Беларусы ў Аргенціне: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др removed Category:Беларуская эміграцыя; added Category:Беларусы ў Аргенціне using HotCat |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
==Іміграцыя з Беларусі да Першай Сусветнай вайны== |
== Іміграцыя з Беларусі да Першай Сусветнай вайны == |
||
Эміграцыя з Беларусі ў Аргенціну да [[Першая Сусветная вайна|Першай Сусветнай вайны]] застаецца збольшага не вывучанай і не задакументаванай. |
Эміграцыя з Беларусі ў Аргенціну да [[Першая Сусветная вайна|Першай Сусветнай вайны]] застаецца збольшага не вывучанай і не задакументаванай. |
||
Ёсць меркаванні, што першыя імігранты з Беларусі трапілі ў Аргенціну пасля 1812 года |
Ёсць меркаванні, што першыя імігранты з Беларусі трапілі ў Аргенціну пасля 1812 года — гэта былі жаўнеры Літоўскага легіёна генералаў Кнішэвіча і Рынкевіча, які ваяваў на баку [[Напалеон Банапарт|Напалеона]] і пасля вайны ў значнай сваёй частцы эміграваў у Францыю, адкуль потым невядомая колькасць трапіла ў Аргенціну.<ref name=BNIM32>Эміль Цяўлоўскі, «Беларусы ў Аргентыне» — Запісы. Беларускі інстытут навукі і мастацтва, № 32 New York — Miensk, 2009</ref> |
||
Прыводзіцца лічба ў 5621 эмігрантаў з Меншчыны, якія прыбылі ў Аргенціну ў 1907 |
Прыводзіцца лічба ў 5621 эмігрантаў з Меншчыны, якія прыбылі ў Аргенціну ў 1907 г., але дакладныя першакрыніцы гэтай інфармацыі невядомыя<ref name=BNIM32/>. |
||
==Іміграцыя ў міжваенны перыяд== |
== Іміграцыя ў міжваенны перыяд == |
||
Лепей задакументаваная іміграцыя ў Аргенціну з Заходняй Беларусі ў міжваенныя часы. Пераважна іміграцыя складалася з мужчын, якія прыязджалі на заробкі. Дакладная колькасць імігрантаў з Беларусі невядомая, паводле экспертных ацэнак, лік ідзе на дзясяткі тысяч<ref>http://www2.polskieradio.pl/eo/dokument.aspx?iid=123916</ref> |
Лепей задакументаваная іміграцыя ў Аргенціну з Заходняй Беларусі ў міжваенныя часы. Пераважна іміграцыя складалася з мужчын, якія прыязджалі на заробкі. Дакладная колькасць імігрантаў з Беларусі невядомая, паводле экспертных ацэнак, лік ідзе на дзясяткі тысяч<ref>http://www2.polskieradio.pl/eo/dokument.aspx?iid=123916</ref> |
||
У [[1934]] годзе ў [[Буэнас-Айрэс]]е стварылася першая арганізацыя беларускай дыяспары |
У [[1934]] годзе ў [[Буэнас-Айрэс]]е стварылася першая арганізацыя беларускай дыяспары — Беларускае культурна-прасветнае таварыства. У 1937 годзе ўтварылася таварыства «Культура», у 1938 годзе — Беларускае культурнае таварыства «Белавеж». У маі [[1939]] года таварыствы сфарміравалі Федэрацыю беларускіх таварыстваў у Аргенціне.<ref name=BNIM32/> |
||
У 30-я |
У 30-я — 40-я гады існавала Бібліятэка імя Івана Луцкевіча, тэатральны гурток, выдаваліся беларускія календары, насценныя газеты на беларускай і рускай мовах.<ref name=BNIM32/> |
||
==Пасля [[Другая Сусветная вайна|Другой Сусветнай вайны]]== |
== Пасля [[Другая Сусветная вайна|Другой Сусветнай вайны]] == |
||
Пасля вайны шэрагі беларускай дыяспары ў Аргенціне папоўніліся за кошт новых уцекачоў з Беларусі. |
Пасля вайны шэрагі беларускай дыяспары ў Аргенціне папоўніліся за кошт новых уцекачоў з Беларусі. |
||
У пачатку 50-х у Аргенціне існавала арганізацыя беларускіх ветэранаў Другой Сусветнай вайны |
У пачатку 50-х у Аргенціне існавала арганізацыя беларускіх ветэранаў Другой Сусветнай вайны — Згуртаванне беларускіх камбатантаў у Аргенціне. Старшынёй арганізацыі ў 1951 г. быў Уладзімір Другавец<ref name=BNIM32-1>Юрый Грыбоўскі. Беларускі камбатанцкі рух на Захадзе пасля Другой Сусветнай вайны — Запісы. Беларускі інстытут навукі і мастацтва, № 32 New York — Miensk, 2009</ref>. |
||
==Рэпатрыяцыя== |
== Рэпатрыяцыя == |
||
У другой палове 50-х гадоў і ў 60-х гг. назіралася хваля вяртання беларусаў у [[БССР]] пад уплывам агітацыі з боку савецкага пасольства. Дыяспара з 40-х гадоў знаходзілася пад моцным расійска-савецкім уплывам і таму была ўспрымальная да агітацыі на карысць вяртання ў Беларусь. |
У другой палове 50-х гадоў і ў 60-х гг. назіралася хваля вяртання беларусаў у [[БССР]] пад уплывам агітацыі з боку савецкага пасольства. Дыяспара з 40-х гадоў знаходзілася пад моцным расійска-савецкім уплывам і таму была ўспрымальная да агітацыі на карысць вяртання ў Беларусь. |
||
==Сучаснасць== |
== Сучаснасць == |
||
У 2010 годзе ў горадзе Лаваёль адкрыўся Цэнтр беларускай культуры імя Кастуся Каліноўскага<ref>http://www.belarus.kz/aktueller/all/853/348</ref>. У асноўным беларуская дыяспара актыўна гуртуецца ў рамках агульных расійска-беларуска-ўкраінскіх аб'яднанняў.<ref>http://argentina.mfa.gov.by/rus/copy_copy_zakon_2730_2855/</ref> |
У 2010 годзе ў горадзе Лаваёль адкрыўся Цэнтр беларускай культуры імя Кастуся Каліноўскага<ref>http://www.belarus.kz/aktueller/all/853/348</ref>. У асноўным беларуская дыяспара актыўна гуртуецца ў рамках агульных расійска-беларуска-ўкраінскіх аб'яднанняў.<ref>http://argentina.mfa.gov.by/rus/copy_copy_zakon_2730_2855/</ref> |
||
Радок 32: | Радок 30: | ||
{{Беларусы}} |
{{Беларусы}} |
||
{{Арганізацыі беларускай дыяспары}} |
{{Арганізацыі беларускай дыяспары}} |
||
⚫ | |||
[[Катэгорыя:Беларусы ў Аргенціне| ]] |
[[Катэгорыя:Беларусы ў Аргенціне| ]] |
Версія ад 16:31, 24 чэрвеня 2013
Беларусы ў Аргенціне — частка беларускай дыяспары, якая сфарміравалася пераважна ў 20 стагоддзі.
Іміграцыя з Беларусі да Першай Сусветнай вайны
Эміграцыя з Беларусі ў Аргенціну да Першай Сусветнай вайны застаецца збольшага не вывучанай і не задакументаванай.
Ёсць меркаванні, што першыя імігранты з Беларусі трапілі ў Аргенціну пасля 1812 года — гэта былі жаўнеры Літоўскага легіёна генералаў Кнішэвіча і Рынкевіча, які ваяваў на баку Напалеона і пасля вайны ў значнай сваёй частцы эміграваў у Францыю, адкуль потым невядомая колькасць трапіла ў Аргенціну.[1]
Прыводзіцца лічба ў 5621 эмігрантаў з Меншчыны, якія прыбылі ў Аргенціну ў 1907 г., але дакладныя першакрыніцы гэтай інфармацыі невядомыя[1].
Іміграцыя ў міжваенны перыяд
Лепей задакументаваная іміграцыя ў Аргенціну з Заходняй Беларусі ў міжваенныя часы. Пераважна іміграцыя складалася з мужчын, якія прыязджалі на заробкі. Дакладная колькасць імігрантаў з Беларусі невядомая, паводле экспертных ацэнак, лік ідзе на дзясяткі тысяч[2]
У 1934 годзе ў Буэнас-Айрэсе стварылася першая арганізацыя беларускай дыяспары — Беларускае культурна-прасветнае таварыства. У 1937 годзе ўтварылася таварыства «Культура», у 1938 годзе — Беларускае культурнае таварыства «Белавеж». У маі 1939 года таварыствы сфарміравалі Федэрацыю беларускіх таварыстваў у Аргенціне.[1]
У 30-я — 40-я гады існавала Бібліятэка імя Івана Луцкевіча, тэатральны гурток, выдаваліся беларускія календары, насценныя газеты на беларускай і рускай мовах.[1]
Пасля Другой Сусветнай вайны
Пасля вайны шэрагі беларускай дыяспары ў Аргенціне папоўніліся за кошт новых уцекачоў з Беларусі.
У пачатку 50-х у Аргенціне існавала арганізацыя беларускіх ветэранаў Другой Сусветнай вайны — Згуртаванне беларускіх камбатантаў у Аргенціне. Старшынёй арганізацыі ў 1951 г. быў Уладзімір Другавец[3].
Рэпатрыяцыя
У другой палове 50-х гадоў і ў 60-х гг. назіралася хваля вяртання беларусаў у БССР пад уплывам агітацыі з боку савецкага пасольства. Дыяспара з 40-х гадоў знаходзілася пад моцным расійска-савецкім уплывам і таму была ўспрымальная да агітацыі на карысць вяртання ў Беларусь.
Сучаснасць
У 2010 годзе ў горадзе Лаваёль адкрыўся Цэнтр беларускай культуры імя Кастуся Каліноўскага[4]. У асноўным беларуская дыяспара актыўна гуртуецца ў рамках агульных расійска-беларуска-ўкраінскіх аб'яднанняў.[5]
Зноскі
- ↑ а б в г Эміль Цяўлоўскі, «Беларусы ў Аргентыне» — Запісы. Беларускі інстытут навукі і мастацтва, № 32 New York — Miensk, 2009
- ↑ http://www2.polskieradio.pl/eo/dokument.aspx?iid=123916
- ↑ Юрый Грыбоўскі. Беларускі камбатанцкі рух на Захадзе пасля Другой Сусветнай вайны — Запісы. Беларускі інстытут навукі і мастацтва, № 32 New York — Miensk, 2009
- ↑ http://www.belarus.kz/aktueller/all/853/348
- ↑ http://argentina.mfa.gov.by/rus/copy_copy_zakon_2730_2855/