сіламі. Міністр абароны і яго намеснікі прызначаюцца і здымаюцца з пасад прэзідэнтам. Міністр уваходзіць у склад Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь. З 27 лістапада 2014 года пасаду міністра займае Андрэй Раўкоў.

Склад калегіі міністэрства з удзелам міністра, яго 4 намеснікаў^[1], дзяржаўнага сакратара Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь і загадчыкаў відамі ўзброеных сіл таксама ўхваляецца прэзідэнтам. Паседжанні калегіі праводзяцца раз у два месяцы ды з'яўляюцца правамоцнымі пры наяўнасці паловы членаў. Рашэнні ўхваляюцца кваліфікаванаю большасцю галасоў прысутных.

Будова

Цэнтральны апарат складаецца з 5 галоўных управаў, 2 управаў, аднаго дэпартаменту, агентцтва і генеральнага штаба^[2].

Служба

Поўнагадовыя грамадзяне мужчынскага пола ва ўзросце да 27 год праходзяць ваенную службу цягам 18 месяцаў паводле абавязку, а пры наяўнасці вышэйшай адукацыі — цягам года. Найм на ваенную службу ажыццяўляецца з ліку поўнагадовых грамадзян, у тым ліку жаночага пола з 19 год, ва ўзросце да 35 год на пасады салдатаў i матросаў, сяржантаў i старшынаў, прапаршчыкаў i мічманаў, а на пасады афіцэраў — да 30 год. Гранічны ўзрост знаходжання на службе для салдатаў i матросаў, сяржантаў i старшынаў, прапаршчыкаў i мiчманаў, малодшых i старшых афiцэраў, акрамя палкоўнiкаў (капiтанаў 1-га рангу), складае 45 год, для палкоўнiкаў (капiтанаў 1-га рангу) — 50 гадоў, генерал-лейтэнантаў, генерал-маёраў — 55 гадоў, а для генерал-палкоўнiкаў — 60 гадоў. Застацца на службе звыш гранічнага ўзросту ў званні да падпалкоўніка (капiтана 2-га рангу) дазваляецца рашэннямі калегіі міністэрства, а вайскоўцам у званні палкоўніка (капiтана 1-га рангу) і вышэй — рашэннем прэзідэнта^[3].

Мінулае

У снежні 1991 г. першым міністрам па справах абароны Беларусі прызначылі генерал-палкоўніка Пятра Чавуса^[4]. Аднак толькі 20 сакавіка 1992 г. ўрад ухваліў Пастанову аб стварэнні ўзброеных сіл Рэспублікі Беларусь. У лiстападзе 1992 г. Вярхоўны Савет ухваліў Законы «Аб абароне», «Аб усеагульным воiнскiм абавязку i ваеннай службе» ды «Аб статусе ваеннаслужачых», а 6 снежня 1992 г. — ваенную дактрыну^[5].

Міністры

#	Прозвішча	Пачатак паўнамоцтваў	Канец паўнамоцтваў	Кіраўнік дзяржавы
1	Пётр Рыгоравіч Чавус	Снежань 1991	Красавік 1992	Станіслаў Шушкевіч
2	Павел Паўлавіч Казлоўскі	Красавік 1992	Ліпень 1994	Станіслаў Шушкевіч Мечыслаў Грыб
3	Анатоль Іванавіч Касценка	28 ліпеня 1994	6 чэрвеня 1995	Аляксандр Лукашэнка
4	Леанід Сямёнавіч Мальцаў	10 кастрычніка 1995	1 лістапада 1996
5	Аляксандр Пятровіч Чумакоў	1 лістапада 1996	28 сакавіка 2001
6	Леанід Сямёнавіч Мальцаў	24 верасня 2001	4 снежня 2009
7	Юрый Віктаравіч Жадобін	4 снежня 2009	25 лістапада 2014
8	Андрэй Аляксеевіч Раўкоў	25 лістапада 2014

Зноскі

↑ Указ прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 28 снежня 2001 г. № 780 (руск.). Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал Рэспублікі Беларусь (21 жніўня 2010).
↑ http://www.mod.mil.by/owq.html
↑ http://zakanadaustva.narod.ru/zakony/zakon_ab_voinskim_abaviazku_22_07_03.htm
↑ http://www.mod.mil.by/85kombel_by.html
↑ http://www.mod.mil.by/7okrugarmia_by.html

Спасылкі

Сайт Міністэрства абароны Беларусі

[1] Указ прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 28 снежня 2001 г. № 780 (руск.). Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал Рэспублікі Беларусь (21 жніўня 2010).

[2] ttp://www.mod.mil.by/owq.html

[3] ttp://zakanadaustva.narod.ru/zakony/zakon_ab_voinskim_abaviazku_22_07_03.htm

[4] ttp://www.mod.mil.by/85kombel_by.html

[5] ttp://www.mod.mil.by/7okrugarmia_by.html

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Выканаўчая ўлада Беларусі
Прэзідэнт Адміністрацыя прэзідэнта
Міністэрствы	абароны адукацыі антыманапольнага рэгулявання і гандлю архітэктуры і будаўніцтва аховы здароўя жыллёва-камунальнай гаспадаркі замежных спраў інфармацыі культуры лясной гаспадаркі па надзвычайных сітуацыях па падатках і зборах прамысловасці працы і сацыяльнай абароны прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя сельскай гаспадаркі і харчавання спорту і турызму сувязі і інфарматызацыі транспарту і камунікацый унутраных спраў фінансаў эканомікі энергетыкі юстыцыі
Дзяржаўныя камітэты	ваенна-прамысловы дзяржаўнага кантролю дзяржаўнай бяспекі мытны па маёмасці пагранічны па навуцы і тэхналогіях па стандартызацыі статыстычны следчы