Спіс лаўрэатаў Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне

Гэта старонка — інфармацыйны спіс.

Медаль, які атрымліваюць лаўрэаты Нобелеўскай прэміі. Быў упершыню адчаканены ў 1902 годзе.

Но́белеўская прэ́мія па фізіяло́гіі і медыцы́не (шведск.: Nobelpriset i fysiologi eller medicin) — найвышэйшая ўзнагарода за навуковыя дасягненні ў галінах фізіялогіі і медыцыны, якая штогод прысуджаецца шведскім Каралінскім інстытутам у Стакгольме. Адна з пяці Нобелеўскіх прэмій, заснаваных у 1895 годзе паводле запавету шведскага хіміка Альфрэда Нобеля, які памёр у 1896 годзе. Гэтыя прэміі прысуджаюцца за выдатныя заслугі ў галінах хіміі, фізікі, літаратуры, міру і фізіялогіі або медыцыны. У адпаведнасці з запаветам Нобеля прэмія знаходзіцца ў падпарадкаванні Фонду Нобеля і прысуджаецца камісіяй з пяці членаў і выканаўчага сакратара, якія выбіраюцца Каралінскім інстытутам. Нягледзячы на тое, што прэмію звчайна называюць «Нобелеўскай прэміяй па медыцыне», у сваім запавеце Нобель падкрэсліваў, што прэмія павінна ўручацца за дасягненні ў «фізіялогіі або медыцыне», у выніку чаго на прыз прэтэндуюць навукоўцы з больш шырокага спектра абласцей. Лаўрэатам першай Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1901 годзе стаў Эміль Адольф фон Берынг з Германіі. Кожны лаўрэат атрымлівае медаль, дыплом і грашовы прыз, які змяняецца з цягам часу. У 1901 годзе фон Берынг атрымаў 150 782 шведскія кроны, што ў снежні 2008 года было эквівалентна 7 731 004 шведскім кронам. Прэмія ўручаецца на штогадовай цырымоніі 10 снежня, у гадавіну смерці Альфрэда Нобеля.

За больш чым 100 гадоў існавання прэміі лаўрэаты былі ўзнагароджаны за ўклад у развіццё шырокіх спектраў абласцей, якія адносяцца да фізіялогіі або медыцыны. Больш за 25 лаўрэатаў атрымалі Нобелеўскія прэміі за ўклад у галінах нейрабіялогіі і абмену рэчываў. Лаўрэату Нобелеўскай прэміі 1939 года немцу Герхарду Домагку ўрад не дазволіў атрымаць прэмію. Пазней ён атрымаў медаль і дыплом, але не грошы. З 1901 года Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне не прысуджалася толькі 9 разоў: у 1915, 1916, 1917, 1918, 1921, 1925, 1940, 1941 і 1942 гадах. Па стане на 2016 год прэмію атрымлівалі 211 вучоных, з якіх толькі дванаццаць былі жанчынамі: Герці Коры (1947), Разалін Сасмэн Ялаў (1977), Барбара Мак-Клінтак (1983), Рыта Леві-Мантальчыні (1986), Гертруда Элаян (1988), Хрысціяна Нюслайн-Фольхард (1995), Лінда Бак (2004), Франсуаза Барэ-Сінусі (2008), Элізабет Блэкбёрн (2009), Кэрал Грэйдэр (2009), Май-Брыт Мозер (2014) і Ту Юю (2015). Самым маладым лаўрэатам прэміі на момант атрымання стаў Фрэдэрык Бантынг ва ўзросце 32 гадоў у 1923 годзе, а самым узроставым быў лаўрэат 1966 года Фрэнсіс Пейтан Роўс, якому на момант прысуджэння было 87 гадоў.

Лаўрэаты

1901—1910 • 1911—1920 • 1921—1930 • 1931—1940 • 1941—1950 • 1951—1960 • 1961—1970 • 1971—1980 • 1981—1990 • 1991—2000 • 2001—2010 • 2011—2020 • 2021—…

---

1901—1910

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1901		Эміль Адольф фон Берынг (1854—1917)	Германія	За працы, прысвечаныя сыроваткавай тэрапіі, асабліва за яе прымяненне пры лячэнні дыфтэрыі, што адкрыла новыя шляхі ў медыцынскай навуцы і тым самым дало ў рукі лекараў пераможную зброю супраць хваробы і смерці.
1902		Рональд Рос (1857—1932)	Вялікабрытанія, Індыя (нарадзіўся ў горадзе Алмора, Індыя)	За працы, прысвечаныя малярыі, у якіх ён паказаў, якім чынам яе ўзбуджальнік трапляе ў арганізм, і тым самым заклаў аснову для далейшых паспяховых даследаванняў у галіне распрацовак метадаў барацьбы з гэтай хваробай.
1903		Нільс Руберг Фінзен (1860—1904)	Данія (нарадзіўся ў горадзе Торсхаўн, сучасныя Фарэрскія астравы)	У знак прызнання яго заслуг у лячэнні хвароб — асабліва ваўчанкі — з дапамогай канцэнтраванага светлавога выпраменьвання, што адкрыла новыя магчымасці ў медыцынскай навуцы.
1904		Іван Пятровіч Паўлаў (1849—1936)	Расійская імперыя	У знак прызнання прац па фізіялогіі стрававання, дзякуючы якім веды аб жыццёва важных аспектах гэтага пытання былі зменены і пашыраны.
1905		Роберт Кох (1843—1910)	Германія	За даследаванні і адкрыцці, звязаныя з лячэннем туберкулёзу.
1906		Каміла Гольджы (1843—1926)	Італія	У знак прызнання прац аб структуры нервовай сістэмы.
		Сант’яга Рамон-і-Кахаль (1852—1934)	Іспанія
1907		Шарль Луі Альфонс Лаверан (1845—1922)	Францыя	За даследаванні ролі прасцейшых ва ўзнікненні захворванняў.
1908		Ілья Ільіч Мечнікаў (1845—1916)	Расійская імперыя	У знак прызнання прац аб імунітэце.
		Паўль Эрліх (1854—1915)	Германія
1909		Эміль Тэадор Кохер (1841—1917)	Швейцарыя	За працы ў галінах фізіялогіі, паталогіі і хірургіі шчытападобнай залозы.
1910		Альбрэхт Косель (1853—1927)	Германія	У знак прызнання ўкладу ў вывучэнне хіміі клеткі, унесенага даследаваннямі бялкоў, у прыватнасці нуклеінавых рэчываў.

1911—1920

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1911		Альвар Гульстранд (1862—1930)	Швецыя	За працы, прысвечаныя дыёптрыцы вока.
1912		Алексіс Карэль (1873—1944)	Францыя	У знак прызнання прац над сасудзістым швом і трансплантацыі крывяносных сасудаў і органаў.
1913		Шарль Рышэ (1850—1935)	Францыя	У знак прызнання работ па анафілаксіі.
1914		Роберт Барані (1876—1936)	Аўстра-Венгрыя (нарадзіўся ў Вене, сучасная Аўстрыя)	За працы па фізіялогіі і паталогіі вестыбулярнага апарату.
1915	Прэмія не прысуджалася
1916
1917
1918
1919		Жуль Бардэ (1870—1961)	Бельгія	За адкрыцці, звязаныя з імунітэтам.
1920		Шэк Аўгуст Стынберг Крог (1874—1949)	Данія	За адкрыццё механізму рэгуляцыі прасвету капіляраў.

1921—1930

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1921	Прэмія не прысуджалася
1922		Арчыбалд Вівіен Хіл (1886—1977)	Вялікабрытанія	За даследаванні, звязаныя з утварэннем цяпла ў цягліцах.
		Ота Фрыц Меергоф (1884—1951)	Германія	За адкрыццё цеснай ўзаемасувязі паміж спажываннем кіслароду і метабалізмам малочнай кіслаты ў цягліцах.
1923		Фрэдэрык Грант Бантынг (1891—1941)	Канада	За адкрыццё інсуліну.
		Джон Джэймс Рыкард Маклеад (1876—1935)	Канада (нарадзіўся ў горадзе Клуні, Шатландыя)
1924		Вілем Эйнтховен (1860—1927)	Нідэрланды (нарадзіўся ў горадзе Семаранг (сучасная Інданезія), у складзе Галандскай Ост-Індыі)	За адкрыццё механізму электракардыяграмы.
1925	Прэмія не прысуджалася
1926		Іаханес Андрэас Грыб Фібігер (1867—1928)	Данія	За адкрыццё карцыномы, якая выклікаецца Spiroptera.
1927		Юліус Вагнер-Яўрэг (1857—1940)	Аўстрыя	За адкрыццё тэрапеўтычнага эфекту заражэння малярыяй пры лячэнні прагрэсіўнага паралічу.
1928		Шарль Жуль Анры Ніколь (1866—1936)	Францыя	За працы, звязаныя з сыпным тыфам.
1929		Хрысціян Эйкман (1858—1930)	Нідэрланды	За ўклад у адкрыццё вітамінаў.
		Фрэдэрык Гоўленд Хопкінс (1861—1947)	Вялікабрытанія	За адкрыццё вітамінаў, якія стымулююць працэсы росту.
1930		Карл Ландштэйнер (1868—1943)	Аўстрыя	За адкрыццё груп крыві чалавека.

1931—1940

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1931		Ота Генрых Варбург (1883—1970)	Германія	За адкрыццё прыроды і механізму дзеяння дыхальнага ферменту.
1932		Чарлз Скот Шэрынгтан (1857—1952)	Вялікабрытанія	За адкрыцці, якія тычацца функцый нейронаў.
		Эдгар Дуглас Эдрыян (1889—1977)	Вялікабрытанія
1933		Томас Хант Морган (1866—1945)	ЗША	За адкрыцці, звязаныя з роляй храмасом у спадчыннасці.
1934		Джордж Хойт Уіпл (1878—1976)	ЗША	За адкрыцці, звязаныя з выкарыстаннем печані пры лячэнні анеміі.
		Джордж Рычардс Майнат (1885—1950)	ЗША
		Уільям Пэры Мёрфі (1892—1987)	ЗША
1935		Ханс Шпеман (1869—1941)	Германія	За адкрыццё эфектаў эмбрыянальнага развіцця.
1936		Генры Халет Дэйл (1875—1968)	Вялікабрытанія	За адкрыцці, звязаныя з хімічнай перадачай нервовых імпульсаў.
		Ота Лёві (1873—1961)	Аўстрыя (нарадзіўся ў Франкфурце-на-Майне, Германія)
1937		Альберт Сент-Дзьёрдзы фон Нейгірапалт (1893—1986)	Венгрыя	За адкрыцці, звязаныя з працэсамі біялагічнага акіслення, звязаных у тым ліку з вывучэннем вітаміну C і каталізу фумаравай кіслаты.
1938		Карней Жан Франсуа Хейманс (1892—1968)	Бельгія	За адкрыццё ролі сінусавага і аартальнага механізмаў у рэгуляцыі дыхання.
1939		Герхард Домагк (1895—1964)	Германія	За адкрыццё антыбактэрыяльнага эфекту прантазілу.
1940	Прэмія не прысуджалася

1941—1950

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1941	Прэмія не прысуджалася
1942
1943		Карл Петэр Хенрык Дам (1895—1976)	Данія	За адкрыццё вітаміну К.
		Эдуард Адальберт Дойзі (1893—1986)	ЗША	За адкрыццё хімічнай структуры вітаміну К.
1944		Джозеф Эрлангер (1874—1965)	ЗША	За адкрыцці, звязаныя з высокадыферэнцыраванымі функцыямі некаторых нервовых валокнаў.
		Герберт Спенсер Гасер (1888—1963)	ЗША
1945		Аляксандр Флемінг (1881—1955)	Вялікабрытанія (нарадзіўся ў горадзе Дарвел, Шатландыя)	За адкрыццё пеніцыліну і яго гаючага ўздзеяння пры лячэнні розных інфекцыйных захворванняў.
		Эрнст Борыс Чэйн (1906—1979)	Вялікабрытанія (нарадзіўся ў Берліне, Германія)
		Хоўард Уолтэр Флоры (1898—1968)	Аўстралія
1946		Герман Джозеф Мёлер (1890—1967)	ЗША	За адкрыццё з’яўлення мутацый пад уплывам рэнтгенаўскага выпраменьвання.
1947		Карл Фердынанд Коры (1896—1984)	ЗША (нарадзіўся ў Празе (сучасная Чэхія), якая ўваходзіла ў склад Аўстра-Венгрыі)	За адкрыццё каталітычнага ператварэння глікагену.
		Герці Тэрэза Коры, нар. Радніц (1896—1957)	ЗША (нарадзілася ў Празе (сучасная Чэхія), якая ўваходзіла ў склад Аўстра-Венгрыі)
		Бернарда Альберта Усай (1887—1971)	Аргенціна	За адкрыццё ролі гармонаў пярэдняй долі гіпофізу ў метабалізме глюкозы.
1948		Паўль Герман Мюлер (1899—1965)	Швейцарыя	За адкрыццё высокай эфектыўнасці ДДТ як кантактнага яду супраць многіх відаў членістаногіх.
1949		Вальтэр Рудольф Гес (1881—1973)	Швейцарыя	За адкрыццё функцыянальнай арганізацыі прамежкавага мозга як каардынатара актыўнасці ўнутраных органаў.
		Антоніу Каэтану Эгаш Маніш (1874—1955)	Партугалія	За адкрыцці, якія тычацца тэрапеўтычнага дзеяння лабатаміі пры лячэнні некаторых псіхічных захворванняў.
1950		Эдвард Калвін Кендал (1886—1972)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца гармонаў кары наднырачнікаў, іх структуры і біялагічных эфектаў.
		Тадэвуш Рэйхштэйн (1897—1996)	Швейцарыя  Польшча (нарадзіўся ў горадзе Улацлавак, Царства Польскае (сучасная Польшча))
		Філіп Шоўалтэр Хенч (1896—1965)	ЗША

1951—1960

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1951		Макс Тэйлер (1899—1972)	ПАР	За адкрыцці, звязаныя з жоўтай ліхаманкай і барацьбой з ёй.
1952		Зельман Абрахам Ваксман (1888—1973)	ЗША (нарадзіўся ў горадзе Нова-Прылука (сучасная Украіна), які тады ўваходзіў у склад Расійскай імперыі)	За адкрыццё стрэптаміцыну, першага антыбіётыка, эфектыўнага пры лячэнні туберкулёзу.
1953		Ханс Адольф Крэбс (1900—1981)	Вялікабрытанія (нарадзіўся ў Гільдэсгайме, Германія)	За адкрыццё цыклу лімоннай кіслаты.
		Фрыц Альберт Ліпман (1899—1986)	ЗША (нарадзіўся ў Кёнігсбергу, Германія, які зараз уваходзіць у склад Расіі пад назвай Калінінград)	За адкрыццё каферменту А і яго значэння для прамежкавых стадый метабалізму.
1954		Джон Франклін Эндэрс (1897—1985)	ЗША	За адкрыццё здольнасці вірусу поліяміэліту расці ў культурах розных тканін.
		Томас Хакл Уэлер (1915—2008)	ЗША
		Фрэдэрык Чапмен Робінс (1916—2003)	ЗША
1955		Аксель Хуга Тэадор Тэарэль (1903—1982)	Швецыя	За адкрыцці, якія тычацца прыроды і механізму дзеяння акісляльных ферментаў.
1956		Андрэ Фрэдэрык Курнан (1895—1988)	ЗША (нарадзіўся ў Парыжы, Францыя)	За адкрыцці, якія тычацца катэтарызацыі сэрца і паталагічных змяненняў у сістэме кровазвароту.
		Вернер Форсман (1904—1979)	Федэратыўная Рэспубліка Германіі
		Дзікінсан Рычардс (1895—1973)	ЗША
1957		Даніэле Бавэ (1907—1992)	Італія (нарадзіўся ў Нёўшатэлі, Швейцарыя)	За адкрыцці, якія тычацца сінтэтычных злучэнняў, якія блакіруюць дзеянне некаторых рэчываў арганізма, і за выяўленне іх дзеяння на сасудзістую сістэму і шкілетныя цягліцы.
1958		Джордж Уэлс Бідл (1903—1989)	ЗША	За адкрыцці, звязаныя з роляй генаў у спецыфічных біяхімічных працэсах.
		Эдвард Лоры Тэйтэм (1909—1975)	ЗША
		Джошуа Ледэрберг (1925—2008)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца генетычнай рэкамбінацыі і арганізацыі генетычнага матэрыялу бактэрый.
1959		Севера Ачоа (1905—1993)	ЗША (нарадзіўся ў горадзе Луарка, Іспанія)	За адкрыццё механізмаў біялагічнага сінтэзу рыбануклеінавай і дэзоксірыбануклеінавай кіслот.
		Артур Корнберг (1918—2007)	ЗША
1960		Фрэнк Макфарлейн Бёрнет (1899—1985)	Аўстралія	За адкрыццё набытай імуналагічнай талерантнасці.
		Пітэр Браян Медавар (1915—1987)	Бразілія Вялікабрытанія

1961—1970

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1961		Дзьёрдзь фон Бекешы (1899—1972)	ЗША (нарадзіўся ў Будапешце (сучасная Венгрыя), які тады ўваходзіў у склад Аўстра-Венгрыі)	За адкрыццё фізічных механізмаў ўспрымання раздражненняў унутранага вуха.
1962		Фрэнсіс Гары Комптан Крык (1916—2004)	Вялікабрытанія	За адкрыцці, якія тычацца малекулярнай структуры нуклеінавых кіслот і іх значэнне для перадачы інфармацыі ў жывой матэрыі.
		Джэймс Дзьюі Уотсан (1928-…)	ЗША
		Марыс Хью Фрэдэрык Уілкінс (1916—2004)	Вялікабрытанія Новая Зеландыя (нарадзіўся ў горадзе Пангароа, Новая Зеландыя)
1963		Джон Кэр’ю Эклс (1903—1997)	Аўстралія	За адкрыцці, якія тычацца іённых механізмаў узбуджэння і тармажэння ў перыферычных і цэнтральных участках мембраны нервовых клетак.
		Алан Лойд Ходжкін (1914—1998)	Вялікабрытанія
		Эндру Філдынг Хакслі (1917—2012)	Вялікабрытанія
1964		Конрад Блох (1912—2000)	ЗША (нарадзіўся ў Нісе (сучасная  Польшча), які ўваходзіў у склад Германіі)	За адкрыцці, якія тычацца механізмаў і рэгуляцыі абмену халестэрыну і тлустых кіслот.
		Феадор Лінен (1911—1979)	Федэратыўная Рэспубліка Германіі
1965		Франсуа Жакоб (1920—2013)	Францыя	За адкрыцці, якія тычацца генетычнага кантролю сінтэзу ферментаў і вірусаў.
		Андрэ Львоф (1902—1994)	Францыя
		Жак Мано (1910—1976)	Францыя
1966		Пейтан Роўс (1879—1970)	ЗША	За адкрыццё анкагенных вірусаў.
		Чарлз Брэнтан Хагінс (1901—1997)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца гарманальнага лячэння рака прадсталёвай залозы.
1967		Рагнар Граніт (1900—1991)	Швецыя (нарадзіўся ў горадзе Хельсінкі (сучасная Фінляндыя), які ўваходзіў у склад Расійскай імперыі)	За адкрыцці, звязаныя з першаснымі фізіялагічнымі і хімічнымі глядзельнымі працэсамі ў воку.
		Холдэн Кефер Хартлайн (1903—1983)	ЗША
		Джордж Уолд (1906—1997)	ЗША
1968		Роберт У. Холі (1922—1993)	ЗША	За расшыфроўку генетычнага кода і яго ролі ў сінтэзе бялкоў.
		Хар Гобінд Карана (1922—2011)	ЗША (нарадзіўся ў Райпуне, Брытанская Індыя)
		Маршал У. Нірэнберг (1927—2010)	ЗША
1969		Макс Дэльбрук (1906—1981)	ЗША (нарадзіўся ў Берліне, Германія)	За адкрыцці, якія тычацца механізму рэплікацыі і генетычнай структуры вірусаў.
		Алфрэд Д. Хершы (1908—1997)	ЗША
		Сальвадор Э. Лурыя (1912—1991)	ЗША (нарадзіўся ў Турыне, Італія)
1970		Бернард Кац (1911—2003)	Вялікабрытанія (нарадзіўся ў Лейпцыгу, Германія)	За адкрыцці, якія тычацца гумаральных пасярэднікаў у нервовых канчатках, механізмаў іх захавання, выдзялення і інактывацыі.
		Ульф фон Эйлер (1905—1983)	Швецыя
		Джуліус Аксельрад (1912—2004)	ЗША

1971—1980

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1971		Эрл У. Сазерленд мал. (1915—1974)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца механізмаў дзеяння гармонаў.
1972		Джэралд М. Эдэльмэн (1929—2014)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца хімічнай структуры антыцелаў.
		Родні Р. Портэр (1917—1985)	Вялікабрытанія
1973		Карл фон Фрыш (1886—1982)	ФРГ (нарадзіўся ў Вене (сучасная Аўстрыя), якая тады ўваходзіла ў склад Аўстра-Венгрыі)	За адкрыцці, якія тычацца арганізацыі і выяўлення індывідуальных і сацыяльных мадэлей паводзін.
		Конрад Лорэнц (1903—1989)	Аўстрыя
		Нікалас Тынберген (1907—1988)	Вялікабрытанія (нарадзіўся ў горадзе Гаага, Нідэрланды)
1974		Альбер Клод (1899—1983)	Бельгія	За адкрыцці, якія тычацца структурнай і функцыянальнай арганізацыі клеткі.
		Крысціян дэ Дзюу (1917—2013)	Бельгія
		Джордж Э. Паладэ (1912—2008)	ЗША (нарадзіўся ў горадзе Ясы, Румынія)
1975		Дэвід Балтымар (1938-…)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца ўзаемадзеяння паміж анкавірусамі і генетычным матэрыялам клеткі.
		Рэната Дульбека (1914—2012)	ЗША (нарадзіўся ў Катандзары, Італія)
		Хоўард М. Тэмін (1934—1994)	ЗША
1976		Барух С. Бламберг (1925—2011)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца новых механізмаў паходжання і распаўсюджвання інфекцыйных захворванняў.
		Д. Карлтан Гайдузек (1923—2008)	ЗША
1977		Ражэ Гіймэн (1924-…)	ЗША (нарадзіўся ў горадзе Дыжон, Францыя)	За адкрыцці, звязаныя з сакрэцыяй пептыдных гармонаў мозга.
		Эндру В. Шалі (1926-…)	ЗША (нарадзіўся ў Вільні (сучасная Літва), якая ўваходзіла ў склад Міжваеннай Польшчы)
		Разалін Ялау (1921—2011)	ЗША	За развіццё радыёімунных метадаў вызначэння пептыдных гармонаў.
1978		Вернер Арбер (1929-…)	Швейцарыя	За адкрыццё рэстрыкцыённых ферментаў і іх прымяненне ў малекулярнай генетыцы.
		Даніэл Натанс (1928—1999)	ЗША
		Гамільтан О. Сміт (1931-…)	ЗША
1979		Алан М. Кормак (1924—1998)	ЗША (нарадзіўся ў Яганэсбургу, ПАС)	За распрацоўку камп’ютарнай тамаграфіі.
		Годфрэй Н. Хаўнсфілд (1919—2004)	Вялікабрытанія
1980		Барух Бенасераф (1920—2011)	ЗША (нарадзіўся ў Каракасе, Венесуэла)	За адкрыцці, якія тычацца генетычна дэтэрмінаваных структур на клетачнай паверхні, якія рэгулююць імунныя рэакцыі.
		Жан Дасэ (1916—2009)	Францыя
		Джордж Д. Снел (1903—1996)	ЗША

1981—1990

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1981		Роджэр У. Сперы (1913—1994)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца функцыянальнай спецыялізацыі паўшар’яў галаўнога мозгу.
		Дэвід Х. Х’юбел (1926—2013)	ЗША (нарадзіўся ў горадзе Уіндсар, Канада)	За адкрыцці, якія тычацца прынцыпаў апрацоўкі інфармацыі ў глядзельнай сістэме.
		Торстэн Н. Візел (1924-…)	Швецыя
1982		Сунэ К. Бергстрэм (1916—2004)	Швецыя	За адкрыцці, якія тычацца простагландзінаў і блізкіх да іх біялагічна актыўных рэчываў.
		Бенгт І. Самуэльсан (1934-…)	Швецыя
		Джон Р. Вейн (1927—2004)	Вялікабрытанія
1983		Барбара Мак-Клінтак (1902—1992)	ЗША	За адкрыццё мабільных генетычных элементаў.
1984		Нільс К. Ернэ (1911—1994)	Данія	За тэорыі адносна спецыфічнасці ў развіцці і кантролі імуннай сістэмы і за адкрыццё прынцыпу выпрацоўкі монакланальных антыцелаў.
		Георг Ж. Ф. Кёлер (1946—1995)	ФРГ
		Сезар Мільштэйн (1927—2002)	Вялікабрытанія Аргенціна (нарадзіўся ў горадзе Бая-Бланка, Аргенціна)
1985		Майкл С. Браўн (1941-…)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца рэгуляцыі абмену халестэрыну.
		Джозеф Л. Голдстайн (1940-…)	ЗША
1986		Стэнлі Коэн (1922—2020)	ЗША	За адкрыццё фактараў росту.
		Рыта Леві-Мантальчыні (1909—2012)	Італія ЗША (нарадзілася ў Турыне, Італія)
1987		Судзумі Танегава (1939-…)	Японія	За адкрыццё генетычнага прынцыпу генерацыі разнавіднасці антыцелаў.
1988		Джэймс У. Блэк (1924—2010)	Вялікабрытанія	За адкрыццё важных прынцыпаў медыкаментознай тэрапіі.
		Гертруда Б. Элаян (1918—1999)	ЗША
		Джордж Х. Хітчынгс (1905—1998)	ЗША
1989		Дж. Майкл Бішап (1936-…)	ЗША	За адкрыццё клеткавага паходжання рэтравірусных анкагенаў.
		Харальд Э. Вармус (1939-…)	ЗША
1990		Джозеф Э. Мары (1919—2012)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца трансплантацыі органаў і клетак пры лячэнні чалавечых хвароб.
		Э. Донал Томас (1920—2012)	ЗША

1991—2000

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
1991		Эрвін Неер (1944-…)	Германія	За адкрыцці, звязаныя з функцыямі адзіночных іённых каналаў у клетках.
		Берт Закман (1942-…)	Германія
1992		Эдманд Г. Фішэр (1920—2021)	ЗША Швейцарыя (нарадзіўся ў Шанхаі, Кітай)	За адкрыцці, якія тычацца зваротнага бялковага фасфарыліравання як механізму біялагічнай рэгуляцыі.
		Эдвін Г. Крэбс (1918—2009)	ЗША
1993		Рычард Дж. Робертс (1943-…)	ЗША (нарадзіўся ў Дэрбі, Вялікабрытанія)	За адкрыццё перарывістай структуры гена.
		Філіп А. Шарп (1944-…)	ЗША
1994		Алфрэд Г. Гілман (1941—2015)	ЗША	За адкрыццё G-бялкоў і ролі гэтых бялкоў у перадачы сігналу у клетцы.
		Марцін Родбел (1925—1998)	ЗША
1995		Эдвард Б. Льюіс (1918—2004)	ЗША	За адкрыцці, якія тычацца генетычнага кантролю на ранніх стадыях эмбрыянальнага развіцця.
		Хрысціяна Нюслайн-Фольхард (1942-…)	Германія
		Эрык Ф. Вішаус (1947-…)	ЗША
1996		Пітэр Ч. Догерці (1940-…)	Аўстралія	За адкрыцці, звязаныя са спецыфічнасцю клеткавага імунітэту.
		Рольф М. Цынкернагель (1944-…)	Швейцарыя
1997		Стэнлі Б. Прузінер (1942-…)	ЗША	За адкрыццё прыёнаў — новага экалагічнага прынцыпу інфекцыі.
1998		Роберт Ф. Ферчгат (1916—2009)	ЗША	За адкрыццё ролі аксіду азоту як сігнальнай малекулы ў рэгуляцыі сардэчна-сасудзістай сістэмы.
		Луіс Х. Ігнара (1941-…)	ЗША
		Ферыд Мурад (1936-…)	ЗША
1999		Гюнтэр Блобель (1936—2018)	ЗША (нарадзіўся ў горадзе Вальтэрсдорф (сучасныя Негаславіцы,  Польшча), які ўваходзіў у склад Германіі)	За адкрыццё ў бялковых малекулах ўнутраных сігнальных паслядоўнасцяў, якія накіроўваюць іх транспарт і вызначаюць лакалізацыю ў клетцы.
2000		Арвід Карлсан (1923—2018)	Швецыя	За адкрыцці, якія тычацца перадачы сігналу ў нервовай сістэме.
		Пол Грынгард (1925—2019)	ЗША
		Эрык Р. Кэндэл (1929-…)	ЗША (нарадзіўся ў Вене, Аўстрыя)

2001—2010

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
2001		Леланд Х. Хартвел (1939-…)	ЗША	За адкрыццё ключавых рэгулятараў клетачнага цыкла.
		Цім Хант (1943-…)	Вялікабрытанія
		Пол М. Нерс (1949-…)	Вялікабрытанія
2002		Сідней Брэнер (1927—2019)	Вялікабрытанія (нарадзіўся ў Паўднёва-Афрыканскім Саюзе)	За адкрыцці, якія тычацца генетычнай рэгуляцыі развіцця чалавечых органаў і «запраграмаванай» гібелі клеткі.
		Х. Роберт Хорвіц (1947-…)	ЗША
		Джон Э. Салстан (1942—2018)	Вялікабрытанія
2003		Пол Лотэрбур (1929—2007)	ЗША	За адкрыццё метаду магнітна-рэзананснай тамаграфіі.
		Пітэр Мэнсфілд (1933-2017)	Вялікабрытанія
2004		Рычард Эксел (1946-…)	ЗША	За даследаванні нюхальных рэцэптараў і арганізацыі сістэмы органаў нюху.
		Лінда Б. Бак (1947-…)	ЗША
2005		Бары Дж. Маршал (1951-…)	Аўстралія	За адкрыццё бактэрыі «Helicobacter pylori» і даследаванне яе ўплыву на ўзнікненне гастрыту і язвавай хваробы.
		Дж. Робін Уорэн (1937-…)	Аўстралія
2006		Эндру З. Фаер (1959-…)	ЗША	За адкрыццё РНК-інтэрферэнцыі — прыгнёт экспрэсіі генаў двухланцуговай РНК.
		Крэйг К. Мело (1960-…)	ЗША
2007		Марыа Р. Капекі (1937-…)	ЗША (нарадзіўся ў Італіі)	За адкрыццё прынцыпаў увядзення спецыфічных генных мадыфікацый з выкарыстаннем эмбрыянальных ствалавых клетак у мышэй.
		Марцін Дж. Эванс (1941-…)	Вялікабрытанія
		Олівер Сміціс (1925—2017)	ЗША (нарадзіўся ў Вялікабрытаніі)
2008		Харальд цур Хаўзен (1936-…)	Германія	За вывучэнне папіломавіруса, які выклікае рак шыйкі маткі.
		Франсуаза Барэ-Сінусі (1947-…)	Францыя	За вывучэнне віруса імунадэфіцыту чалавека.
		Люк Мантанье (1932-2022)	Францыя
2009		Элізабет Э. Блэкбёрн (1948-…)	ЗША Аўстралія (нарадзілася ў горадзе Хобарт, Аўстралія )	За адкрыццё механізму абароны храмасом целамерамі і ферментам целамеразай
		Кэрал У. Грэйдэр (1961-…)	ЗША
		Джэк У. Шостак (1952-…)	ЗША (нарадзіўся ў Лондане, Вялікабрытанія)
2010		Роберт Дж. Эдвардс (1925—2013)	Вялікабрытанія	За распрацоўку тэхналогіі штучнага апладнення.

2011—2020

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
2011		Брус А. Бётлер (1957-…)	ЗША	За працы па вывучэнні актывацыі прыроджанага імунітэту.
		Жуль А. Хофман (1941-…)	Францыя (нарадзіўся ў горадзе Эхтэрнах, Люксембург)
		Ральф М. Штэйнмэн (1943—2011)	ЗША Канада	За адкрыццё дэндрытных клетак і вывучэнне іх ролі для набытага імунітэту.
2012		Джон Б. Гёрдан (1933-…)	Вялікабрытанія	За адкрыццё рэпраграмавання спелых клетак у плюрыпатэнтныя стваловыя.
		Сін’я Яманака (1962-…)	Японія
2013		Джэймс Э. Ротмэн (1950-…)	ЗША	За адкрыццё механізмаў рэгуляцыі дастаўкі везікул — галоўнай транспартнай сістэмы нашых клетак.
		Рэндзі У. Шэкмэн (1948-…)	ЗША
		Томас К. Зюдхаф (1955-…)	ЗША
2014		Джон О’Кіф (1939-…)	ЗША Вялікабрытанія	За адкрыццё прасторавых клетак мозгу, якія адказваюць за сістэму арыентацыі чалавека ў прасторы.
		Май-Брыт Мозер (1963-…)	Нарвегія
		Эдвард І. Мозер (1962-…)	Нарвегія
2015		Уільям С. Кэмпбэл (1930-…)	Ірландыя ЗША (нарадзіўся ў горадзе Рамелтан, Ірландыя)	За адкрыцці, якія тычацца лячэння захворванняў, выкліканых круглымі чарвямі.
		Сатосі Омура (1935-…)	Японія
		Ту Юю (1930-…)	Кітай	За адкрыцці, якія тычацца лячэння малярыі.
2016		Ёсіноры Асумі (1945-…)	Японія	За даследванні механізмаў аўтафагіі.
2017		Джэфры Хол (1945-…)	ЗША	За адкрыцці малекульных механізмаў, што кіруюць цыркадным рытмам.
		Майкл Росбаш (1944-…)	ЗША
		Майкл Янг (1949-…)	ЗША
2018		Тасуку Хондзё (1942-…)	Японія	За іх адкрыцці тэрапіі раку шляхам інгібітавання адмоўнай імуннай рэгуляцыі.
		Джэймс Элісан (1948-…)	ЗША
2019		Уільям Кэлін (1957-…)	ЗША	За іх адкрыцці таго, як клеткі адчуваюць і адаптуюцца да даступнасці кіслароду (гл. Тканкавае дыханне).
		Пітэр Рэткліф (1954-…)	ЗША
		Грэг Семенза (1956-…)	ЗША
2020		Харві Джэймс Алтэр (1935-…)	ЗША	За адкрыццё віруса гепатыту C.
		Майкл Хаўтан (1949-…)	Вялікабрытанія
		Чарлз Райс (1952-…)	ЗША

2021—…

Год	Партрэт	Імя	Краіна	Абгрунтаванне
2021		Дэвід Джуліус (нар. 1955)	ЗША	За адкрыццё рэцэптараў тэмпературы і дотыку.
		Ардэм Патапуцян (нар. 1949)	Ліван
2022		Свантэ Пяэба (нар. 1955)	Швецыя	За адкрыцці, якія тычацца геномаў вымерлых гамінінаў і эвалюцыі чалавека.
2023		Каталін Карыко (нар. 1955)	Венгрыя ЗША	За адкрыцці, якія датычаць мадыфікацый нуклеазідных асноў, што дазволілі распрацаваць эфектыўныя мРНК-вакцыны супраць COVID-19.
		Дру Вайсман (нар. 1959)	ЗША

Спасылкі

• Афіцыйны сайт Шведскай каралеўскай акадэміі навук
• Афіцыйны сайт Фонду Нобеля
• Нобелеўскія лаўрэаты на сайце Nobelprize.org