Пагадненне Сайкса — Піко

     акупавана Францыяй      акупавана Вялікабрытаніяй      акупавана Расіяй      Зона «A», французскі пратэктарат      Зона «B», брытанскі пратэктарат      Міжнародныя зоны

Пагадненне Сайкса — Піко (англ.: Sykes–Picot Agreement) ад 16 мая 1916 года — тайнае пагадненне паміж урадамі Вялікабрытаніі, Францыі, Расіі і пазней Італіі, у якім былі размежаваны сферы інтарэсаў на Блізкім Усходзе пасля Першай сусветнай вайны.

Пагадненне было распрацавана ў лістападзе 1915 года французскім дыпламатам Франсуа Жорж-Піко і англічанінам Маркам Сайксам.

Паводле пагаднення, Вялікабрытанія атрымлівала тэрыторыю, якая адпавядае сучасным Іарданіі, Іраку, і раён вакол горада Хайфа. Францыя атрымлівала паўднёва-ўсходнюю частку Турцыі, паўночны Ірак, Сірыю і Ліван. Астатняя тэрыторыя паміж Міжземным морам і ракой Іардан павінна была знаходзіцца пад міжнародным кантролем. Кожная з дзяржаў мела права вызначыць дзяржаўныя межы ў сваёй зоне ўплыву.

Многія разглядаюць пагадненне як пераломны пункт у адносінах паміж Захадам і арабскім бокам. Яно адмаўляла абяцанні, дадзеныя арабам праз Томаса Эдварда Лоўрэнса, пра стварэнне нацыянальнай арабскай дзяржавы на тэрыторыі Вялікай Сірыі ў абмен на падтрымку брытанскіх войскаў у барацьбе з Асманскай імперыяй.

Гл. таксама

• Пагадненне аб статусе Канстанцінопаля

Спасылкі

• Тэкст пагаднення
• Пагадненне Сайкса-Піко 1916 (пераклад)
• Гіпатэтычная карта Блізкага Усходу па ўмовах пагаднення
• Здані Сайкса-Піко над «часавай дзяржавай Сірыя» (нявызн.)(недаступная спасылка). Mignews (2 снежня 2024). Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2013. Праверана 10 лютага 2013.