Віцебск: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Радок 41: | Радок 41: | ||
Паводле падання з [[Віцебскі летапіс|Віцебскага летапісу]], заснаваны вял.кн. кіеўскай [[Вольга, княгіня Кіеўская|Вольгай]] у [[974]] годзе, але Вольга памёрла 11.7.969 году. Калі заснаванне Віцебска звязанае з дзейнасцю Вольгі, то паводле [[Аповесць мінулых часоў|«Аповесці мінулых часоў»]] у [[947]] годзе Вольга наведвала міжрэчча [[Рака Заходняя Дзвіна|Заходняй Дзвіны]] і [[Рака Дняпро|Дняпра]] і заснавала тут [[пагост]]ы для збору даніны, у т.л. на рэках Мста і Луга, магчыма тады быў заснаваны пагост і на Віцьбе — Віцебск. Гэта не выключана, бо заснаванне пагостаў Вольгай было яе агульнадзяржаўнай праграмай пасля забойства яе мужа Ігара падчас збору празмернай даніны з драўлянаў, а віцебскае месца знаходзілася на важнейшых гандлёвых шляхах, што было удалым месцам для збору як даніны з тутэйшых плямёнаў так і мытаў. Магчыма, складальнік [[Віцебскі летапіс|Віцебскага летапісу]] пераблытаў лічбы, перапісваючы з больш ранняй крыніцы і атрымаў [[974]] замест [[947]], магчыма блытаніну ўнеслі яшчэ да яго ранейшыя перапісчыкі, але і магчыма што гэта проста неверагоднае паданне. Сустракаюцца варыянты падання, дзе занаванне Віцебска адносяць да [[914]] г.)<ref>Шишанов В. 974, 947 или 914? // Витебский проспект. 2005. № 45. 10 нояб. С.3.</ref> |
Паводле падання з [[Віцебскі летапіс|Віцебскага летапісу]], заснаваны вял.кн. кіеўскай [[Вольга, княгіня Кіеўская|Вольгай]] у [[974]] годзе, але Вольга памёрла 11.7.969 году. Калі заснаванне Віцебска звязанае з дзейнасцю Вольгі, то паводле [[Аповесць мінулых часоў|«Аповесці мінулых часоў»]] у [[947]] годзе Вольга наведвала міжрэчча [[Рака Заходняя Дзвіна|Заходняй Дзвіны]] і [[Рака Дняпро|Дняпра]] і заснавала тут [[пагост]]ы для збору даніны, у т.л. на рэках Мста і Луга, магчыма тады быў заснаваны пагост і на Віцьбе — Віцебск. Гэта не выключана, бо заснаванне пагостаў Вольгай было яе агульнадзяржаўнай праграмай пасля забойства яе мужа Ігара падчас збору празмернай даніны з драўлянаў, а віцебскае месца знаходзілася на важнейшых гандлёвых шляхах, што было удалым месцам для збору як даніны з тутэйшых плямёнаў так і мытаў. Магчыма, складальнік [[Віцебскі летапіс|Віцебскага летапісу]] пераблытаў лічбы, перапісваючы з больш ранняй крыніцы і атрымаў [[974]] замест [[947]], магчыма блытаніну ўнеслі яшчэ да яго ранейшыя перапісчыкі, але і магчыма што гэта проста неверагоднае паданне. Сустракаюцца варыянты падання, дзе занаванне Віцебска адносяць да [[914]] г.)<ref>Шишанов В. 974, 947 или 914? // Витебский проспект. 2005. № 45. 10 нояб. С.3.</ref> |
||
Упершыню згадваецца ў [[1021]] годзе, калі разам з Усвятам быў перададзены вял.кн. кіеўскім [[Яраслаў Уладзіміравіч|Яраславам Уладзіміравічам]] полацкаму князю [[Брачыслаў Ізяславіч|Брачыславу Ізяславічу]] пры заключэнні міру. [[Горад]] атрымаў назву ад р. Віцьба, на беразе якой ўзнік. З [[1101]] — цэнтр [[Віцебскае княства|Віцебскага княства]], першы князь [[Святаслаў Усяславіч]], пазней горадам і княствам валодалі яго нашчадкі Васількавічы. У 12—13 ст. цэнтр на [[Гандаль|гандлёвым]] шляху па Заходняй Дзвіне. З [[1321]] году ў складзе [[Вялікае княства Літоўскае|ВКЛ]], адзін з сыноў вял.кн. [[Гедзімін]]а [[Альгерд]] пабраўся [[ |
Упершыню згадваецца ў [[1021]] годзе, калі разам з Усвятам быў перададзены вял.кн. кіеўскім [[Яраслаў Уладзіміравіч|Яраславам Уладзіміравічам]] полацкаму князю [[Брачыслаў Ізяславіч|Брачыславу Ізяславічу]] пры заключэнні міру. [[Горад]] атрымаў назву ад р. Віцьба, на беразе якой ўзнік. З [[1101]] — цэнтр [[Віцебскае княства|Віцебскага княства]], першы князь [[Святаслаў Усяславіч]], пазней горадам і княствам валодалі яго нашчадкі Васількавічы. У 12—13 ст. цэнтр на [[Гандаль|гандлёвым]] шляху па Заходняй Дзвіне. З [[1321]] году ў складзе [[Вялікае княства Літоўскае|ВКЛ]], адзін з сыноў вял.кн. [[Гедзімін]]а [[Альгерд]] пабраўся [[шлюб]]ам ([[1318]]) з адзінай дачкой апошняга віцебскага князя [[Марыя Віцебская|Марыяй]], а пасля смерці цесця ([[1321]]) сам стаў віцебскім князем. Да [[1351]] у Віцебску пабудаваныя каменныя Верхні і Ніжні замкі, княскі палац. У 15—16 ст. — буйны [[Гандаль|гандлёвы]] і рамесны цэнтр; у [[1441]] названы ў ліку 15 найбуйнейшых гарадоў [[Вялікае княства Літоўскае|ВКЛ]]. У пач. 16 ст. — цэнтр [[Віцебскае ваяводства|Віцебскага ваяводства]]. У выніку [[Вайна|войнаў]] 16—18 ст. неаднаразова спалены і зруйнавы. У [[1597]] горад атрымаў [[магдэбургскае права]] і [[герб]]. Пасля [[Віцебскае паўстанне, 1623|Віцебскага паўстання]] ([[1623]]) пазбаўлены магдэбургскага права (адноўлена ў [[1644]]) і іншых прывілеяў. У 14—18 ст. у Віцебску пры [[Праваслаўе|праваслаўных]], [[Каталіцызм|каталіцкіх]] і [[Пратэстантызм|пратэстанцкіх]] храмах і [[манастыр]]ах дзейнічалі школы. У 2-й пал. 18 ст. стаў 2-ім па велічыні (пасля [[Магілёў|Магілёва]]) горадам на тэрыторыі сучаснай [[Беларусь|Беларусі]]. З [[1772]] у складзе [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], [[1772]]—[[1777]] цэнтр Віцебскай правінцыі, з [[1796]] цэнтр [[Беларуская губерня|Беларускай]], з [[1802]] — [[Віцебская губерня|Віцебскай губерні]]. У [[1781]] зацверджаны новы [[герб]] Віцебска з [[Пагоня|«Пагоняй»]]. У 19 ст. паскорылася развіццё рамяства. У [[1866]] праз Віцебск пракладзеная [[Рыга-Арлоўская чыгунка]], пазней чыгуначныя лініі злучылі горад з [[Горад Масква|Масквой]], [[Брэст]]ам, [[Горад Санкт-Пецярбург|Пецярбургам]] і [[Кіеў|Кіевам]]. У [[1898]] у Віцебску пушчаны першы ў Беларусі трамвай (гл.: [[Віцебскі трамвай]]). З [[1919]] Віцебск у складзе [[РСФСР]]. З [[1924]] у [[БССР]], цэнтр [[Віцебскі раён|раёна]], у [[1924]]—[[1930]] акругі, з [[1938]] — [[Віцебская вобласць|Віцебскай вобласці]]. У [[Вялікая Айчынная вайна 1941-1945|Вялікую Айчынную вайну]] цалкам разбураны. |
||
== Адміністрацыйны падзел == |
== Адміністрацыйны падзел == |
||
Радок 199: | Радок 199: | ||
| Крыніца = [http://www.hmn.ru/index.php?index=76&value=26666 Витебск, климат] // www.hmn.ru/ |
| Крыніца = [http://www.hmn.ru/index.php?index=76&value=26666 Витебск, климат] // www.hmn.ru/ |
||
<!-- сярэдняя тэмпэратура --> |
<!-- сярэдняя тэмпэратура --> |
||
| Студзень_сяр = −8 |
| Студзень_сяр = −8 |
||
| Люты_сяр = −6.5 |
| Люты_сяр = −6.5 |
||
Радок 214: | Радок 213: | ||
<!-- колькасьць ападкаў --> |
<!-- колькасьць ападкаў --> |
||
| Студзень_ападкі = 38 |
| Студзень_ападкі = 38 |
||
| Люты_ападкі = 30 |
| Люты_ападкі = 30 |
||
Радок 381: | Радок 379: | ||
{{Гарады Віцебскай вобласці}} |
{{Гарады Віцебскай вобласці}} |
||
{{АП Віцебскай, 1991}} |
{{АП Віцебскай, 1991}} |
||
{{DEFAULTSORT:Віцебск горад}} |
|||
[[Катэгорыя:Горад Віцебск]] |
[[Катэгорыя:Горад Віцебск]] |
Версія ад 13:10, 10 жніўня 2011
Горад
Віцебск
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ві́цебск — горад абласнога падпарадкавання ў Беларусі, адміністрацыйны цэнтр Віцебскага раёна і Віцебскай вобласці, на рацэ Заходняя Дзвіна пры ўпадзенні ў яе рэк Віцьба і Лучоса. У 300 км ад Мінска. Вузел чыгунак на Маскву, Санкт-Пецярбург, Оршу, Полацк і аўтамабільных дарог (у тым ліку рэспубліканскіх магістраляў М3 і М8) . Порт на рацэ Заходняя Дзвіна. Аэрапорт (пункт пропуску праз дзяржаўную мяжу). Непадалёк ад мяжы з Расіяй. Насельніцтва 347,5 тыс. чал. (2009).
Гісторыя
У летапісах называецца Шаблон:Вызн2, Шаблон:Вызн2, Шаблон:Вызн2, Шаблон:Вызн2, у ням. летапісах — Шаблон:Вызн2 (лац. Vitenbeke)[5]
Паводле падання з Віцебскага летапісу, заснаваны вял.кн. кіеўскай Вольгай у 974 годзе, але Вольга памёрла 11.7.969 году. Калі заснаванне Віцебска звязанае з дзейнасцю Вольгі, то паводле «Аповесці мінулых часоў» у 947 годзе Вольга наведвала міжрэчча Заходняй Дзвіны і Дняпра і заснавала тут пагосты для збору даніны, у т.л. на рэках Мста і Луга, магчыма тады быў заснаваны пагост і на Віцьбе — Віцебск. Гэта не выключана, бо заснаванне пагостаў Вольгай было яе агульнадзяржаўнай праграмай пасля забойства яе мужа Ігара падчас збору празмернай даніны з драўлянаў, а віцебскае месца знаходзілася на важнейшых гандлёвых шляхах, што было удалым месцам для збору як даніны з тутэйшых плямёнаў так і мытаў. Магчыма, складальнік Віцебскага летапісу пераблытаў лічбы, перапісваючы з больш ранняй крыніцы і атрымаў 974 замест 947, магчыма блытаніну ўнеслі яшчэ да яго ранейшыя перапісчыкі, але і магчыма што гэта проста неверагоднае паданне. Сустракаюцца варыянты падання, дзе занаванне Віцебска адносяць да 914 г.)[6]
Упершыню згадваецца ў 1021 годзе, калі разам з Усвятам быў перададзены вял.кн. кіеўскім Яраславам Уладзіміравічам полацкаму князю Брачыславу Ізяславічу пры заключэнні міру. Горад атрымаў назву ад р. Віцьба, на беразе якой ўзнік. З 1101 — цэнтр Віцебскага княства, першы князь Святаслаў Усяславіч, пазней горадам і княствам валодалі яго нашчадкі Васількавічы. У 12—13 ст. цэнтр на гандлёвым шляху па Заходняй Дзвіне. З 1321 году ў складзе ВКЛ, адзін з сыноў вял.кн. Гедзіміна Альгерд пабраўся шлюбам (1318) з адзінай дачкой апошняга віцебскага князя Марыяй, а пасля смерці цесця (1321) сам стаў віцебскім князем. Да 1351 у Віцебску пабудаваныя каменныя Верхні і Ніжні замкі, княскі палац. У 15—16 ст. — буйны гандлёвы і рамесны цэнтр; у 1441 названы ў ліку 15 найбуйнейшых гарадоў ВКЛ. У пач. 16 ст. — цэнтр Віцебскага ваяводства. У выніку войнаў 16—18 ст. неаднаразова спалены і зруйнавы. У 1597 горад атрымаў магдэбургскае права і герб. Пасля Віцебскага паўстання (1623) пазбаўлены магдэбургскага права (адноўлена ў 1644) і іншых прывілеяў. У 14—18 ст. у Віцебску пры праваслаўных, каталіцкіх і пратэстанцкіх храмах і манастырах дзейнічалі школы. У 2-й пал. 18 ст. стаў 2-ім па велічыні (пасля Магілёва) горадам на тэрыторыі сучаснай Беларусі. З 1772 у складзе Расійскай імперыі, 1772—1777 цэнтр Віцебскай правінцыі, з 1796 цэнтр Беларускай, з 1802 — Віцебскай губерні. У 1781 зацверджаны новы герб Віцебска з «Пагоняй». У 19 ст. паскорылася развіццё рамяства. У 1866 праз Віцебск пракладзеная Рыга-Арлоўская чыгунка, пазней чыгуначныя лініі злучылі горад з Масквой, Брэстам, Пецярбургам і Кіевам. У 1898 у Віцебску пушчаны першы ў Беларусі трамвай (гл.: Віцебскі трамвай). З 1919 Віцебск у складзе РСФСР. З 1924 у БССР, цэнтр раёна, у 1924—1930 акругі, з 1938 — Віцебскай вобласці. У Вялікую Айчынную вайну цалкам разбураны.
Адміністрацыйны падзел
Дэмаграфія
- 1808 — 10,5 тыс. чал.
- 1825 — 16,9 тыс. чал.
- 1860 — 29,5 тыс. чал.
- 9 лютага 1897 — 65,9 тыс. чал.
- 1920 — 82,5 тыс. чал.
- 1926 — 98.8 тыс. чал.
- 17 лютага 1939—167,3 тыс. чал.
- 26 чэрвеня 1944 — 0,1 тыс. чал.
- 1955—129,8 тыс. чал.
- 15 студзеня 1959—148,3 тыс. чал.
- 1965—189,1 тыс. чал.
- 15 студзеня 1970—230,8 тыс. чал.
- 1975—273,4 тыс. чал.
- 17 студзеня 1979—300,8 тыс. чал.
- 1986—346,5 тыс. чал.
- 2005—342,7 тыс. чал.
- 2006—343,6 тыс. чал.
- 2008—346,9 тыс. чал.
- 2009—347,5 тыс. чал.
Змяненне колькасці насельніцтва Віцебска (18—21 ст.) |
---|
Эканоміка
Прадпрыемствы машынабудавання і металаапрацоўкі, лёгкай, хімічнай, харчовай, дрэваапрацоўчай прамысловасці, па вытворчасці будаўнічых матэрыялаў і інш. Віцебск — перспектыўны цэнтр турызму Беларусі міжнароднага значэння. Гасцініцы: «Ветразь», «Дзвіна», «Лучоса», «Эрыдан», гасцініца навучальнага цэнтра прафсаюзаў; гасцінічны комплекс «Віцебск». У межах гарадской забудовы Віцебска функцыянуюць 5 санаторыяў-прафілакторыяў, у т.л. «Бадзёрасць».
Ў 1892—1941 працавала Віцебская купецкая фабрыка аптычных вырабаў.
Транспарт
Культура і спорт
- Віцебскі абласны краязнаўчы музей
- Віцебскі абласны мастацкі музей
- Віцебскі музей Марка Шагала
- Віцебскі гарадскі музей воінаў-інтэрнацыяналістаў
- Віцебскі літаратурны музей
- Віцебскі абласны музей М. Ф. Шмырова
- Віцебскі музей прыватных калекцый
- Музей-сядзіба І. Я. Рэпіна «Здраўнёва»
- Віцебская аматарская астранамічная абсерваторыя
- Віцебскі лядовы палац спорту
- Віцебскі цэнтральны спарціўны комплекс
- Батанічны сад.
- Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Я. Коласа
- Беларускі тэатр «Лялька»
- Абласная філармонія.
У горадзе праводзяцца больш 30 фестываляў, сярод іх найболей вядомыя "Славянскі базар у Віцебску», імя І. І. Салерцінскага, бальных і спартыўных танцаў «Вясновыя россыпы», «Парад надзей», «Віцебская сняжынка», аўтарскай песні «Віцебскі лістапад» і інш. Выдаюцца часопіс "Ідыёт"
Футбольны клуб ФК Віцебск удзельнічае ў Вышэйшай лізе Беларусі.
Хакейны клуб — ХК Віцебск.
Адукацыя
Ахова здароўя
Выдатныя мясціны
Як помнік горадабудаўніцтва 16—18 ст. захоўваецца гісторыка-архітэктурная зона з фрагментамі забудовы вуліц, жылымі дамамі, будынкамі грамадзянскіх устаноў 18 — пач. 20 ст.
- Верхні замак, Ніжні замак, Узгорскі замак, Задунайская слабада, Заручайская слабада — помнікі археалогіі
- Віцебскае епархіяльнае жаночае вучылішча
- Віцебская Пакроўская (Казанская) царква
- Віцебская ратуша
- Віцебская Свята-Раства Багародзіцкая царква
- Віцебская Сімяонаўская (Богаяўленская) царква
- Віцебская Спаса-Праабражэнская царква
- Віцебская Спаская царква
- Віцебская Троіцкая царква
- Віцебская Увядзенская царква
- Віцебская Успенская царква
- Віцебскі гарадскі сядзібны дом
- Віцебскі касцёл святой Варвары
- Віцебскі палац губернатара
- Віцебская Дабравешчанская царква
- Дом-музей Марка Шагала
- Віцебскі Пакроўскі сабор
- Свята-Духаў манастыр
- Свята-Троіцкі Маркаў манастыр
- будынак Віцебскага банка
- будынак Віцебскай настаўніцкай семінарыі
- будынак Віцебскага акруговага суда
Клімат
Партнёрскія гарады
Вядомыя ўраджэнцы і жыхары
- Яўген Агрэст (нар. 1966), шахматыст, шматразовы чэмпіён Швецыі
- Міхась Адзярыха (1904—1938), краязнавец, педагог, ахвяра рэпрэсій сталінізму
- Заір Азгур (1908—1994), беларускі скульптар
- Святлана Акружная, народная артыстка Беларусі, актрыса
- Альгерд, вялікі князь літоўскі
- Жарэс Алфёраў, расійскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы 2000 года
- Міхал Анцаў (1865—1945), кампазітар, харавы дырыжор і педагог; адзін з арганізатараў Народнай кансэрваторыі ў Віцебску
- Арцём Арашонак, пісьменнік, перакладчык, сябра Саюзу беларускіх пісьменнікаў
- Мікалай Багародскі (1877—1937), гісторык, краязнавец, публіцыст; ахвяра сталінскіх рэпрэсій
- Анатоль Багатыроў (1913—2003), народны артыст Беларусі, кампазітар
- Яўген Бартніцкі, паэт, каталіцкі святар
- Міхаіл Бахцін (1895—1975), расійскі філосаф, літаратуразнавец і тэарэтык мастацтва
- Афанасій Белабародаў (1903—1990), савецкі военачальнік, двойчы Герой Савецкага Саюза
- Андрэй Бембель (1905—1986), беларускі скульптар
- Анатоль Бонч-Асмалоўскі (1857—1930), грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст, мемуарыст
- Васіль Быкаў (1924—2003), пісьменнік, грамадскі дзеяч
- Восіп Вайніловіч (1860—1890), рэвалюцыянер-народнік, публіцыст
- Язэп Васілевіч (1870—1934) беларускі грамадска-палітычны дзеяч, педагог, археолаг, публіцыст
- Ялегі Пранціш Вуль (1835 — 1880-я), беларускі паэт
- Арцём Вярыга-Дарэўскі (1816—1884), беларускі паэт, драматург, публіцыст і даследчык фальклору, адзін з пачынальнікаў новай беларускай літаратуры
- Іван Гарбачэўскі (1800—1869), дзекабрыст, мемуарыст
- Карл-Філіп Врангель фон Гібенталь (1786—1860), вынаходнік гіпсавай імабілізацыі ў медыцыне, вядомы практык-эпідэміёлаг
- Іосіф-Еўзель Гінцбург (1812—1878), расійскі філантроп, фінансіст, барон
- Карл Грыгаровіч (1868—1921), беларускі скрыпач і педагог; інтэрпрэтатар скрыпічнай і квартэтнай класікі
- Таццяна Дзягілева, мадэль
- Хацкель Дунец (1897—1937), крытык, публіцыст, ахвяра рэпрэсій сталінізму
- Андрэй Духоўнікаў, мастак, дызайнер
- Сцяпан Жабінскі (1894— ?), рэдактар газеты «Звязда», грамадскі дзеяч, ахвяра рэпрэсій сталінізму
- Святлана Залеская-Бень, спявачка, рэжысёр
- Іван Казак, скульптар
- Міхаіл Казінік, прафесар, скрыпач, эксперт Нобелеўскага канцэрта
- Канстанцін «Бязрукі», князь полацкі (13-е ст.)
- Навум Кіслік (1925—1998), беларускі пісьменнік і перакладчык
- Генадзь Кісялёў (1931—2008), беларускі літаратуразнавец, архівіст і пісьменнік
- Францішак Дыянізі Князьнін (1750—1807), польскі паэт, адзін з першых збіральнікаў беларускага фальклёру
- Уладзімір Краснянскі, музеязнавец, архівіст
- Іасафат Кунцэвіч (1580—1623), царкоўны і палітычны дзеяч ВКЛ, прылічаны каталіцкай царквой да ліку святых
- Сяргей Кухто, мастак
- Лазар Лагін (1903—1979), савецкі пісьменнік
- Міхаэль Сямёнавіч Лайтман, заснавальнік Міжнароднай Акдэміі кабалы
- Тодар Лебяда (1914—1970), беларускі драматург, паэт, празаік, публіцыст
- Тадэвуш Лада-Заблоцкі (1811—1847), беларускі паэт, перакладчык
- Дзмітрый Лугаўской (1918—1989), лётчык Савецкіх ВПС, Герой Савецкага Саюза (1944)
- Валерый Магучы, (нар. 18 красавіка 1959), скульптар
- Казімір Малевіч (1878—1935), рускі мастак-авангардыст
- Марыя Віцебская, жонка вялікага князя літоўскага Альгерда
- Аркадзь Маўзон (1918—1977), беларускі савецкі драматург
- Пётр Машэраў (1918—1980), савецкі партыйны дзеяч, Герой Савецкага Саюза
- Вячаслаў Насевіч, беларускі гісторык, кандыдат гістарычных навук (1991), кіраўнік аддзелу Дзяржаўнай геральдычнай службы (пазней — геральдыкі і генеалогіі) (1993—1997); дырэктар Беларускага навукова-даследніцкага цэнтру электроннай дакументацыі (з 1998)
- Мікалай Нікіфароўскі (1845—1910), беларускі этнограф і фалькларыст
- Сяргей Парсюкевіч, прадпрымальнік
- Алесь Пушкін, мастак
- Іягуда Пэн (1854—1937), мастак, педагог, адна з ключавых постацяў «яўрэйскага рэнесансу» у беларускім мастацтве першай трэці 20 ст.
- Аляксандр Раманоўскі (1915—1955), беларускі і аўстралійскі мастак.
- Еўдакім Раманаў (1855—1922), беларускі этнограф, фалькларыст і археолаг
- Аркадзь Розенгольц (1889—1938), савецкі дзяржаўны дзеяч; наркам знешняга гандлю СССР (1930—1937); ахвяра сталінскіх рэпрэсій
- Ілля Рэпін (1844—1930), рускі мастак
- Іван Салярцінскі (1902—1944), расійскі савецкі музыказнавец, тэатральны і музычны крытык
- Аляксей Сапуноў (1851—1924), гісторык, археограф
- Казімір Семяновіч (~1600 — ~1651), ваенны інжынер, артылерыст; адзін з пачынальнікаў ракетнай справы ў Еўропе; аўтар кнігі «Вялікае мастацтва артылерыі» (1650)
- Аляксандр Семянтоўскі-Курыла (1821—1893), беларускі і ўкраінскі гісторык
- Таццяна Севярынец, грамадскі дзеяч
- Франц Сіўко, пісьменнік (нар. 1953)
- Алег Скавародка, мастак
- Сяргей Сотнікаў, мастак
- Зінаіда Стагурская (1971—2009), велагоншчыца
- Стэфанія Станюта (1905—2000), актрыса
- Уладзімір Стукаліч (1856—1918), літаратуразнавец, гісторык, юрыст
- Арон Трайнін (1883—1957), савецкі вучоны-правазнавец
- Фёдар Вясна, набліжаны баярын Вітаўта, сакольнічы, стараста віцебскі (1394—1396)
- Вацлаў Федаровіч (1848—1911), беларускі краязнавец, калекцыянер, юрыст
- Марк Фрадкін (1914—1990), савецкі кампазітар
- Вера Харужая (1903—1942), дзяячка вызваленчага руху ў Заходняй Беларусі, адна з арганізатараў антыфашысцкага падполля ў Віцебску, публіцыстка
- Улляна Цвярская, жонка вялікага князя літоўскага Альгерда
- Алег Цывінскі, беларускі і амерыканскі эканаміст, прафесар Ельскага універсітэта
- Усяслаў Васількавіч (~1100 — пасля 1180), князь полацкі (1162—1167; 1167 — пасля 1180)
- Марк Шагал (1887—1985), французскі мастак-авангардыст
- Леў Шапялевіч (1863—1909), гісторык літаратуры і археолаг
- Аляксандр Шлюбскі (1897—1941), беларускі літаратуразнаўца, этнограф, фалькларыст, бібліёграф
- Фёдар Шмакаў, народны артыст СССР
- Мінай Шмыроў (1881—1964), арганізатар партызанскага руху ў Віцебскай вобласці, Гeрой Савецкага Саюза
- Павел Шэйн (1826—1900), беларускі педагог, этнограф, фалькларыст
- Пётр Явіч (1918—2008) мастак, вучань І. Пэна
- Мікалай Мікалаевіч Яроменка (малодшы) (1949—2001), народны артыст Расіі, акцёр
- Мікалай Яроменка (старэйшы) (1923—2000), народны артыст СССР, акцёр
- Андрэй Каладынскі
- Рыгор Абрамавіч Багарад
- Рыгор Самуілавіч Жалязняк
- Андрэй Робертавіч Кавалёў
Фотагалерэя
-
Помнік М. Шагалу (аўтар - В. Магучы) ля дома, у якім жыў мастак
-
Арт-цэнтр Марка Шагала
-
Дом-музей Марка Шагала
-
Свята-Пакроўскі кафедральны сабор
-
Дабравешчанская царква (12 ст.)
-
Віцебская ратуша
Зноскі
- ↑ а б Председатели Витебского горисполкома — Віцебскі гарадскі выканаўчы камітэт. Праверана 15 снежня 2022.
- ↑ «Дзяржаўны зямельны кадастр Рэспублікі Беларусь» (па стане на 1 студзеня 2011 г.)
- ↑ а б GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.
- ↑ а б Вынікі перапісу 2009 года
- ↑ Хроніка Вартберга.
- ↑ Шишанов В. 974, 947 или 914? // Витебский проспект. 2005. № 45. 10 нояб. С.3.
Гл. таксама
Літаратура
- Алексеев Л. В. По Западной Двине и Днепру в Белоруссии: [путеводитель] / Л. В. Алексеев. — М.: Искусство, 1974. — 143 с.: ил.
- Алексеев Л. В. Полоцкая земля в IX—XIII вв.: (Очерки истории Северной Белоруссии) / Л. В. Алексеев; АН СССР, Институт археологии. — М.: Наука, 1966. — 295 с., 3 л. карт.: ил., карт.
- Любезный мне город Витебск…. Мемуары и документы. Конец XVIII — начало XIX в. / Вступ. ст., науч., коммент., сост., публ. В. А. Шишанова. Мн.: Асобны Дах, 2005. 40 с.[1]
- Сцяпунін І. Г. І. Успенкі шў Віцебску // Помнікі гісторыі і культуры БЕларусі. — 1971. — № 1.
- Шибеко З. Из истории Витебских археологических «курсов» // Неман. — 1980. — № 6.
- Шишанов В. А. Витебский музей современного искусства история создания и коллекции. 1918—1941. — Минск: Медисонт, 2007. — 144 с.[2]
- Шишанов В. Основание Витебска: ещё одна версия // Витебский курьер. 1998. № 33. 5 мая. С.1. Текст на сайте http://www.oli-art.com
- Шишанов В. 974, 947 или 914? // Витебский проспект. 2005. № 45. 10 нояб. С.3.[3]
- Шишанов В. Последний император на Витебщине // Витебский проспект. 2008. № 27. 4 июля. С.3. [4].
- Изобразительное искусство Витебска 1918—1923 гг. в местной периодической печати : библиограф. указ. и тексты публ. / сост. В. А. Шишанов. — Минск : Медисонт,2010. — 264 с.[5]
У Сеціве
- Прыдзвінскі край — горад Віцебск
- Vitebsk regional museum
- Museum — manor I.E.Repin's Zdravnevo
- Віцебская LJ суполка
- Новы форум Віцебска
- Энциклопедия Витебска
- Витебский форум
- Народныя навіны Віцебска
- Витебский сайт
- Гістарычны сайт горада Віцебск
- Віцебскі інфармацыйны сервіс Віцебск.by
- Сайт о Витебске.
- Шишанов В. А. Витебский музей современного искусства: история создания и коллекции (1918—1941)[6]
- Пра Віцебск у «Электроннай яўрэйскай энцыклапедыі»
- Афіцыйны сайт Віцебскага абласнога краязнаўчага музея
- План Віцебска 1904 г.pdf